رنگ مو کرم شیری

رنگ مو کرم شیری : گویی از چنین تلقینی بیش از آن که عصبانی شود آسیب دیده است. می‌دانی تمام سال‌هایی که کار می‌کنم، و به من می‌گویی که باری نمی‌دانم؟ وقتی ماشینی را بار می‌کنم.

رنگ مو : سپس تصمیم گرفت که منظور او شب بخیر بوده، به آرامی به سمت خیابان رفت. او با روحیه افسردگی واقعی مبارزه کرد، اولین چیزی که از زمان آمدنش به دره شمالی می دانست. او تا به حال توانسته بود درجه خاصی از خود دوری کند تا بتواند بدون تعصب این دنیای صنعتی را ببیند. اما امشب دلسوزی برای مریم او را عمیق‌تر درگیر کرده بود. مطمئناً، او ممکن است.

رنگ مو کرم شیری

رنگ مو کرم شیری : شرکت می‌تواند آن را تحمل کند. آنها به کابین کوچک آمده بودند. مریم لحظه ای در سکوت ایستاد. “بازم تلخ حرف میزنم!” او ناگهان فریاد زد. «و من به شما قول دادم که رفتاری شرکتی داشته باشم! اما چیزهایی مدام پیش می‌آیند که من را سرگردان می‌کند.» و ناگهان برگشت و به داخل خانه دوید. هال برای لحظه ای ایستاد و فکر کرد که آیا او برمی گردد یا خیر.

بتواند به او کمک کند تا کار او را در محیطی کمتر خردکننده پیدا کند. اما ذهن او به این سؤال ادامه داد – چند دختر ممکن است در کمپ های معدن وجود داشته باشند، جوان و مشتاق، تشنه زندگی، اما در فقر و مشکل مشروب له شده باشند؟ مردی از کنار هال گذشت و در نیمه تاریکی با تکان دادن سر و حرکت دست به او سلام کرد. این کشیش اسپراگ بود، نجیب‌زاده‌ای که رسما مأمور مبارزه با رام شیطان در دره شمالی شد.

هال یکشنبه قبل به کلیسای کوچک سفید رفته بود و کشیش اسپراگ را شنید که یک موعظه اعتقادی را موعظه می کرد، که در آن خون بره به طور گسترده پاشیده می شد، و جماعت شنیدند که آنها باید از کجا و چگونه غرامتی را که متحمل شده بودند دریافت کنند. در این دره اشک چه مسخره ای به نظر می رسید! روزگاری، بدون شک، مردم چنین آموزه هایی را باور کرده بودند.

آنها حاضر بودند برای آنها به چوب بروند. اما اکنون هیچ کس برای آنها به خطر نیفتاد – برعکس، شرکت هر کارگری را مجبور می کرد که از درآمد ناچیز خود در تبلیغ آنها مشارکت کند. چگونه نادان ترین غیور می تواند بدون شک به تقوای خود با چنین ترتیبی مقابله کند؟ جایی در رأس دستگاه بزرگ سود سهام که شرکت سوخت عمومی نامیده می شد.

رنگ مو کرم شیری : باید یک هوش شیطانی وجود داشته باشد که همه چیز را حل کرده است، که به کارکنان کلیسایی خود دستور داده بود: «ما هدایایی را می خواهیم – شما را رها می کنیم. آینده! ما بدن ها را می خواهیم – ما روح ها را به شما واگذار می کنیم! آنچه را که در مورد بهشت ​​می خواهید به آنها بیاموز تا زمانی که اجازه دهید آنها را در زمین غارت کنیم!» مطابق با این برنامه شیطان، کشیش اسپراگ ممکن است.

رام اهریمنی را محکوم کند، اما او چیزی در مورد سود سهام بر اساس اجاره مغازه‌های رم فروشی، و نه در مورد سیاستمداران محلی که توسط مشارکت‌های شرکت نگهداری می‌شوند، به اضافه سود مشروبات الکلی عمده‌فروشی، نگفت. او در مورد نتیجه گیری های بهداشت مدرن، در مورد کار بیش از حد به عنوان علت ولع مصرف الکل، چیزی نگفت.

