سالن آرایش چشم عسلی

سالن آرایش چشم عسلی : او را میشناسی؟” با حالتی عالی از امیلی پرسید که این ایده که دختر این کشاورز چیزی در مورد شعر می داند او را سرگرم می کند. “اوه بله، من تعدادی از قطعات او را در کتابم دارم، و من آنها را دوست دارم. اما این مرد چیزها را آنقدر واقعی و طبیعی می کند که من با او احساس می کنم در خانه هستم. و این یکی را که آرزو داشتم بخوانم.

رنگ مو : هر چند حدس می‌زنم نمی‌توانم خیلی از آن را بفهمم. “بامبل بی” او فقط دوست داشتنی بود. با چمن ها و کلمبین ها و شلوارهای زرد زنبور. من هرگز از آن خسته نمی شوم؛” و چهره بکی در حالی که با گرسنگی به امرسون نگاه می کرد در حالی که پوشش ظریفی را که گنجینه های مورد علاقه اش را پنهان می کرد گردگیری می کرد، با چیزی شبیه زیبایی از خواب بیدار شد.

سالن آرایش چشم عسلی

سالن آرایش چشم عسلی : من زیاد به او اهمیت نمی دهم، اما مامان اهمیتی می دهد. من شعرهای عاشقانه، تصنیف، و آهنگ ها را دوست دارم. از توصیف ابرها و مزارع و زنبورها و کشاورزان خوشم نمی آید. «می‌دانم، زیرا آنها را بهتر از عشق و چیزهای عاشقانه‌ای که بیشتر شعرها درباره‌شان می‌گویند، می‌شناسم. اما من تظاهر به قضاوت نمی کنم، از هر چیزی که می توانم به دست بیاورم خوشحالم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

حالا اگر مرا نمی‌خواهی، ظرف‌هایم را برمی‌دارم و می‌روم سر کار.» با آن بکی رفت و امیلی را رها کرد تا استراحت کند و با چشمانش روی منظره‌ای ببیند که شعری بهتر از کتاب‌هایش به او می‌داد.

او در مورد دختر عجیب و غریب به مادرش گفت و مطمئن بود که اگر جای خود را فراموش نکند و سعی کند با هم دوست شود، سرگرم کننده خواهد بود. “او موجود خوبی است.

عزیزم، اقامتگاه اصلی مادرش، و مطمئنم بیش از توان او کار می کند. با دختر بیچاره مهربان باش و اگر می توانی در زندگی او کمی لذت بگذار. من باید با او صحبت کنم، زیرا هیچ فرد همسن و سال من در خانه نیست.

مرم های مدرسه چطوره؟ باهاشون کنار میای مامان؟ اگر با یکی دوست نشویم اینجا برای هر دوی ما خیلی تنها خواهد بود.» “بیشترین زنان باهوش و دوست داشتنی هر سه، و مطمئنم که ما اوقات خوشی را با هم خواهیم داشت.

شما می توانید با خیال راحت بکی را پرورش دهید. خانم تیلور به من گفت که او یک دختر فوق‌العاده باهوش است، اگرچه ممکن است اینطور به نظر نرسد.» “خب، من می بینم. اما من از کک و مک و دست های بزرگ قرمز و شانه های گرد متنفرم. او نمی تواند کمک کند، فکر می کنم.

سالن آرایش چشم عسلی : اما چیزهای زشت من را ناراحت می کند. “به یاد داشته باشید که او زمانی برای زیبا شدن ندارد و خوشحال باشید که او اینقدر مرتب و مشتاق است. عزیزم بخونیم؟ من الان آماده ام.» امیلی موافقت کرد و برای یک یا دو ساعت گوش داد.

در حالی که صدای دلنشین کنارش همه بخارات او را با برخی از داستان های جذاب خانم یوینگ تداعی می کرد. «چمن‌ها اکنون خشک شده‌اند، و من می‌خواهم قبل از ناهار روی آن چمن سبز قدم بزنم.

