ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی : او خودش نمی توانست بگوید چگونه شد که از هم جدا شد و هیچ کس دیگری متوجه او نشده بود. نوار چوبی در امتداد تپه‌هایی که در آن منتظر بودم چهار یا پنج مایل طول داشت، اما عرض آن فقط از یک تا سیصد یارد بود. و بین ساقه‌های درختان می‌توانستم اردوگاه و واگن‌هایمان را در فضای باز در فاصله ربع مایلی ببینم.

مو : زیرا ترس از غرق شدن، کسانی را که نمی توانند شنا کنند به سمت آب های کم عمق نگه می دارد. این تازه در آغاز است. در حال حاضر، هنگامی که گشت و گذارهای کوچک، هر کدام جسورتر از قبلی، بدون تصادف به پایان می رسد، ترس کمتر می شود و اعتماد به نفس ایجاد می شود. آن وقت، قاعدتاً تصادف می آید و درس گرفته می شود، اگر به اندازه کافی خوش شانس باشید که از پس آن بربیایید.

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی : دیگران گم شده اند و چیزی دیگر از آنها شنیده نشده است. هیچ احساسی مانند گم شدن وجود ندارد – درماندگی، وحشت، و ناامیدی! وحشت آن به حدی است که هر مبتدی آن را پیش روی خود دارد. همه درباره آن شنیده اند، به آن فکر کرده اند، و رویای آن را دیده اند، و همه احساس می کنند که او را به مسیر شکسته نگه می دارد.

وقتی اردوگاه در میان بوته‌های بی‌راه است، همیشه به یک مرد خوب نیاز دارد که پس از چند ساعت تعقیب و گریز با همه پیچ و تاب‌ها و دوبرابر شدن راه خانه را پیدا کند. اما هنگامی که اردوگاه در جاده ای شناخته شده ساخته می شود – یک جاده اصلی طولانی که به یک خط منصفانه بین دو نقطه قطب نما برخورد می کند – به نظر غیرممکن است که کسی ناامیدانه گم شود. اگر جاده به سمت شرق و غرب می رود.

با دانستن اینکه از کدام طرف آن را رها کرده اید، فقط باید به طور پیوسته به سمت شمال یا جنوب راه بروید و باید دوباره به آن ضربه بزنید. دست‌های قدیمی این را به مبتدیان گفتند و ما خوشحال شدیم که فقط چند ساعت، کم و بیش، پیاده‌روی می‌کردیم و در نهایت مجبور شدیم راه را پیدا کنیم و اردو بزنیم. دست‌های پیر گفتند: «بله، اینجا به اندازه کافی ساده است، جایی که جاده‌ای از شرق و غرب دارید.

تنها یک قانون وجود دارد که باید به خاطر بسپارید: وقتی راه خود را گم کردید، سر خود را گم نکنید. اما در واقع این تنها یک قانون است که شما کاملاً قادر به رعایت آن نیستید. داستان های زیادی درباره گم شدن مردان گفته شده است: می توان مجلدات زیادی را با آنها پر کرد تا دردسر نوشتن آنچه که هر شکارچی به شما خواهد گفت. اما هیچ کس که آن را ندیده نمی تواند بفهمد که چگونه ممکن است اتفاق بیفتد.

هیچ کس تاثیری که وحشت از دست دادن و تضعیف روحیه آن می تواند بر حواس یک انسان عاقل داشته باشد را باور نمی کند. اگر می‌خواهید بدانید که یک مرد می‌تواند خود را بر خلاف شواهد حواسش متقاعد کند که چه چیزی را متقاعد کند – حتی وقتی زندگی او به پایبندی او به حقیقت مطلق بستگی دارد – پس باید مردی را ببینید که در بوته‌ها گم شده است. او می داند که جاده را در سمت شمال ترک کرده است.

