سالن آرایش شادلین

سالن آرایش شادلین : سپس او را به خانه برد و برای مدتی از او خداحافظی کرد و به شکل رسمی اغراق‌آمیز که او فهمید و به آن لبخند زد، به او گفت که او و او باید در آینده خیلی اوقات یکدیگر را ملاقات کنند. سپس او را در آغوش گرفت و رفت. و او که مادری بود که قلبش گرسنه بود، در حال ناپدید شدن چهره او را تماشا کرد و خندید و گریه کرد و بسیار خوشحال شد.

رنگ مو : پیرزنی با وقار گفت: “لوئیزا، اشتباه کردم که گفتم همه شادی بچه ها در جوانی آنهاست. ممکن است بعداً بیشتر به وجود بیاید – اگر!” تراژدی جنگل شب کریسمس است. مردی در اعماق جنگل کاج سیاه در دره روی پتوی خود دراز کشیده است. او تمام روز را بی نتیجه شکار کرده و خسته است. او با ساعت‌های طولانی پیاده‌روی آن‌قدر خسته است که حتی به دنبال رسیدن به کمپ چوب‌بران که نیم مایلی دورتر است.

سالن آرایش شادلین

سالن آرایش شادلین : بدون چند لحظه استراحت هم نخواهد رفت. پتویش را روی برف‌های بوته‌ها انداخته است و خودش را روی پتو انداخته است، جایی که خوابیده است، نیمه‌خواب. هیچ فکر خطری به سراغش نمی آید. او می‌داند که خطر کمی وجود دارد، حتی اگر بخوابد، اگرچه جنگل‌های عمیق منطقه ساگیناو خالی از سکنه نیستند. او در آن شرایط روحی غیرقابل توضیحی است که گاهی اوقات با خستگی شدید همراه است.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

حواس بدنی او مات و فرسوده است، اما یک ظرافت خارق‌العاده به آن ادراکاتی رسیده است که تعریف آن سخت است – بخشی ذهنی، بخشی روانی. مردی که در لاشه دراز کشیده است از وضعیت خود متحیر است، اما به دنبال تجزیه و تحلیل آن نیست. او شاگرد چنین پدیده هایی نیست. او فقط یک مرد جنگلی جوان و سرسخت است.

شکارچی که به اردوگاه چوب‌فروشان وابسته است که درخت‌های اطراف را می‌برند. مرد مدتی بی حال خوابیده است، اما احساسی که نمی تواند درک کند اکنون تقریباً به ظلم و ستم افزایش می یابد. او چیزی نمی بیند، اما یک احساس غیر معمول وجود دارد که او را نگران می کند. او در نزدیکی خود حضوری را تشخیص می دهد – خشن، شدید.

غیر طبیعی صدای خش خش در شاخه های چند فوتی روی گوشش می افتد. سرش را بالا می گیرد. چیزی که می بیند مبهوت می کند و در عین حال تمام اراده را از او سلب می کند. ترس نیست. او مسلح است و به اندازه کافی شجاع است. چیز دیگری است؛ یک ارتباط غیر قابل تعریف با شیئی که او به آن نگاه می کند و او را نگه می دارد.

جایی که خود را از نزدیک و پنهانی از مخفیگاهش در زیر برس بیرون کشیده است، یک گرگ خاکستری بزرگ است. مرد می‌تواند شکل لاغر را به‌طور مشخص ببیند، اگرچه نور غم‌انگیز به سرعت در تاریکی عمیق می‌شود. او می تواند کت وحشتناک، دندان های نیش زرد، چشمان شعله ور را ببیند. او تقریبا می تواند نفس گرم جانور را احساس کند.

اما چیزی بسیار آزاردهنده تر از چیزی که به چشمش می آید او را تحت تأثیر قرار می دهد. فردیت خودش مبهم شده و دیگری جای آن را می گیرد. او با دگرگونی مبارزه می کند، اما بیهوده. او می تواند افکار گرگ، یا بهتر است بگوییم غرایز و امیال شدید گرگ را بخواند. او گرگ است. بی شک در مواقعی بین روح انسان ها رابطه ای وجود دارد. یکی دیگری را درک می کند.

سالن آرایش شادلین : انتقال آرزوها، احساسات، انگیزه ها وجود دارد. حالا چیزی از همین نوع برای مردی که این جانور وحشتناک را دارد اتفاق افتاده است. او از دل گرگ خبر دارد. مرد از ترس مثل یک نفر می لرزد. عرق قطرات زیادی روی پیشانی او می‌ریزد و چهره‌اش مخدوش می‌شود. چیز وحشتناکی است. حالا یک تغییر می آید. گرگ حرکت می کند. او در تاریکی پرواز می کند.

طلسم بر مرد ضعیف شده است، اما از بین نمی رود. او با تلو تلو تلو خوردن به پا می نشیند و نیم ساعت بعد دوباره در کمپ چوب داران است. اما او مانند یک دیوانه وارد می‌شود – رنگ پریده و غرغر می‌کند. رفقای او که از ظاهر او مبهوت شده بودند، او را با سؤالاتی مطرح می کنند و فقط پاسخ های نامنسجمی دریافت می کنند. آنها او را در تختخواب بی‌رحمش می‌گذارند.

جایی که او در حال چرخش و چرخش به عنوان تحت هیجان شدید دراز کشیده است. چشمانش خیره شده اند، انگار باید چیزی را ببینند که اطرافیانش نمی توانند ببینند و نفسش به سرعت می آید. او مثل یک جانور وحشی شلوار می اندازد. دلیلی برای آن وجود دارد. افکارش با گرگ است. او گرگ است. شخصیت‌های بی‌رحم درنده و مرد در حال حاضر با هم ترکیب شده‌اند.

یا بهتر است بگوییم شخصیت مرد حذف شده است. جسد مرد در اردوگاه چوب بران است، اما ذهن او در اعماق جنگل است. او به دنبال طعمه است! “من گرسنه هستم! من باید خون و گوشت گرم داشته باشم! ​​تاریکی اینجاست، و زمان من فرا رسیده است. امشب در جنگل کاج روی تپه، آهو وجود ندارد، جایی که آنها را پایین انداخته ام و پاره کرده ام.

برف عمیق آنها را به جنگل پایینی رانده است، جایی که مردان در کار بوده اند. آهوها امشب از جوانه های درختانی که مردها ریخته اند تغذیه می کنند. چقدر من از مردان متنفرم و از آنها می ترسم! آنها با دیگران متفاوت هستند. حیوانات در جنگل. من از آنها دوری می کنم. آنها به نوعی از من قوی تر هستند. در مورد آنها مرگ وجود دارد.

امروز صبح که در مزرعه کنار رودخانه خزیدم، یک جوان را دیدم، کودکی با موهای زرد. آه، چگونه من می خواهم از او تغذیه کنم! گلویش سفید و نرم بود. اما من جرأت نمی کنم با عجله از میان مزرعه عبور کنم و او را بگیرم. آن مرد آنجا بود و او مرا می کشت. آنها گرسنه نیستند. بوی گوشت به مشام می رسید.

سالن آرایش شادلین : من در باد آن سوی صافی همینطور بود پارسال که برف عمیق بود روزی است که در آن جشن می گیرند اما من بهتر غذا می دهم خون گرم خواهم داشت. آهوها الان در بالای درختان افتاده اند!” در میان جویبارهای یخ زده، مانند سایه ای که از میان برس می لغزد.

سریع، بی صدا، تنها با چشمان درخشانش که به آن خیانت می کند، چهره لاغر می رود. مایل ها گذشته است. این شکل راه خود را بین تنه‌های درختان عظیم می‌پیچد.