سالن زیبایی قیچی شریعتی

سالن زیبایی قیچی شریعتی : سال نو مبارک به همه. ( هوستون دیلی پست ، صبح چهارشنبه، ۱ ژانویه ۱۸۹۶.) نگهبان، شب چیست؟ در زمانی که آلونزو چهاردهمین وداع با ملیسا خود را در دروازه باغ می کند و پدر فامیلیاس با عصبانیت از پنجره بلند شده اش صدا می زند. ارتشی از زحمتکشان به شهر راه می اندازد که وظایف آنها را به راه های پر زحمت می کشاند در حالی که جهان بزرگ در خواب است.

رنگ مو : کم و بیش شیرین روی بالش. روزگاری بود که همه سارق‌های صادق در همان ساعات اولیه شب‌ها سرپوشیده بودند و خواب‌آلود بودند و خیابان‌های ساکت چیزی جز صدای پژواک نگهبانی نمی‌دانستند که فانوس خود را از راه‌های تنهایی پایین می‌برد و با فریاد بلند خود «همه چیز خوب» شروع می‌کرد. ” اما ایده های مدرن تقریباً شب را به روز تبدیل کرده اند. در حالی که ما در خانه به خواب می رویم.

سالن زیبایی قیچی شریعتی

سالن زیبایی قیچی شریعتی : صدها نفر زحمت می کشند که ممکن است صبح راحتی خود را داشته باشیم. نانوا در حال کار با رول صبحانه ما است. شیرفروش در پمپ خود است. قصاب مشغول انتخاب پیرترین گاو خود برای کشتن است. نگهبان بیچاره در دری سرد خوابیده است. آتش نشان در حالت آماده باش است. کارمند مواد مخدر با چشمان سنگین می نشیند و آماده است تا گچ پارگوریک یا دربار ما را تجهیز کند.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

دختر تلفنی آدامس می جود و رمان هایش را می خواند در حالی که ساعت با خستگی زنگ می زند. چاپگر روی دستگاه خود کلیک می کند. خبرنگار در خیابان‌ها می‌چرخد و اقلامی را پیدا می‌کند تا با قهوه و نان تست ما همراه شود. پلیس در گوشه ای کمین کرده و آماده است تا بهترین کلاه ما را با ملخ مرگبارش بشکند.

این کارگران شب، دنیای کوچکی برای خود می سازند. آنها رشد می کنند تا یکدیگر را بشناسند و به نظر می رسد که به دلیل زندگی عجیبشان بین آنها همدردی وجود دارد. پلیس های شبانه و مردان روزنامه های صبحگاهی، رانندگان تاکسی، نظافتچی های خیابان (که اکنون به هیوستون اشاره نمی کنیم)، رانندگان ماشین های خیابانی که در اواخر وقت گذشته هستند.

مردان رستوران های شبانه روزی، «گردشگران»، مردان ویرنرورست و «آدم های بی خانمان» هر شب در چندین دور منظم یا بی هدف یکدیگر را بشناسید و به یکدیگر سلام کنید. فقط کسانی که از طریق کسب و کار یا کنجکاوی فراخوانده شده اند تا به این دنیای شبانه قدم بگذارند، از مناظر عجیبی که ارائه می دهد، می دانند.

شاید بتوان گفت در ساعت ۱۲ شب در شهر شروع می شود. در آن زمان کارگران روز در خانه هستند و شیفت شب روشن است. ماشین‌های خیابانی از کار افتاده‌اند و آخرین شهروندی که با تأخیر از «لژ» یا گروه سیاسی به خانه می‌رود، در خانه است یا باید باشد. حتی زوج‌های کند حرکتی که به تئاتر رفته‌اند و در «کافه خانم‌ها و آقایان» صدف می‌خورند.

در برابر چیزهای اجتناب‌ناپذیر سر تعظیم فرود آورده‌اند و با اکراه به خانه برگشته‌اند. و اکنون چیزهایی بیرون می آیند که فقط در سایه شکوفا می شوند. چیزهای سفید صورت با چشمانی جغد مانند که در شب پرسه می زنند و سحر را با چهره های عبوس و نور خورشید با درهای میله ای و پنجره های تاریک به استقبال سحر می پردازند.

