رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم : دوروتی پاسخ داد: “چیزی برای ساختن وجود ندارد.” “وای!” توتو دوباره گفت و دوروتی دید که دارد در کنار رودخانه نگاه می کند. “چرا، او یک خانه را در آنجا می بیند!” دختر کوچولو گریه کرد “من تعجب می کنم که ما خودمان متوجه آن نشدیم. بیایید برویم و از مردم بپرسیم که چگونه می توان از رودخانه عبور کرد.” یک ربع مایل در امتداد ساحل خانه ای کوچک و گرد قرار داشت که به رنگ قرمز روشن رنگ آمیزی شده بود.

مو : او با هشدار گفت: مراقب باش. چاه زیر پای توست. اوجو پاسخ داد: “بسیار خوب” و زانو زد و با دستش در چاه احساس کرد و متوجه شد که مقداری آب در آن وجود دارد. دوروتی فلاسک طلا کجاست؟ او پرسید و دخترک فلاسکی را که با خود آورده بود به او داد. اوجو دوباره زانو زد و با احساس دقیق در تاریکی توانست فلاسک را از آب غیبی که در چاه بود پر کند. سپس سر فلاسک را محکم در جای خود پیچ ​​کرد و آب گرانبها را در جیبش گذاشت.

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم : او را از پا درآورد و او را در مقابل دوروتی که اوجو را زمین خورد. پسر در مقابل هورنر افتاد، به طوری که همه در یک اختلاط منظم از سرسره پایین رفتند و به دلیل تاریکی نمی توانستند ببینند به کجا می روند. خوشبختانه وقتی به پایین رسیدند مترسک و اسکرپس جلوتر بودند و بقیه به آنها برخورد کردند، به طوری که به کسی آسیبی نرسید.

آنها خود را در غار وسیعی یافتند که دانه های ریز رادیومی که در میان صخره های سست پراکنده شده بودند، نور کم نور داشت. دیکسی گفت: “حالا” وقتی همه آنها پاهای خود را به دست آوردند، “من به شما نشان خواهم داد که چاه تاریک کجاست. اینجا مکان بزرگی است، اما اگر محکم به یکدیگر بچسبیم، گم نمی شویم.” آنها دست ها را گرفتند و هورنر آنها را به گوشه ای تاریک هدایت کرد و در آنجا ایستاد.

خیلی خوب!” دوباره با صدایی شاد گفت: “حالا می توانیم برگردیم.” آنها به دهانه تونل برگشتند و با احتیاط شروع به خزش از شیب کردند. این بار از ترس اینکه دوباره لیز بخورد، اسکراپس را مجبور کردند که پشت سر بماند. اما همه آنها توانستند در امنیت بلند شوند و پسر مونچکین وقتی در شهر هورنر ایستاد بسیار خوشحال شد و متوجه شد که آب چاه تاریکی که او و دوستانش برای ایمن کردن آن تا این حد سفر کرده بودند.

در ژاکتش سالم است. جیب فصل بیست و پنجم آنها به تنبل چهارتایی رشوه می دهند دوروتی در حالی که در مسیر کوه ایستاده بودند و غاری را که در آن هاپرها و هورنرها زندگی می کردند، پشت سر گذاشتند، گفت: “من فکر می کنم ما باید راهی به کشور وینک ها پیدا کنیم، زیرا اوجو آنجاست. می خواهد برود بعدی.” “آیا چنین جاده ای وجود دارد؟” مترسک پرسید. او پاسخ داد: نمی دانم. «فکر می‌کنم می‌توانیم از راهی که آمده‌ایم.

به خانه جک کدو تنبل برگردیم، و سپس به سرزمین وینکی برویم؛ اما به نظر می‌رسد که دور یک انبار کاه بدویم، اینطور نیست؟» مترسک گفت: بله. “چیزی بعدی که اوجو باید بگیرد چیست؟” پسر جواب داد: یک پروانه زرد. دوروتی خاطرنشان کرد: “این یعنی کشور وینکی، بسیار خوب، زیرا این کشور زرد اوز است.” “من فکر می کنم، مترسک، ما باید او را نزد مرد چوبی حلبی ببریم، زیرا او امپراطور است.

