رنگ مو دلکره

رنگ مو دلکره : بنابراین اکنون دوروتی و بتسی برای در آغوش گرفتن دوست محبوب خود، مترسک، و استقبال از تروت و کاپن بیل در سرزمین اوز، بیرون آمدند.

مو : بدون اینکه مترسک ما را راهنمایی کند؟” مترسک با صدایی نسبتا ضعیف اما متمایز گفت: “این آسان است.” “اگر کاپن بیل سر من را روی شانه هایش بگذارد، چشمان جلو، می توانم به او بگویم که کدام طرف را برود.” بنابراین آنها آن نقشه را دنبال کردند و تمام کاه قدیمی و خیس را از بدن مترسک خالی کردند. سپس مرد ملوان لباسها را درآورد و در آفتاب گذاشت تا کاملاً خشک شوند.

رنگ مو دلکره

رنگ مو دلکره : و آب تمام چروک‌های نی را از بین برده و خراب شده است. حدس می‌زنم، تروت، بهترین کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که تمام بدنش را خالی کنیم و سر و لباس‌هایش را در امتداد جاده حمل کنیم تا به یک مزرعه یا خانه‌ای برسیم که بتوانیم مقداری کاه بخریم. ” او موافقت کرد: “بله، کاپن، کار دیگری نمی‌توان کرد. اما چگونه می‌توانیم جاده قصر گلیندا را پیدا کنیم.

تروت سرپرستی سر را بر عهده گرفت و در حین خشک شدن، چین و چروک های صورت را از بین برد، به طوری که پس از مدتی حالت مترسک دوباره طبیعی شد و مانند قبل شادی آور شد. این کار مدتی طول کشید، اما وقتی کامل شد، آنها دوباره سفر خود را آغاز کردند، دکمه‌برایت چکمه‌ها و کلاه را حمل می‌کرد.

تروت بسته‌ای از لباس‌ها، و کاپن بیل سر. مترسک که آرامش خود را به دست آورده بود و علیرغم بدبختی های اخیرش اکنون در یک شوخ طبعی است، راه خود را با داستان های سرزمین اوز فریب داد. با این حال، تا صبح روز بعد نی نیافتند که با آن مترسک را دوباره پر کنند. آن روز عصر به همان خانه کوچکی که قبلاً در آن خوابیده بودند آمدند.

فقط اکنون به طرز جادویی به مکانی جدید منتقل شده بود. همان شام پرفیض قبل در حال کشیدن سیگار داغ روی میز پیدا شد و همان تخت های دنج برای خواب آنها آماده بود. آنها زود برخاستند و بعد از صبحانه از در بیرون رفتند، و آنجا، درست در کنار خانه، انبوهی از کاه تمیز و ترد بود. اوزما متوجه تصادف مترسک در تصویر جادویی خود شده بود و به جادوگر اطلاع داده بود که نی را تهیه کند.

رنگ مو دلکره : زیرا می دانست که ماجراجویان احتمالاً نی در کشوری که اکنون از طریق آن سفر می کنند، پیدا نمی کنند. آنها وقت خود را برای پر کردن مترسک از نو از دست ندادند، و او بسیار خوشحال بود که می توانست دوباره راه برود و رهبری حزب کوچک را به عهده بگیرد. تروت گفت: «واقعاً، من فکر می‌کنم شما بهتر از قبل هستید، زیرا سرحال و شیرین هستید و هنگام حرکت به زیبایی خش‌خش می‌کنید.

او با قدردانی پاسخ داد: “ممنون عزیزم.” “من همیشه وقتی تازه پر می شوم احساس می کنم یک مرد جدید هستم. هیچ کس دوست ندارد کپک زده شود، می دانید، و حتی کاه خوب ممکن است با افزایش سن خراب شود.” باتن برایت گفت: “آب بود که تو را فاسد کرد، آخرین بار،” این ثابت می کند که حمام کردن زیاد به همان اندازه که کم است بد است. مترسک گفت: “همه چیز در حد اعتدال خوب است.” “اما اکنون، اجازه دهید عجله کنیم.

