رنگ موی دودی با مش یاسی

رنگ موی دودی با مش یاسی : این را ما می توانیم درک کنیم. اما آنها انرژی-غذایی را که باعث می شود تا این اندازه فعالانه حرکت کنند را از کجا دریافت می کنند؟ در اینجا یک ایده است. زغال سنگ، انرژی-غذای لوکوموتیو چیست؟ این بقایای فسیلی درختانی است که قرن ها پیش با برگ های خود نور خورشید را می نوشیدند.

رنگ مو : بنابراین گاهی اوقات باید افطار کند و در جستجوی طعمه بیرون بیاید، البته بدون اینکه ردای زنده جوان خود را دور بیندازد. . اکسپدیشن خطرات خودش را دارد. عنکبوت های کوچک ممکن است توسط یک تیغه علف از بین بروند. وقتی زمین بخورند چه اتفاقی برای آنها می افتد؟ آیا مادر به آنها فکر می کند؟ آیا او به آنها کمک می کند.

رنگ موی دودی با مش یاسی

رنگ موی دودی با مش یاسی : در فصل بد، مادر خودش خیلی کم غذا می خورد. او در فواصل طولانی، در کوزه های من، یک ملخ دیررس را می پذیرد که من او را به نفع او در گوشه های آفتابی تر اسیر کرده ام. برای اینکه خودش را در شرایطی نگه دارد، مانند زمانی که در حفاری های زمستانی من از زیر خاک بیرون آورده می شود.

تا جای خود را در پشت او بازیابند؟ اصلا. محبت قلب یک عنکبوت، که بین صدها نفر تقسیم شده است، می تواند بخش بسیار ضعیفی را از هر یک دریغ کند. رتیل به سختی دچار مشکل می شود، چه یک جوان از جای خود بیفتد، چه شش یا همه آنها. او بی سر و صدا منتظر می ماند تا قربانیان حادثه از سختی خود خارج شوند.

کاری که برای آن موضوع انجام می دهند و بسیار زیرکانه انجام می دهند. من تمام خانواده را از پشت یکی از همسایگانم با مداد مو جارو می کنم. نه نشانه ای از احساس، نه تلاشی برای جستجو از طرف مادر. پس از اندکی یورتمه روی شن ها، بچه های جابجا شده پیدا می کنند، اینها، آنهایی که آنجا هستند، یکی از پاهای مادر، به شکل دایره ای گسترده شده اند.

با استفاده از این میله های کوهنوردی به سمت بالا ازدحام می کنند و به زودی گروه بر روی مادر می روند. برگشت شکل اصلی خود را از سر می گیرد. یکی از لات گم نشده است. پسران رتیل حرفه خود را به عنوان آکروبات تا حد کمال می دانند: مادر نیازی ندارد که سرش را در مورد سقوط آنها اذیت کند. آنها در طول هفت ماه تربیت خود بر پشت مادر با چه چیزی زندگی می کنند.

رنگ موی دودی با مش یاسی : یک وعده غذایی آفتابی آیا رتیل حداقل به بچه هایی که هفت ماه روی پشت او ازدحام می کنند غذا می دهد؟ آیا وقتی جایزه گرفته است آنها را به مهمانی دعوت می کند؟ من اول فکر کردم؛ و توجه ویژه ای به تماشای غذا خوردن مادران داشتم. معمولاً طعمه دور از چشم، در لانه بلعیده می شود. اما گاهی اوقات یک وعده غذایی در آستانه، در هوای آزاد مصرف می شود.

خوب، من می بینم که در حالی که مادر غذا می خورد، جوان ها از زمین کمپینگ خود روی پشت او تکان نمی خورند. هیچ کس جای خود را رها نمی کند یا نشانی از تمایل به سر خوردن و شرکت در غذا نشان نمی دهد. مادر هم آنها را دعوت نمی کند که بیایند و خود را تازه کنند یا هر غذای باقی مانده را برایشان کنار بگذارند. او تغذیه می کند و دیگران به آن نگاه می کنند،

یا بهتر است بگوییم نسبت به آنچه اتفاق می افتد بی تفاوت می مانند. سکوت کامل آنها در جشن رتیل دلیلی بر این است که آنها گرسنه نیستند. پس آنها در طول هفت ماه تربیت خود بر پشت مادر، با چه زندگی می کنند؟ انسان به تغذیه جذب کننده آنها از پوست مادر فکر می کند. ما باید از این تصور دست برداریم. هرگز دیده نمی شوند که دهان خود را به آن بسپارند.