به ما کمک می کند تا آنچه اوجو می خواهد را پیدا کنیم.” مترسک در حالی که به این پیشنهاد روشن شد، پاسخ داد: “البته.” چوب‌دار حلبی هر کاری را که از او بخواهیم انجام می‌دهد، زیرا او یکی از عزیزترین دوستان من است. من معتقدم که می‌توانیم به کشورش برسیم و یک روز زودتر به قلعه‌اش برسیم تا از راهی که آمده‌ایم. دختر گفت: من هم همینطور فکر می کنم.

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم : و این بدان معناست که ما باید به سمت چپ حرکت کنیم.” آنها موظف بودند قبل از یافتن مسیری که به سمتی که می خواستند بروند از کوه پایین بروند، اما در میان صخره های فرو ریخته در پای کوه مسیر کم نوری بود که تصمیم گرفتند آن را دنبال کنند. دو سه ساعت پیاده روی در امتداد این مسیر آنها را به کشوری صاف و هموار رساند که در آن چند مزرعه و خانه های پراکنده وجود داشت.

اما آنها می دانستند که هنوز در کشور کوادلینگ ها هستند، زیرا همه چیز رنگ قرمز روشنی دارد. نه اینکه درختان و علف‌ها قرمز بودند، بلکه حصارها و خانه‌ها به آن رنگ شده بودند و تمام گل‌های وحشی که در کنار راه شکوفه می‌دادند، شکوفه‌های قرمز داشتند. این بخش از کشور کوادلینگ آرام و مرفه به نظر می رسید، حتی اگر تنها باشد، و جاده متمایزتر و راحت تر بود.

اما درست زمانی که به خاطر پیشرفتی که کرده بودند به خود تبریک می گفتند، به رودخانه وسیعی رسیدند که در امتداد سواحل مرتفع حرکت می کرد، و در اینجا جاده به پایان رسید و هیچ گونه پلی وجود نداشت که به آنها اجازه عبور بدهد. دوروتی با تعجب به آب نگاه کرد: «این عجیب است. “چرا باید جاده ای وجود داشته باشد.

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم : اگر رودخانه جلوی همه قدم زدن در آن را بگیرد؟” “وای!” توتو با جدیت به صورت او خیره شد. مترسک با لبخند خنده‌دار خود گفت: «این بهترین پاسخی است که می‌گیرید، زیرا هیچ‌کس بیش از توتو درباره این جاده نمی‌داند». اسکرپس گفت: “هر بار که رودخانه ای را می بینم، لرزی دارم که باعث می شود می لرزم، زیرا هرگز نمی توانم.

فراموش کنم که تمام آب بسیار خیس است. اگر لکه هایم خیس شوند این یک شوخی متأسفانه خواهد بود؛ بنابراین هرگز برای شنا کردن تلاش نمی کنم. تا زمانی که آب را خشک کنم.” اوجو گفت: “سعی کن خودت را کنترل کنی، اسکرپس.” “تو دوباره دیوانه می شوی. هیچ کس قصد ندارد آن رودخانه را شنا کند.

رنگ موی مشکی را چگونه روشن کنیم : دوروتی تصمیم گرفت: «نه، اگر تلاش می‌کردیم نمی‌توانستیم آن را شنا کنیم. این رودخانه خیلی بزرگ است و آب با سرعت وحشتناکی حرکت می‌کند.» مترسک گفت: “باید یک کشتی بان با یک قایق وجود داشته باشد.” “اما من هیچی نمی بینم.” “نمیتونستیم یک قایق بسازیم؟” اوجو را پیشنهاد کرد.