تمام دکلره مو

تمام دکلره مو : در مورد آن به ما بگویید چون ما دوستان شما هستیم، می دانید.» “آیا من می روم مادر و پدرم را ببینم؟” “شما شرط می بندید. در پایین یک کمپ بزرگ وجود دارد که در آن تعداد زیادی پسر وجود دارد و شما در آنجا خواهید ماند تا زمانی که آنها بیایند و شما را بگیرند.” “آنها من را به چشمه فرستادند تا آب بیاورم و من سوتم را گرفتم تا بتوانم آن را در آب خیس کنم.

سالن زیبایی : زیرا این باعث می شود خوب پیش برود. من خودم درستش کردم، آن سوت.» تام در حالی که لباس‌هایش پاره شده بود، صورت و دست‌هایش از خراش‌ها خونریزی می‌کردند، روی لبه‌ی صخره‌ای بزرگ نشسته بود و هموطن کوچولو محکم به او کشیده شده بود.

تمام دکلره مو

تمام دکلره مو : آنها هرگز اینجا پایین نمی آیند اکنون کوه با ما است.» هموطن کوچولو با صدای بلند گفت: «سوتم را رها نکردم»، گویی این دغدغه اصلی او بود. تام در تلاش برای علاقه مند کردن او و آرام کردن او گفت: “خوب است.” این یک سوت شیک پوش است.

و وقتی سوت زدی ما آمدیم و تو را گرفتیم، هی؟ این همون جور آدمایی هستیم و[صفحه ۱۹۳]شرط می بندم که می دانم چطور آن ژاکت خوب ساییده شد. یک پرنده کوچک این کار را کرد.» پسر گفت: «وقتی مرا فرستادند تا آب بیاورم، آن را روی درختی آویزان کردم و تمام شب آن را آنجا گذاشتم.» انگشتش را در جای فرسوده فرو کرد، انگار به آن افتخار می کرد.

تام گفت: “و من به شما نشان خواهم داد که چه کسی این کار را انجام داده است.” «زیرا آن دزد کوچک همان پایین در آن اردوگاه بزرگ است. و لاک پشتی را که حروف اول خود را روی آن حک کرده اید نیز به شما نشان خواهم داد. چون او هم به کمپ ما آمد. آنجا خیلی سرگرم کننده است.

و تو خیلی با احتیاط پا می گذاری و منو نگه می داری، و ما به پایین، پایین، پایین می رویم تا به آن اردوگاه برسیم که در آن مردی وجود دارد که می داند چگونه سنگ شکن های شیک درست کند. شرط می بندم که شما از کرلرها خوشتان می آید؟ اردویی که حتی پرندگان و لاک‌پشت‌ها هم به آنجا می‌روند.

و می‌دانند چگونه کرلر درست کنند، مکانی جادویی بود که به هیچ وجه نباید آن را از دست داد. و آنتونی هرینگتون کوچولو از قبل تصمیم نگرفته بود که آیا ترجیح می دهد در آنجا زندگی کند تا در خانه. اسلیدی. من آن را زنده می‌خورم.

تمام دکلره مو : شرلوک هیچ کس هلمز از آنجایی که تام اسلید، دستیار اردوگاه، گفت که برای هروی خوب است که او را در ربع ساعت یازده زیر درخت نارون ملاقات کند، هروی بسیار خوشحال بود که از این قانون که پیشاهنگان باید در ساعت ده و نیم، بلافاصله بعد از آن وارد شوند، بسیار خوشحال بود.

آتش کمپ این ملاقات پنهانی زیر درخت نارون کهنسال نزدیک ساعت جادوگری نیمه شب کاملاً به مذاق هروی خوش آمد. او تام را از قبل آنجا پیدا کرد. “حالا برای گنج دفن شده، هی، اسلیدی؟” او گفت. تام با هوشیاری گفت: «می‌خواهم به من قول بدهی که آواز نخوانم». او در حالی که زمزمه می کرد.

