رنگ موی صورتی چرک دودی

رنگ موی صورتی چرک دودی : از اندوه بیمار شد و روزهای زیادی از چیزی بی خبر ماند، مانند روزی که در شرف مرگ بود. اما هنگامی که او شروع به بازیابی قدرت کرد، تمام درد خاطرات دوباره برگشت. و از اینکه نمرده بود پشیمان شد.

رنگ مو : ابزار قبر ساز هنوز آنجا بود. با گرفتن یکی، او با عصبانیت شروع به حفاری کرد، با عجله و قدرت عجیبی. در نهایت بیل او درب تابوت را کوبید و آن را رونق داد: لحظه ای دیگر و چوب سفید تازه کوان برهنه شد. او درپوش را پاره کرد و جسدی را در درونش آشکار کرد – جسد یک کودک. او با حرکات اجنه یک بازو را از بدن بیرون آورد، آن را دو تا کرد و در حالی که چمباتمه زده بود.

رنگ موی صورتی چرک دودی

رنگ موی صورتی چرک دودی : و او از مرزهای شهر عبور کرد و به مکانی پر از ناودان که در سایه درختان عظیم بود، جایی که یک گورستان باستانی بود، رفت. او به درون آن سر خورد – سایه ای سفید به سیاهی. او با تعجب، دستش را بر شمشیر خود دنبال کرد. سپس چشمانش به تاریکی عادت کردند. و او دید. کنار یک قبر نوساز مکث کرد و به او امضا کرد که منتظر بماند.

شروع به بلعیدن نیمه بالایی کرد. سپس در حالی که نیمه دیگرش را به طرف معشوقش پرت کرد، به او فریاد زد: “بخور، اگر مرا دوست داری این همان چیزی است که من می خورم!” حتی برای یک لحظه هم تردید نکرد. او آن طرف قبر چمباتمه زد و نیمی از بازو را خورد و گفت: “ککو دگوزاریماسو! مو سوکوشی چودای.” [۳] زیرا آن بازو از بهترین کواشی [۴] ساخته شده بود.

که Saikyo می توانست تولید کند. سپس دختر با صدای خنده بلند شد و گریه کرد: “از میان همه خواستگاران شجاع من فقط تو فرار نکردی! و من شوهری می خواستم که نمی توانست بترسد. من با تو ازدواج می کنم، می توانم دوستت دارم: تو مردی!” ثانیه ۷ در حالی که راه را به خانه می‌رفتیم، گفتم: «ای کینجرو، داستان‌های ژاپنی بسیاری از بازگشت مردگان را شنیده‌ام و خوانده‌ام.

به همین ترتیب، خود شما به من گفتید که هنوز هم اعتقاد بر این است که مردگان برمی گردند، و چرا. اما با توجه به آنچه من خوانده ام و آنچه شما به من گفته اید، بازگشت مردگان هرگز چیز مطلوبی نیست. آنها به دلیل نفرت یا به دلیل حسادت یا به دلیل اینکه نمی توانند از غم و اندوه آرام بگیرند باز می گردند. اما در مورد هر کسی که به خاطر چیزی که شر نیست بازگردد.

رنگ موی صورتی چرک دودی : کجا نوشته شده است؟ یقیناً تاریخ مشترک آنها مانند آنچه در این شب دیده‌ایم است: بسیار وحشتناک و بسیار بد و هیچ چیز از آنچه زیبا و راست است. حالا این را گفتم تا او را وسوسه کنم. و حتی جوابی که می خواستم را با بیان داستانی که در ادامه بیان می شود داد: مدتها پیش، در روزگار یک دایمیو که نامش فراموش شده است.

در این شهر قدیمی یک مرد جوان و یک خدمتکار زندگی می کردند که یکدیگر را بسیار دوست داشتند. نام آنها به یاد نمی ماند، اما داستان آنها باقی می ماند. آنها از دوران کودکی نامزد شده بودند. و در کودکی با هم بازی می کردند، زیرا والدینشان همسایه بودند. و همانطور که آنها بزرگ شدند، آنها همیشه عاشق یکدیگر شدند.

قبل از اینکه جوانی مرد شود، پدر و مادرش مردند. اما او توانست به خدمت یک سامورایی ثروتمند، افسر عالی رتبه، که دوست مردم او بود، قرار گیرد. و محافظش به زودی او را مورد لطف و عنایت بزرگی قرار داد، زیرا او را مودب، باهوش و توانا در سلاح دید. بنابراین مرد جوان امیدوار بود به زودی خود را در موقعیتی بیابد که امکان ازدواج با نامزدش را برای او فراهم کند.

اما جنگ در شمال و شرق آغاز شد. و او ناگهان احضار شد تا به دنبال استادش به میدان برود. با این حال، قبل از حرکت، او توانست دختر را ببیند. و در حضور پدر و مادرش تعهدات خود را رد و بدل کردند. و قول داد که اگر زنده بماند ظرف یک سال از آن روز برگردد و با نامزدش ازدواج کند. پس از رفتن او مدت زیادی بدون خبری از او گذشت، زیرا در آن زمان هیچ پستی مانند اکنون وجود نداشت.

رنگ موی صورتی چرک دودی : و دختر آنقدر از فکر کردن به فرصت های جنگ غمگین شد که تماماً سفید و لاغر و ضعیف شد. سپس سرانجام از طریق قاصدی که از ارتش فرستاده شده بود تا اخباری را به دایمیو برساند، او را شنید و بار دیگر نامه ای توسط قاصد دیگری برای او آورده شد. و بعد از آن خبری نشد. برای کسی که منتظر است، سال طولانی است.

و سال گذشت و او برنگشت. «فصول دیگر گذشت، و او هنوز نیامد. و او فکر کرد که او مرده است. و مریض شد و دراز کشید و مرد و دفن شد. سپس پدر و مادر پیر او که فرزند دیگری نداشتند. به طرز ناگفتنی اندوهگین شدند و به دلیل تنهایی از خانه خود متنفر شدند. پس از مدتی، آنها تصمیم گرفتند تمام آنچه داشتند را بفروشند و به یک سنگاجی بروند.

زیارت بزرگ هزاران معبد نیچیرن-شو، که انجام آن به سالهای زیادی نیاز دارد. پس خانه کوچک خود را با هر آنچه در آن بود فروختند، به جز الواح اجدادی، و مقدسات که هرگز نباید فروخته شوند، و ایهای دختر دفن شده خود را که طبق رسم کسانی که در شرف ترک وطن خود بودند، قرار دادند. مکان، در معبد خانوادگی اکنون خانواده از نیچیرن-شو بودند.

رنگ موی صورتی چرک دودی : و معبد آنها Myokoji بود. «آنها تنها چهار روز رفته بودند که مرد جوانی که با دخترشان نامزد کرده بود به شهر بازگشت. او با اجازه اربابش سعی کرده بود به وعده خود عمل کند. اما ولایات سر راه او پر از جنگ بود و راه ها و گذرگاه ها توسط سپاه محافظت می شد و سختی های زیادی او را به تاخیر انداخته بود. و چون از مصیبت خود شنید.