سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو

سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو : من به آنها گفتم که من پول ندارم سپس آنها گفتند اگر بعد از تعدادی برده که می خواهند بخرند با آنها به ویرجینیا بروم و پسر خوبی باشم، آنها به من آزادی می دهند. بازگشت سفر. ما در ۸ ژوئن ۱۸۵۷ شروع کردیم. من وعده های منصفانه ای دادم که می خواستم سفر کنم و آنها تماماً به من اعتماد کردند.

رنگ مو : من قرار بود بردگان را از ویرجینیا برگردانم. “آنها تا بالتیمور آمدند و شروع به صحبت در مورد آمدن به شمال، به فیلادلفیا کردند. آنها خیلی خوب با من صحبت کردند و به من گفتند که اگر من را با خود به یک ایالت آزاد بیاورند، نباید آنها را ترک کنم. چیزهای زیادی در مورد دادن آزادی به من، همانطور که قبل از شروع به وعده داده شده بود.

سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو

سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو : و غیره. به آنها گفتم که هیچ آرزویی برای رفتن به شمال ندارم؛ که بالتیمور همانقدر شمالی است که می‌خواهم ببینم، و ترجیح می‌دهم باشم. رفتن به خانه تا شمال رفتن به آنها گفتم از این کشور خسته شده ام در صحبت از شمال آمدن به کوه های آلقانی اشاره کردند من به آنها گفتم که دوست دارم آن را ببینم اما نه بیشتر از آن از شمال متنفرند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

معشوقه گفت که اگر خودم رفتار کنم، می‌توانم با آنها به فرانسه بروم، وقتی دوباره رفتند، پس از بازگشت به خانه – همانطور که قصد داشتند دوباره بروند. “بنابراین آنها تصمیم گرفتند قبل از رفتن به ویرجینیا برای خرید انبوه بردگان خود برای لوئیزیانا، من را برای دیداری کوتاه با خود به فیلادلفیا ببرند. وقتی فهمیدم به یک ایالت آزاد می رویم.

قلبم از خوشحالی جهید، اما من این کار را کردم. اجازه نده صاحبانم احساسات من را بدانند “به فیلادلفیا رسیدیم و به هتل ژیرارد رفتیم و در آنجا تصمیم گرفتم که آنها بدون من برگردند. مرد رنگین پوستی را دیدم که با من صحبت کرد و در مورد کمیته به من گفت. او من را به کمیته ضدمصرف کرد. اداره برده داری” و غیره و غیره و غیره. کمیته به جیم گفت که می‌تواند فوراً آزاد شود.

بدون اینکه حرفی به کسی بزند، زیرا همین واقعیت ساده که اربابش او را به ایالت آورده بود برای اثبات آزادی او در دادگاه کافی بود. در همان زمان کمیته به او اطمینان داد که آیا او مایل است که اربابش را دستگیر کرده و به حضور یکی از قضات شهر برسانند تا نشان دهد که چرا او را برخلاف قوانین ایالتی به عنوان برده در پنسیلوانیا نگه داشته است.

نه دوستان و نه پولی برای کمک به او در این امر ندارند. و علاوه بر این، آزادی او علناً اعلام خواهد شد. جیم به هر دو راه خوب فکر می کرد، اما ترجیح داد که ارباب و معشوقه “مهربان” خود را در دادگاه ملاقات نکند، زیرا مطمئن نبود که جرات رویارویی با آنها و ایستادگی در برابر اتهاماتش را داشته باشد. این عجیب نبود. در واقع نه تنها بردگان در برابر دیدگان برده‌داران گاو می‌گفتند.

آیا حتی مردان شمالی که از نظر تحصیلات و ثروت برتر بودند، نمی ترسیدند که بگویند روحشان متعلق به خودشان است در همین حضور؟ بنابراین، جیم به این نتیجه رسید که خود را تحت حمایت کمیته بیاندازد و یک بلیت راه آهن زیرزمینی بگیرد، و بدین وسیله خود و ارباب و معشوقه‌اش را از ناخوشایند بودن ملاقات در چنین شرایط عجیبی نجات دهد.

سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو : کمیته اموری را برای او ترتیب داد تا همه افراد ذیربط راضی باشند، و پاسپورتی را برای مالکیت اعلیحضرت بریتانیا، کانادا، به او دادند. حقایق بدون رنگ، همانطور که سپس به طور قابل توجهی از زبان جیم ثبت شد، و همانطور که در اینجا بازتولید می شود، تنها بخش بسیار ناچیزی از داستان غم انگیز جالب او را تشکیل می دهد.

در زمانی که جیم ارباب و معشوقه خود را بدون تشریفات در فیلادلفیا ترک کرد، کمی هیجان در تلاش استادش برای بازیابی او از طریق پلیس فیلادلفیا وجود داشت، به اتهام اینکه او (جیم) دزدی کرده است. نامه زیر که در “استاندارد ملی ضد برده داری” آمده است: یک شکار برده دیگر در فیلادلفیا. فیلادلفیا، دوشنبه، ۲۷ ژوئیه ۱۸۵۷. دیروز بعدازظهر شایعه ای به گوش می رسید.

مبنی بر اینکه مردی سیاه پوست به نام جیم که با ارباب خود (آقای چارلز پارلانژ) از نیواورلئان به این شهر رفته بود، ارباب خود را به قصد چشیدن شیرینی آزادی ترک کرده است. آقای پارلانژ ادعا کرد که “جیم” مذکور دو جعبه حلبی را با خود برده است که یکی از آنها حاوی پول بوده است.

آقای پارلانژ در راه خود به نیویورک از طریق راه آهن کمدن و آمبوی رفت و به محض ورود به اسکله خیابان والنوت، با دو خانم، “جیم” گم شده بود. آقای پارلانژ بلافاصله به آقای والاس که یک افسر پلیس مستقر در انبار خیابان گردو است، درخواست داد.

آقای والاس با آقای پارلانژ و دو خانم سوار کالسکه شد و همانطور که آقای والاس گفت به خانه ژیرارد برگشت، جایی که از زمانی که جیم به اسکله خیابان گردو رفته بود خبری از “جیم” نبود. سپس داستانی در جریان بود که یک سیاهپوست با توصیف خاص، اما بسیار خاص (مثلاً که فقط یک راننده سیاه‌پوست لوئیزیانا می‌تواند ارائه دهد)، دو جعبه را دزدیده است.

اپراتور (دیوید واندرلی) اعلامیه ای با امضای «کلارک» در اداره تلگراف پلیس دریافت کرد که حاوی توضیحات کاملی از جیم بود و همچنین برای دستگیری او ۱۰۰ دلار جایزه در نظر گرفته بود. این اخطار به تمام بخشها در هر بخش تلگراف شد. امروز صبح آقای واندرلی از خبرنگارانی که از این اطلاعات استفاده می‌کردند.

ایراد گرفت و در حضور چهار یا پنج نفر گفت که اعلامیه با امضای “کلارک” یک روزنامه خصوصی است و هیچ خبرنگاری حق ندارد به آن نگاه کند. در عین حال تاکید می‌کرد.

که اگر می‌دانست سیاه‌پوست کجاست، او را رها می‌کرد، زیرا هر روز ۱۰۰ دلار نمی‌آمد. پلیس، والاس، ابراز نگرانی کرد که مبادا نام آقای پارلانژ آشکار شود و اظهار داشت که او دوست صمیمی اوست.

سالن زیبایی فرشته ها اندرزگو : به نظر نمی‌رسد که این موضوع از سوی هیچ مقام رسمی به بخش‌ها ابلاغ شده باشد و «کلارک» کیست که نامش در اطلاعیه امضا شده است، هنوز فاش نشده است. برخی از روزنامه ها امروز صبح به طور مختصر متوجه این موضوع شدند.