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی : او رفتار خود را از دست می دهد. او نمی داند چقدر چاق است یا چقدر راه رفته است. با این حال، اگر سرش را حفظ کند، به سمت جنوب می رود و ناگزیر باید به جاده بزند. بعد از نیم ساعت رفتن و دیدن هیچ چیز آشنا، شروع به احساس می کند که در مسیر اشتباهی می رود. چیزی او را به سمت راست می کشاند. فقط چند دقیقه بیشتر از این، و او احساس می کند که باید بدون توجه به آن از جاده عبور کرده باشد.

و بنابراین اگر امیدوار است که دوباره به آن ضربه بزند، باید به جای جنوب به شمال برود. می‌پرسید، چگونه یک مرد می‌تواند تصور کند که عبور از یک جاده غبارآلود بزرگ به عرض بیست یا سی فوت بدون دیدن آن غیرممکن است؟ این ایده پوچ به نظر می رسد. با این حال آنها واقعا آن را باور دارند. یکی از اولین توهماتی که در مردان هنگام از دست دادن سرشان به ذهنشان خطور می کند.

این است که آنها این کار را انجام داده اند و علت بسیاری از موارد “گم شدن در بوته” است. این تصور که آنها ممکن است این کار را کرده باشند به اندازه کافی پوچ است. اما عجیب تر این است که آنها واقعاً این کار را انجام می دهند . اگر نمی توانید درک کنید که مردی فکر می کند چنین کاری انجام داده است، در مورد مردی که واقعاً این کار را انجام داده است، چه می توانید بگویید.

غیرممکن، کاملا غیر ممکن، شما فکر می کنید. آه! اما این یک واقعیت است: بسیاری آن را به درستی می دانند و من خودم دو بار شاهد آن بوده ام، یک بار در ماشونالند و یک بار در جاده دلاگوآ. من مردانی را دیدم که خسته، بی‌حال و چشمان وحشی بودند، به دور جلوی آنها خیره شده بودند، هرگز به زمین نگاه نمی‌کردند، فشار می‌دادند.

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی : روی، روی، و در واقع از جاده‌های واگن فرسوده عبور می‌کردند و از زمین سخت به چرخ شنی می‌آمدند. مسیر فرسوده و پرتاب ابری از گرد و غبار در حین عبور، و کاملاً نابینا از این واقعیت که آنها در جاده‌هایی که در جستجوی آن بودند – در یک مورد ده ساعت و در مورد دیگر برای سه روز- قدم می‌زنند. وقتی آنها را صدا زدیم، آنها قبلاً عبور کرده بودند.

دوباره در بوته ناپدید می شدند. در هر دو مورد، صدای صدای انسان و آسودگی «پیدا شدن»، باعث فروپاشی آنها شد. به نظر می رسید زانوها جای خود را رها کرده بودند: نمی توانستند سرپا بمانند. مردی که سرش را از دست می دهد واقعاً گم شده است. او نمی تواند فکر کند، به یاد بیاورد، استدلال کند، یا بفهمد. و عجیب‌ترین چیز این است.

که او اغلب حتی نمی‌تواند به درستی ببیند – او نمی‌تواند همان چیزهایی را ببیند که بیشتر از همه می‌خواهد ببیند، حتی اگر به اندازه زندگی قبل از او باشند. عبور از جاده بدون دیدن آن تنها یا خارق‌العاده‌ترین نمونه از این نوع چیزها نیست. یک بار در یک مهمانی سواره برای شکار بیرون آمده بودیم، اما برای نجات یک اسب خسته، پیاده رفتم و در یک بازی که در میان درختان خار روی تپه کم ارتفاع می دوید.

ترکیب رنگ موی مشکی و شرابی : ایستادم، در حالی که دیگران یک مدار بزرگ را انجام دادند. یک لشکر کودو را از بین ببرید. در میان مهمانی ما یکی بود که خیلی عصبی بود: شش یا هشت ساعتی بود که یک بار گم شده بود و ترس از گم شدن دوباره او را فراگرفته بود، اعصابش تمام شده بود و پنجاه یارد را بدون همراه نمی رفت. در هیجان تیراندازی و تاختن بعد از کودو احتمالاً این ترس برای لحظه ای فراموش شده بود.