اضافه کرد: حالا گوش کن. «آن لاک پشت از همان بالا در آن کوه آمد. روی پوسته اش برش TH دارد و I[صفحه ۱۷۶]فکر کنید کنده کاری جدید است. آن مرد قطار گفت دو مرد با یک بچه در پیاده شدند. او گفت که بچه یک چاقوی جک داشت. مردمش گفتند که او ژاکت داشت. شاید مردها کاپشن را روی او پوشانده باشند – بی حرکت بمان تا من از آن عبور کنم. شاید می خواستند او را مبدل کنند. «به اندازه کافی بد است که کارآگاهان خود را احمق کنند و خانواده آن بچه را هیجان زده کنند، بدون اینکه پیشاهنگی این کار را انجام دهد.

قیمت تمام دکلره مو

شاید همه من اشتباه می کنم، اما ما مطمئن می شویم.” “آیا به آنجا می روی، اسلیدی؟” هروی با هیجان زمزمه کرد، انگار آماده شروع است. «نه، هنوز نه. ما ابتدا می خواهیم چیزی در مورد ژاکت پیدا کنیم. “هیچ کس جز من و تو در این کار نیست، هی؟” «و لیولین و اورستس. حالا گوش کن، می‌خواهم از این درخت بالا بروی و هر کاری که می‌کنی، پرنده را نترسان. شما می توانید مانند یک میمون بالا بروید.

در لانه دخالت نکنید، اما با انگشتان خود احساس کنید و ببینید آیا می توانید به من ایده بدهید که آن رگه قرمز از چه چیزی ساخته شده است. تماس نگیرید تنها چیزی که اکنون می دانیم این است که اورستس و لیولین از تقریباً نزدیک به یک نقطه آمده اند. اگر دو چنگال کوچک باشند بهتر از یکی بزرگ هستند[صفحه ۱۷۷]مطابقت دادن همین الان ادامه بده، آن را بزن، و هر کاری می‌کنی نادیده نگیر وگرنه من تو را می‌کشم.» به سختی صدای خش خش شاخه ها را تام شنید.

تمام دکلره مو : که پیشاهنگ جوان بالا می رفت. یک برگ ساکت به سمت پایین تکان خورد و در صورتش وزید. این همه بود. یک دقیقه، شاید دو دقیقه، گذشت. سپس تام فرم چالاک را دید که به آرامی از تنه تاریک فرود آمد. “من یک دزد دزدکی خوب می سازم، هی؟” هروی زمزمه کرد. تام با تحسین صریح گفت: “شما در کوهنوردی شگفت انگیز هستید.

هروی در حالی که پوست لباسش را پاک می کرد، زمزمه کرد: «مثلاً به نوعی چروکیده است، اسلیدی. «همه اینها با چیزهای دیگر تنیده شده است، اما به نظر می رسد – به نوعی پوسیده شده است. چراغ قوه ام را روی آن گذاشتم، محو شد… تام گفت: «می‌دانم اینطور است، اما وقتی برای اولین بار آن را دیدیم قرمز روشن بود و این چیزی است که باعث می‌شود فکر کنم مدت زیادی در لانه نبوده است. وقتی لانه را پیدا کردیم.

فکر نمی‌کنم بیش از چند روز یا بیشتر آنجا بود. تنها چیزی که اکنون می خواهم بدانم این است که آیا پشم است یا هر چیز دیگری. فکر می‌کنید اینطور است؟»[صفحه ۱۷۸] “مطمئناً همینطور است.” “خوب، پس یک چیز دیگر و ما به دنباله خواهیم رفت. صبح درست بعد از صبحانه با من ملاقات می کنی.» [صفحه ۱۷۹]فصل XXXII آغاز سفر صبح زود تام و هروی به سمت کتسکیل رفتند. هروی گفت: “من نمی دانم.

تمام دکلره مو : که چرا ما مستقیماً به سمت کوه پیاده روی نمی کنیم.” “خیلی نزدیک تر خواهد بود.” آیا تا به حال از هادسون عبور نکرده‌اید؟ تام از او پرسید. «تمام مسیرهای کوه‌های شیب‌دار مثل روز از رودخانه دشت است. اگر می خواهید مسیری را کشف کنید، یک منظره چشم پرنده را ببینید. آیا نمی دانید که هوانوردان مسیرهایی را کشف می کنند که حتی شکارچیان قبلاً از آنها اطلاعی نداشتند؟ اگر آدم ربایان از آن کوه بالا می رفتند.

