سالن آرایشی گیوا سعادت آباد

سالن آرایشی گیوا سعادت آباد : اما او به آغوش باز شوهر جوان در حال رفتنش نخورد، اما بدون اینکه حرفی بزند دست دیگرش را گرفت، لیز خورد و دوباره پنجره را برای دوستانش روی طاقچه گذاشت. قطره ای آب در چشمانش نبود، آه عمیقی از سینه اش بیرون رفت. کاله رفت اما تینا روی تخته خیس بی حرکت ماند! “خدا رحمتت کند.

رنگ مو : چرا آن کودک اینقدر عجیب است؟” فریاد زد  سپس. تینا که از صدا و سخنان پدرش متحیر شده بود گفت: «پدر عزیز وقتی هیچوقت دلیلش را نفهمیدی بهتر است.» بعد بلند شد و سریع رفت تو حموم. این تنها کلمه ای بود که مدتها بود از دهانش شنیده می شد. واقعاً حیرت آور بود، احساس بسیار عجیبی داشت و از آن می شد شنید که چیزی وجود دارد که حواس او را لمس کرده است.

سالن آرایشی گیوا سعادت آباد

سالن آرایشی گیوا سعادت آباد : اما چه، آسمان ها می دانستند. خروج ما تقریبا همزمان با کالن بود. وقتی تینا را خوب ترک کردیم، آنقدر گریه کرد که داشت آب می شد. اولین بار بود که گریه اش را دیدم تا سر کوچه آمد تا ما را بدرقه کند و آنجا ماند تا رفتن ما را تماشا کند. تا جایی که می‌توانستیم به پشت سرمان نگاه کردیم تا او را ببینیم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

و او همیشه در حالی که صورتش به سمت ما چرخیده بود، آنجا می‌ایستاد. پس از چند روز سفر در ویکو به مقصد رسیدیم. در آنجا با استقبال دوستانه ای از ما پذیرایی کردند و اتاق بالایی را به ما دادند تا در آن زندگی کنیم. این مکان ابتدایی ترین مکان بود، دور از تمام حرکت مرکزی مردم، پشت کلاغ های باشکوه و بیابان.

مردم هم بچه های ساده طبیعت بودند اما خیلی صادق و خوب بودند. در مقایسه با این، دایره زندگی اجتماعی ما به هیچ وجه زیاد نبود، زیرا حتی خانواده نایب به سختی دو نفر بودند، زیرا آنها یک فرزند نداشتند. اما با وجود اینکه به این ترتیب از دنیای متمدن جدا شده بودیم و آنطور که به نظر می رسید.

از همه تأثیرات آن، گویی که از طبیعت دور افتاده بودیم، به نظر خیلی خسته کننده و طولانی نبود. ما همدیگر را دوست داشتیم و به هم احترام می‌گذاشتیم و این مکمل تمام ناله‌های زندگی بود، که شاید بسیاری فکر می‌کردند در شهر ما فراوان است. فکر می کنم محبت و صمیمیت ما به قدری بی حوصله و خالص بود که هیچ بی ادبی و مکان ناخوشایندی نمی توانست ما را در زندگی بی تاب کند.

اگر هر لحظه دلتنگ معاشرت دیگران می شدیم، میزبان و مهماندارمان، آن زوج واهو که زندگی آنقدر به آنها آموخته بود، راضی می شد که اکنون با رضایت خاطر روزهای خوش خود را در این مکان دورافتاده می گذراندند. یا شاید هم لذت خود را از آن آدم های هوشیار و خوش اخلاقی گرفتیم که هنوز درخشش و زیبایی بیرونی آنها را کوچکترین خراب نکرده بود.

ما به هیچ چیز نیاز نداشتیم و به هیچ چیز احساس نیاز نمی کردیم، آهک فقط شادی محض بود. با این حال، یک چیز بود که در واقع ما را بیشتر به فکر انداخت و آن غم مرموز تینا بود. وقتی به ذهنمان رسید، تمام افکارمان به آن یک چیز متصل شد و همه چیزهای دیگر پشت سر ماند. این واقعیت که ماه ها گذشت تا او پاسخ یکی از نامه های خود را دریافت کرد.

به ناهنجاری و عدم درک موضوع کمک کرد. ما اغلب سعی می کردیم از خانواده ماری در مورد وضعیت تینا اطلاعاتی به دست آوریم، اما هر بار به همان پاسخ کوتاه و بدون عارضه می رسیدیم: “تینا همان است”. نتیجه نهایی همه استدلال ها و پرس و جوهای ما همیشه این بود که غم او برای ما یک معما باقی می ماند. دو سال از نقل مکان ما به آن مکان دورافتاده گذشته بود.

خیلی چیزا عوض شده بود ارزش های والای من جایگاه خود را برای ما به ارمغان آورده بود و اکنون نان بی دغدغه خود را داشتیم. ما اکنون «در پرتو مردم» بودیم و از آن کسالت باشکوه طبیعت دور بودیم. تمام مکاتبات مانند سایر نقاط جهان انجام شد و به لطف آنها اطلاعاتی در مورد آنچه می خواستیم به دست آوردیم. همه اینها قبلاً خیلی خوب بود.

سالن آرایشی گیوا سعادت آباد : اما بهترین چیز این بود که یک پسر زیبا روی سینه ماری تکیه داد. او همنام پدرش حزقیا بود و مادرش به اولین تولدش لبخند زد و بسیار خوشحال بود. دوست من، Kalle، مدرک خود را به پایان رسانده بود. او اکنون نقشه بردار زمین بود و او نیز شغل خود را داشت. نیم سال پیش تینا با او نقل مکان کرده بود. اکنون همه چیز شاد و پر از امید بود.

زیرا سرنوشت خواهر شوهرم نیز به سمت بهتر شدن رفته بود. وقتی اطلاعات کمی در مورد زندگی درونی آنها به دست آوردیم، حتی اگر پنهان بود، ما را شگفت زده کرد. کریسمس در راه بود. ما هم مثل دیگران در مورد آن مشکل و دردسر زیادی داشتیم. تصمیم گرفته بودیم یک درخت کریسمس بچینیم و به بچه های همسایه ها بگوییم دورش بازی کنند.

به مجلل ترین شکل چیده شده بود و همسرم به تزیینات و شیرینی ها رسیدگی می کرد. او رنگارنگ ترین گل های مصنوعی را روی آن آویخت و روی آن شمع ها و انواع میوه و شیرینی های نانوایی گذاشت. عصر که شد و بچه های روستا و کارمندان خودمان دور درخت صنوبر جمع شدند از تعجب و خوشحالی خفه شدند. این صحنه بسیار دلپذیری از وایمو من بود.

او این وظیفه را بر عهده گرفت که آن گروه کودکان مبهوت را رهبری کند، و به زودی شادی اوج گرفت و همه خجالتی ها از بین رفت. سپس می پرند، می دوند، بازی می کنند و یک رقص گرد می رقصند. بالاخره همسرم همه شیرینی ها را بین آنها تقسیم کرد. وقتی تفریح ​​تمام شد و بچه ها را به خانه بردند، دو نفری در سالن نشستیم.

سالن آرایشی گیوا سعادت آباد : آن درخت کریسمس موفق و شادی که در اطراف آن ایجاد کردیم چنان شادی و شادی را در قلب ما ایجاد کرده بود که فکر نمی‌کنم تا به حال چنین احساسی داشته باشیم. تعبیر واهوی من این است که ما شادی خود را به خالص ترین و عالی ترین شکلی که برای انسان فانی ظاهر شده است احساس کردیم.