به نظر می رسد که عبارت “نوشیدن صنعتی” در الهیات شرکت سوخت عمومی شناخته شده نبود! در واقع، وقتی به چنین خطبه‌ای گوش می‌دادید، هرگز حدس نمی‌زدید که شنوندگان آن، اصلاً بدن فیزیکی دارند. مطمئناً هرگز حدس نمی‌زنید که واعظ بدنی دارد که از غذای تولید شده توسط بردگان مزدبگیر و کم‌تغذیه که او آموزش می‌داد تغذیه می‌شود!

این نظام در بیشتر مواقع مورد آزار و اذیت قرار می گرفتند و از اشتباهات خود فقط زمزمه می کردند. اما هال یک جایی را در اردوگاه پیدا کرد، جایی که آنها نمی توانستند سکوت کنند، جایی که احساس خشم آنها با ترسشان مبارزه می کرد. این مکان شبکه خورشیدی موجودات معدنی، مرکز انرژی های عصبی آن بود.

برای تغییر تشبیه، این محل دادگاه بود، جایی که معدنچی حکمی برای او صادر کرده بود – یا به فراوانی، یا به گرسنگی و ناامیدی. این مکان «نوک» بود، جایی که زغال سنگی که از معدن بیرون می‌آمد وزن و ثبت می‌شد. هر حفاری همانطور که از قفس می آمد برای این نقطه ساخته بود. یک تابلوی اعلانات بود و روی آن شماره او و رکورد وزن ماشین هایی که در آن روز فرستاده بود.

رنگ مو کرم شیری : و هر مردی، هر چقدر هم که نادان باشد، آنقدر انگلیسی یاد گرفته بود که بتواند آن ارقام را بخواند. هال کم کم متوجه شده بود که اینجا محل نمایش است. بیشتر مردها نگاه می‌کردند، و بعد، بدون هیچ صدایی یا نگاهی، با شانه‌های افتاده خم می‌شدند. دیگران با خود زمزمه می‌کردند – یا، چیزی که به همان معنا بود، با گویش‌های وحشیانه با یکدیگر زمزمه می‌کردند.

اما از هر پنج نفر یک نفر می تواند انگلیسی صحبت کند. و به ندرت یک غروب نگذشت که مردی شل نشد و مشت خود را به سمت آسمان تکان داد یا به سمت باسکول – پشت سر رئیس دومی. او ممکن است گروهی از همنوعان غرغرو در مورد خود جمع کند. لازم به ذکر است که اردوگاه مارشال عادت داشت در این ساعت حاضر باشد. در یکی از همین موارد بود.

که هال برای اولین بار متوجه مایک سیکوریا، پیرمرد اسلواکی موی گریزلی شد که بیست سال را در معادن این مناطق گذرانده بود. تمام تلخی همه اشتباهات این سالها در مایک پیر موج می زد، در حالی که نمره خود را با صدای بلند فریاد می زد: «نوزده، بیست و دو، بیست و چهار، بیست! این وزن من است آقا؟ می‌خواهی باور کنم وزن من همین است؟» رئیس ترازو با سردی گفت: “این وزن توست.” “خوب، به یهودا، ترازو شما پایین است.

رنگ مو کرم شیری : آقا! به ماشین های آنها نگاه کنید – ماشین های آنها بزرگ است! شما ماشین‌های آنها را اندازه می‌گیرید، آقای – هفت فوت طول، سه و نیم فوت ارتفاع، چهار فوت عرض. و شما به من می گویید که آنها به جز بیست نفر نمی روند؟ رئیس گفت: “شما آنها را درست بار نمی کنید.” “آنها را درست بارگیری نمی کنید؟” طنین انداز معدنچی قدیمی. او ناگهان شاکی شد.