مدل تمام دکلره مو

احتمالاً راه آسانی را طی می کردند، زیرا آنها پیشاهنگ یا جنگلی نیستند. ببینید؟ کار افتضاحی است که از کمپ به آن کوه برسیم.[صفحه ۱۸۰]اگر آن مردها اینطور باشند، می‌دانستند به کجا می‌روند. آنها پیشگام نیستند، آنها آدم ربا هستند.» “اسلیدی، تو یک شگفتی هستی.” تام گفت: “به جز زمانی که صحبت از بالا رفتن از درختان باشد.” در Catskill آنها اسکیف را استخدام کردند و تا وسط رودخانه پارو زدند. از آنجا هروی از آنچه دید بسیار شگفت زده شد.

روحیه شوخی او سرانجام آرام شد و وقتی تام که دسته های پارو را با یک دست گرفته بود، به کوهی در پشت ارتفاعات مرزی در امتداد رودخانه اشاره کرد، هوشیار شد. در این مورد، مانند دیگران، ضعیف ترین پیشنهادات خطوط بود. البته هیچ مسیری دیده نمی شد. تنها خطوط متلاطم سایه، همانطور که به نظر می رسید، اکنون قابل مشاهده است، اکنون نیمه قابل مشاهده است، اکنون کاملاً مانند نفس روی یک تکه شیشه محو می شود.

تمام دکلره مو : باورنکردنی به نظر می رسید که مسیرهای صرف، اغلب غیرقابل تشخیص نزدیک در دست، از این فاصله قابل تشخیص باشند. اما آنها آنجا بودند، و فقط به تمرکز بصری روی آنها نیاز بود تا درک کنند که مسیرهایی کاملاً مشخص نیستند، بلکه خطوط باریک و ضعیفی از سایه هستند. آنها فاقد ماده بودند، اما آنجا بودند.[صفحه ۱۸۱] تام گفت: “این ظالم قدیمی است.” “میبینی؟” هروی هرگز کوه را تشخیص نمی داد.

طرفی که دیدند اصلاً شبیه آن طرف آشنا که رو به کمپ معبد بود نبود. آن صعود اخم‌آلود و پوشیده از جنگل از رودخانه کمتر منع کننده به نظر می‌رسید، اما اینکه تام چگونه می‌توانست آن را تشخیص دهد فراتر از درک هروی بود. واضح بود که با دنبال کردن جاده‌ای که از کتسکیل شروع می‌شد، کوه را در امتداد سربالایی کم‌تر آن می‌پیمایند، و تام تصور می‌کرد که مسیری که به‌طور مشکوک و غیرقابل تشخیصی روی ارتفاع مشخص شده بود.

به راحتی قابل کشف است که در کجا از جاده خارج شده است. بدون شک این کار را کرد. کسر و محاسبه اصلاً مطابق خط هروی نبود. او کاملاً راضی بود که در انبوهی بی پایان در کنار کمپ فرو رود و در آنجا گم شود. تام مشاهده کرد: “می بینید که بیش از یک راه برای کشتن یک گربه وجود دارد.” «من به آدم ربایان فکر می کردم در حالی که شما به کوه فکر می کردید. تا زمانی که آنها بالا می‌رفتند.

فکر می‌کردم می‌توانم به آنها اجازه دهم راه آسان را به ما نشان دهند.» “تو عجبی، اسلیدی!”[صفحه ۱۸۲] تام گفت: “هر کوهی دو طرف دارد.” “مثل هر داستان، هی؟” “شما یک پیشاهنگ خوب هستید فقط از مغز خود به اندازه کافی استفاده نمی کنید. شما از دست و پا و قلبتان استفاده می کنید.

تمام دکلره مو : من نمی توانم این را انکار کنم.» هروی گفت: لذت از آن من است. “میخوایم یواشکی از راه عقب بریم، هی؟” تام لبخند زد: “نه، ما از جلو می رویم.” “لولین از راه برگشت پایین آمد.” “او یک هلوی پیشاهنگ است، هی؟” “بهترین تا کنون.” هروی به زودی مزیت استفاده از مغز و سپس دست و پا را به خوبی نشان داد. و او نمایش بسیار خوبی از نوع خاصی از پیشاهنگی که تام اسلید بود داشت – پیشاهنگی که فکر می کند.