وگرنه تا شب به قصر گلیندا نخواهیم رسید.” فصل بیست و چهارم پذیرایی سلطنتی حدود ساعت چهار همان روز واگن قرمز در ورودی کاخ گلیندا حرکت کرد و دوروتی و بتسی بیرون پریدند. واگن قرمز اوزما تقریباً یک ارابه بود که با یاقوت و مروارید منبت کاری شده بود و توسط اسب مورد علاقه اوزما، اسب اره چوبی کشیده می شد. دوروتی پرسید: “آیا باید شما را باز کنم.

تا بتوانید وارد شوید و ملاقات کنید؟” اسب اره پاسخ داد: نه. “من فقط اینجا می ایستم و فکر می کنم. وقت خود را صرف کنید. به نظر نمی رسد فکر کردن من را اصلاً خسته کند.” “به چه چیزی فکر خواهید کرد؟” از بتسی پرسید. «از بلوطی که رویید درختی که من از آن آفریده شدم». بنابراین آنها حیوان چوبی را رها کردند و به سراغ گلیندا رفتند.

رنگ مو دلکره : که با صمیمانه ترین حالت از دختران کوچک استقبال کرد. جادوگر خوب وقتی در کتابخانه اش نشستند گفت: “می دانستم که تو در راه هستی.” “آیا دختر کوچک عجیب و غریب تروت نام دارد؟” دوروتی پرسید. “بله، و همراه او، ملوان قدیمی، کپن بیل نام دارد. من فکر می کنم ما آنها را بسیار دوست خواهیم داشت، زیرا آنها فقط از آن دسته افرادی هستند.

که می توانند از سرزمین پریان ما لذت ببرند و از آنها قدردانی کنند و من هیچ راهی نمی بینم، در در حال حاضر، تا آنها دوباره به دنیای بیرون بازگردند.” دوروتی گفت: “خب، اینجا به اندازه کافی برای آنها جا دارد، مطمئنم.” من و بتسی از قبل مشتاق استقبال از تروت هستیم. این حداقل یک سال ما را مشغول خواهد کرد و همه چیزهای شگفت انگیز اوز را به او نشان می دهد.

گلیندا لبخند زد. او گفت: «من سال‌هاست اینجا زندگی می‌کنم، و هنوز همه شگفتی‌های اوز را ندیده‌ام. در همین حین، مسافران به کاخ نزدیک می‌شدند، و هنگامی که برای اولین بار به برج‌های آن نگاه کردند، تروت متوجه شد که این قصر بسیار باشکوه‌تر و باشکوه‌تر از قلعه پادشاه در جینکسلند است. هرچه نزدیک‌تر می‌شدند، قصر زیباتر ظاهر می‌شد.

و زمانی که مترسک آنها را از پله‌های مرمری بزرگ بالا برد، حتی باتن-برایت نیز پر از هیبت شد. دخترک گفت: من هیچ سربازی نمی بینم که از آن مکان محافظت کند. مترسک پاسخ داد: “نیازی به نگهبانی از قصر گلیندا نیست.” ما هیچ آدم شروری در اوز نداریم که می‌شناسیم، و حتی اگر هم وجود داشته باشد، جادوی گلیندا به اندازه‌ای قدرتمند است.

رنگ مو دلکره : که از او محافظت کند.» دکمه برایت اکنون روی پله های بالای ورودی ایستاده بود و ناگهان فریاد زد: “چرا، اسب اره و واگن قرمز وجود دارد! هیپ، هورا!” و لحظه بعد با عجله پایین آمد تا دستانش را دور گردن اسب چوبی بیندازد، که با خوشرویی وقتی دوست قدیمی را در پسر تشخیص داد، این آشنایی را مجاز کرد. فریاد باتن-برایت در داخل قصر شنیده شده بود.