و رتیل، به دور از خستگی و چروکیدگی، کاملاً خوب و چاق نگه می‌دارد. او حتی گوشت می پوشد. یک بار دیگر، کوچولوها با چه چیزی قدرت خود را حفظ می کنند؟ ما دوست نداریم بگوییم که آنها هنوز با غذایی که در تخم مرغ دریافت کرده اند زندگی می کنند، به خصوص وقتی در نظر بگیریم که آنها باید از انرژی گرفته شده از این غذا برای تولید ابریشم استفاده کنند.

رنگ موی دودی با مش یاسی : ماده ای که بالاترین اهمیت را دارد، که استفاده فراوان از آن است. در حال حاضر ساخته خواهد شد. باید قدرت های دیگری در ماشین آلات حیوان کوچک وجود داشته باشد. اگر حرکت نمی کردند، می توانستیم بفهمیم که آنها به چیزی برای خوردن نیاز ندارند. سکوت کامل زندگی نیست اما عنکبوت‌های جوان، اگرچه معمولاً به پشت مادرشان ساکت هستند.

اما همیشه برای ورزش و ازدحام چابک آماده هستند. وقتی از کالسکه مادر می‌افتند، سریع خود را برمی‌دارند، با تند پاهایشان را بالا می‌برند و به سمت بالا می‌روند. این یک اجرای فوق العاده زیرک و با روحیه است. علاوه بر این، آنها یک بار نشستند باید تعادل محکمی را حفظ کرد. آنها مجبورند اندام کوچک خود را دراز کنند و سفت کنند تا به همسایگان خود آویزان شوند.

در واقع استراحت مطلق برای آنها وجود ندارد. اکنون فیزیولوژی به ما می آموزد که هیچ ماهیچه ای بدون مصرف انرژی کار نمی کند. حیوان مانند یک ماشین است. باید بدن خود را که با حرکت فرسوده می شود تجدید کند و چیزی برای ایجاد گرما داشته باشد که به عمل تبدیل می شود. ما می توانیم آن را با موتور لوکوموتیو مقایسه کنیم. همانطور که اسب آهنی کار خود را انجام می دهد.

به تدریج پیستون ها، میله ها، چرخ ها، لوله های دیگ بخارش فرسوده می شود، که همه اینها هر از گاهی باید درست شوند. ریخته‌گر و آهنگر آن را تعمیر می‌کنند و قطعات جدید آن را تامین می‌کنند. انگار به آن غذا می دادند تا خود را تجدید کند. اما، اگرچه کاملاً نو است، نمی تواند حرکت کند تا زمانی که استوکر مقداری زغال در داخل آن فرو کند و آن را آتش بزند.

رنگ موی دودی با مش یاسی : این زغال سنگ مانند غذای انرژی زا است. باعث می شود موتور کار کند. همه چیز در مورد حیوان نیز یکسان است. از آنجایی که هیچ چیز از هیچ ساخته نمی شود، حیوان تازه متولد شده از غذای موجود در تخم درست می شود. این غذای بافت‌ساز است که بدن را تا حدی افزایش می‌دهد و با فرسودگی آن را تجدید می‌کند. اما باید غذای گرمایی یا غذای انرژی‌زا نیز داشته باشد.

سپس حیوان راه می رود، می دود، می پرد، شنا می کند، پرواز می کند یا به هر یک از هزاران روش حرکت می کند. برای بازگشت به عنکبوت های جوان: آنها تا زمانی که مادرشان را ترک کنند بزرگتر نمی شوند. در سن هفت ماهگی مانند زمان تولد هستند. تخم مرغ غذای لازم برای کوچک آنها را تامین می کرد قاب ها؛ و تا زمانی که رشد نکنند نیازی به غذای تشکیل دهنده بافت بیشتری ندارند.