تو استراحت کن، مامان عزیز، و بگذار من به تنهایی اکتشافات را انجام دهم. بنابراین، با کلاه و بسته بندی، و کتاب و چتر خود، به کاوش در سرزمین جدیدی که در آن خود را پیدا کرده بود، رفت. از پله‌های عریض و خروشان پایین رفت و از سنگ در بیرون رفت و لحظه‌ای در آنجا مکث کرد تا تصمیم بگیرد ابتدا کجا برود.

صدای یک نفر که در پشت خانه آواز می خواند او را به آن سمت سوق داد و با چرخش به گوشه اولین کشف دلپذیر خود را انجام داد. تپه‌ای در پشت خانه مزرعه‌ای به‌صورت شیب‌دار بالا می‌رفت، و از ساحل تکیه داشت، درخت سیبی کهنسال، سایه‌بان چشمه‌ای بود که از صخره‌ها بیرون می‌ریخت و به داخل تغار خزه‌ای زیر می‌افتاد. در بالای درخت، درخت انگور وحشی روییده بود.

و یک سایبان سبز بر روی کنده بزرگی که به عنوان نشیمنگاه عمل می کرد، درست کرده بود، و برخی سرخس های موی دوشیزه را هم در اطراف صندلی و هم بهار کاشته بودند تا به زیبایی در نقطه مرطوب و سایه شکوفا شوند. “اوه، چقدر زیبا! من میرم اونجا میشینم تمیز به نظر می رسد، و من می توانم ببینم.

در آن آشپزخانه بزرگ چه خبر است و آواز را بشنوم. فکر می‌کنم این خواهران کوچک بکی هستند که در کنار راکت هستند.» امیلی در حالی که پاهایش را روی سنگی قرار داده بود روی چوبی پوشیده از گلسنگ مستقر شد و از صدای موزیکال آب لذت برد، با چشمانش به سرخس های ظریفی که در باد تکان می خورد و صدای جیغ پر جنب و جوش جدول ضرب که توسط کودکانه خوانده می شد.

صداها در گوش او در حال حاضر دو دختر کوچک با یک ماهیتابه لوبیا بزرگ برای انجام کارهایشان در پشت در آمدند، سومی در حال شستن ظرف ها در پشت پنجره دیده شد و لباس خالدار قهوه ای بکی طوری در آشپزخانه پرواز می کرد که گویی دختری بسیار پرانرژی آن را پوشیده است. صدای زنی شنیده شد که راهنمایی می‌کرد، زیرا ظاهراً گوینده جوجه‌ها را دور از چشم می‌چیند.

کمی از صحبت ها به امیلی رسید و او را سرگرم و آزار داد، زیرا ثابت می کرد که مردم کشور آنقدر که به نظر می رسیدند احمق نیستند. “اوه، خوب، ما نباید به این فکر کنیم که او خیالی است و نوعی لباس پوشیدن دارد. او مریض بوده است، و خلاص شدن از شر راه های گیج کننده اش زمان می برد. شوخی کن.

سالن آرایش چشم عسلی : و توجه نکن، و آن مادر خوب او همه چیز را درست می کند.» صدای زن گفت. “چگونه هر کسی با هر چیز فانی که با آن راضی باشد، می تواند نامرتب باشد، از من می گذرد. او دیشب در مورد هر قرص، صندلی، تنه و کنه‌های غذا قاطی می‌کرد و آن خانم خسته بیچاره را در حال حرکت نگه داشت تا اینکه من تحریک شدم.

با این حال، او امروز صبح بسیار دلپذیر است، و به زیبایی یک عکس در لباس ژولیده اش و آن چیز آبی روی سرش. چوب درختان انگور که گوشه چشمه را می پوشاندند. یک صدای کوچک اضافه کرد: “خب، او موهای قرمز تری دارد که ما داریم.