رنگ موی مشکی ترکیب

رنگ موی مشکی ترکیب : اما مثل قبل نبود: این بار با فنر و سراسیمه و با سر پایین و به معنای تجارت رفت. بیهوده زنگ زدم و دنبالم رفتم: او از من پیشی گرفت و در چند قدمی ترکم کرد. کودو در امتداد ساحل سمت راست دونگا رفته بود که درست از زیر استخر شروع می شد و نیم مایل یا بیشتر از دره صاف امتداد می یافت. عجله جوک باشکوه بود، اما گیج کننده بود.

مو : و پنجاه یاردی جلوتر از جایی که منظره واضحی وجود داشت، دیدم که کودو سریعتر از یک کانتر آسان پیش نمی رود، و جوک نزدیک به عقب بود. این که آیا او توسط این اقدام کنجکاو گمراه شد و معتقد بود که پایش شکسته است یا به سادگی بیش از حد پررنگ بود، نمی‌توان فهمید. دلیلش هرچه بود برای یکی از پاهای عقبش پرید و در همان لحظه کودو با شرارت زد.

رنگ موی مشکی ترکیب

رنگ موی مشکی ترکیب : سکندری خورد. اما دوباره خودش را گرفت و به آرامی کنار رفت. بدن او به هم ریخته بود و به شدت در حال زمین زدن بود، و پاهای عقبش با لگدهای نامنظم به بیرون پرواز می کردند، همان طور که ممکن است زمانی که مگس کور او را گاز می گیرد، می بینید که اسبی بیرون می زند. زمانی برای شلیک دوم وجود نداشت و ما در تعقیب و گریز شروع کردیم.

یک پا او را به زیر آرواره نزدیک گلو کوبید، سر و گردنش را مانند یک سوئیچ خم شده به عقب «تازیانه» زد و او را به شکلی به عقب پرتاب کرد. من این تصور را دارم – همانطور که شخص خود را در کابوس می بیند – شخصی که در حالی که قطار از روی آن می گذرد، دستانش را بالا می اندازد و نام فرزندش را صدا می کند. جوک سست و بی حرکت دراز کشیده بود و خون از دهان، بینی و چشم ها می تراود.

به یاد می‌آورم که به ضربان قلب و نفس‌هایش احساس می‌کردم و او را به شدت تکان می‌دادم و او را به نام صدا می‌کردم. بعد به یاد حوض نزدیک، او را زیر سایه درختی رها کردم، کلاهم را پر از آب کردم، دوباره دویدم و آن را روی او و در دهانش ریختم، دوباره تکانش دادم تا بیدارش کند و چند بار پهلوهایش را فشار دادم. – مد دم – در تلاشی مضحک برای بازگرداندن تنفس. کلاه قدیمی نشتی داشت و من مجبور شدم.

رنگ موی مشکی ترکیب : تهویه‌های ناهموار را بگیرم تا آب را در خود نگه دارد، و با یک منبع دوم برمی‌گشتم که با یک پرش بزرگ قلب، پاشنه‌ی جوک را از کنارش دیدم و در حالی که پاهای جلویی‌اش روی زمین قرار دارد، خودش را به حالت استراحت بالا می‌برد، سرش را به شدت تکان می‌دهد و چشم‌هایش به شکلی بسیار مبهوت پلک می‌زند. وقتی اسمش را صدا زدم توجهی نکرد، اما با لمس دستم گوش‌هایش به سمت بالا حرکت کردند.

دم کثیف به شدت در برگ‌های مرده خراشید. او ناشنوا بود. اما آن موقع نمی دانستم او کمی از آب را در آغوش کشید، خون را عطسه کرد و گزش را لیسید. و سپس با تلاش آشکار برخاست. اما این تصویری است که فراموش کردن آن غیرممکن است. سگ هنوز چنان مبهوت و تکان خورده بود که کمی به خود پیچید و پاهایش را به خوبی از هم باز کرد. و سپس با راه رفتن نامطمئن و مبهم یک کودک نوپا شروع کرد.

جلو رفتن. آرواره هایش نزدیک بود. چشمانش سیاه و سفید بود و سرتاسر “جنگ” به نظر می رسید. او هیچ توجهی به من نکرد. و من که هرگز در خواب ندیدم که او به دنبال کودو است، قبل از اینکه حرکت کنم یا تماس بگیرم، راه رفتن را به سمت یک یورتمه زحمت کشیده تماشا کردم. اما او به این تماس توجهی نکرد. برای اولین بار در زندگی اش سرپیچی آشکار از دستورات بود و او به آرامی همراه با بینی خود به زمین می رفت.

رنگ موی مشکی ترکیب : بعد فهمیدم؛ و از آنجا که فکر می‌کردم او از این لگد دیوانه شده است و کاملاً مسئول خودش نیست، و – بیشتر از این – به اندازه‌ای که از چنگال او عصبانی بودم، دویدم تا او را برگردانم. اما در یک پیچ در مسیر خود، مرا دید که دارم می‌آیم، و این بار فوراً به تماس و علامت اطاعت کرد و با هوای ناامیدکننده‌ای آرام به سمت درخت رفت. دلیل نافرمانی مداوم جوک در آن روز حتی در آن زمان مشکوک نبود.

من همه چیز را روی ضربه گذاشتم. و او به نظر من “در اشتباه است”، اما در واقع بهانه کافی برای او وجود داشت. با این وجود، گیج کننده بود که گاهی به شکلی تحقیرآمیز، مرا نادیده می گرفت، و در برخی مواقع با تمام آمادگی کهنه اش اطاعت می کرد: نه می دانستم که او ناشنوا است و نه می دانستم که عادت به استفاده از نشانه ها و حرکات خاصی وقتی با او صحبت می کردم.

و حتی استفاده از آنها به جای دستور در زمانی که سکوت ضروری بود – او را تقریباً از حرف های شفاهی مستقل کرده بود. از آن روز او تماماً بر نشانه ها متکی بود. زیرا او هرگز صدای دیگری نشنید. جوک با من برگشت و دراز کشید. اما او راضی نبود. در حال حاضر او دوباره برخاست و با پشت به من ایستاده بود و پیوسته به سمتی که کودو گرفته بود نگاه می کرد. دیدن روح تسلیم ناپذیر خوب بود.

رنگ موی مشکی ترکیب : اما قصد نداشتم اجازه دهم او دوباره تلاش کند. کودو بدون شک به اندازه مرده بود، اما صد کودو مرا وسوسه نمی کرد که او را بیرون بیاورم: استراحت دادن به او و بازگرداندن او به کمپ تنها فکر بود. اون موقع نسبت به سگ خیلی نرم بودم. و در حالی که نشسته بودم و او را تماشا می کردم و منتظر بودم تا استراحت کند و بهبود یابد، یک بار دیگر و تقریباً در دسترس من او دوباره شروع به کار کرد.