اینجا و آنجا پایین خیابان‌ها چراغ‌های قوسی، و درهای متحرک هستند، و در اطراف نجیب‌زاده‌ای رنگ‌پریده و آرام با لباس‌های بی‌نظیر و دست‌های منعطف سفید گروه‌بندی شده‌اند. صدایی نرم و مودب دارند، اما چشمانشان متحرک و گام هایشان مانند یک ببر سبک و بی رحم است. آنها قمارباز هستند و مانند هر دلال سهام یا دستکاری راه آهن در دنیای مسیحیت مؤدبانه و صادقانه از شما «دزدی» خواهند کرد.

بایرون می گوید: «شیطان برای شرارت در ماه است. طولانی ترین روز نیست؛ بیست و یکم ژوئن نیمی از شرارت ها را به شیوه ای شیطانی می بیند ، مثل سه ساعتی که مهتاب می افتد. و بدتر از آن؛ شبی که ماه نیست که بدرخشد تاریکی بیدار کننده بزرگ احساسات نهفته و محرک اصلی شر است. شب که می شود، مست کاسه های خود را دو برابر می کند. صدای خروس بی بند و بار است.

سالن زیبایی قیچی شریعتی : حتی یک شهروند آرام و هوشیار، سنگر حکومت مدنی و اجتماعی، کنترل رفتار خود را از دست می دهد و در آرامش حلقه اجتماعی در می آمیزد. زبان جوانمردی جواز تازه ای به خود می گیرد و حتی خود ابرو و لب معصومیت با جذابیتی جسورتر و مطمئن تر به تحسین می پردازد.

پس چه شگفت‌آور است که بی‌قانونی خود را فرا می‌گیرد و گناه، دامن‌های شعله‌ور او را در برابر پاکی، زمانی که تاریکی حاکم می‌شود، به رخ می‌کشد! در سالن های تمام شب همیشه کسی پیدا می شود. در گوشه و کنار میزهای کوچک، همیشه می‌توان دو یا سه مشتری فرسوده و سیاه‌پوست را دید که ساکت نشسته‌اند، در مورد اشتباهاتی که دنیا به آنها کرده است فکر می‌کنند.

یا با لحن آهسته و گیج‌آمیز با یکدیگر درباره مشکلاتشان صحبت می‌کنند. یک پلیس باهوش، با دکمه های درخشان و قدم های مهم، در حال چرخاندن چماقش به خیابان می رود. او درهای فروشگاه‌های بزرگ، عمده‌فروشی‌ها و جواهرات‌فروشی‌ها را با دقت امتحان می‌کند.

تا ببیند که آیا درهای فروشگاه‌های بزرگ قفل شده‌اند یا خیر. او هرگز اشتباه نمی کند و وقت خود را با استفاده از بست های مغازه های کوچک تلف می کند. چند مرد جوان همجنس گرا گهگاه قدم می زنند، یقه کتشان را برگردانده، بلند می خندند و شوخی های عامیانه و درشت پراکنده می کنند. پایین خیابان های فرعی تیره و تار، چند چهره کم نور را می دزدند.

که به سایه ها چسبیده اند، با کشیدن و به هم زدن پاها در صفحه شیب دار ابدیت راه می روند. اینها موجودات بدنام، اما بی آزاری هستند که برای خریدن کوکائین و تریاک دزدی کرده اند تا نیش دندان تیز بدبختی را خفه کنند.

در پنجره‌های بلند چراغ‌های کم‌سوزی می‌سوزند، جایی که عشق مضطرب در کنار بالین مرگ و میر رنج‌دیده از میان ساعت‌های طولانی شب تماشا می‌کند.

سالن زیبایی قیچی شریعتی : به ناله‌هایی گوش می‌دهد که نمی‌تواند ساکت کند، و در شگفتی از نقشه بزرگ اسرارآمیز است که کارش را به سوی پایانی مفید پنهان می‌کند.

در پایین بایو، شریان‌های بزرگ شهر، جایی که تمام شب وزش بخار و صدای میله‌های پیستون جریان‌های حیات آن را در حرکت نگه می‌دارند، می‌چرخند. جایی که مردان مانند شیاطین در درخشش سرخ آتش کوره حرکت می کنند.