سالن زیبایی ثمین رضایی

سالن زیبایی ثمین رضایی : او در عذاب تشنگی سرگردان بود که دید تکه‌ای یخ به بزرگی یک نارگیل از واگن یخ افتاد. او آن را در هر دو دستش گرفت و خود را پشت انبوهی از الوار پنهان کرد. با چشمانی خون آلود و دستان لرزان، یخ را با حرص مکید. پس از آن او یک کوزه آب در فروشگاه پشت چند بشکه زیر پیشخوان نگه داشت، و وقتی کسی نگاه نمی کرد.

رنگ مو : خم می شد، و کوزه را بالا می گرفت، اجازه می داد چیزهای نفرین شده ای که نور چشمان تاریک کاتلین را به سمت پایین هدایت می کرد. گلوی سوزانش شب عروسی کاتلین بود. سالن کلبه کوچک به خوبی روشن شده بود و گلهای رز و همیشه سبز روی دیوارها کشیده شده بود.

سالن زیبایی ثمین رضایی

سالن زیبایی ثمین رضایی : شنل جسمین خانه را با عطر خوش طعم خود پر کرده بود و تاج گل های نیلوفرهای سفید بر قاب عکس ها و پشتی صندلی ها آویزان شده بود. این مراسم قرار بود ساعت ۹ شب برگزار شود و تا ساعت ۷ مهمانان شروع به جمع شدن کرده بودند، زیرا بوی چیزهای خوبی که خانم اومالی می پخت همه محله را فرا گرفته بود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

در سالن، روی پایه ای که با بنفشه و گیاهان همیشه سبز تزئین شده بود، یک بشکه ویسکی به سردی یخ ایستاده بود، و روی میز وسط چندین لیوان وارداتی با تزئینات زیبایی قرار داشت که روی لبه های درخشانشان جلای عروسی مانند بود. با نزدیک شدن به ساعت، قلب کاتلین سبک تر شد. با خود گفت: «وقتی فرگوس مال من باشد.

آنقدر برای او دوست داشتنی و شیرین خواهم بود که این مالیخولیا عجیب او را ترک خواهد کرد. اگر نشد، موهایش را می کشم.» دقیقه ها گذشت و ساعت هشت و نیم کاتلین، سرخ شده و ترسو، و شبیه لورلی بود که روح مردان را از بدنشان در ارتفاعات ارغوانی رود راین مجذوب می کرد، کنار بشکه ایستاد و خجالتی به دنبالش رفت.

میهمانان پدرش لیوان پشت لیوان مایع یاقوت سرخ، به ندرت کمتر از درخشش روی گونه زیبایش قرمز است. ساعت یک ربع به نه، فرگوس نیامده بود، و همه دست ها شروع به تشویش کردند. ساعت ده دقیقه به نه، آقای اومالی تفنگ شکاری خود را آورد و با احتیاط آن را پر کرد. کاتلین به گریه افتاد. فرگوس اوهولیهان کجا بود؟ در تالارهای مجلل انجمن مسیحی مردان جوان، گروهی از جوانان همجنسگرا جمع شده بودند.

اکثریت شهروندان ما نمی دانند که در چنین مکان هایی چه صحنه هایی می گذرد. پلیس ما به خوبی می‌داند که این استراحتگاه‌ها وجود دارند، اما سیستم مدیریت شهری ما چنین است که به ندرت نگهبانان صلح پا به چنین تأسیساتی می‌گذارند. دو یا سه مرد جوان چکرز بازی می‌کردند و با تب تاج پادشاهان حریفان خود را می‌سپردند و با آن جذب چشم‌های توخالی و لب‌های فشرده که اغلب در مردان آن کلاس دیده می‌شود.

تخته را تماشا می‌کردند. یکی دیگر با گیتار می نواخت، در حالی که در گوشه ای خنده ی خشن از لبان مردی که در حال خواندن «آستین استیتمن» بود، شکست . فرگوس اوهولیهان و ویلیام میکس پشت میز کوچکی در یک طرف اتاق نشسته بودند. قبل از آنها، روی یک گارسون، دو لیوان بزرگ آب یخ بود. ویلیام میکس با صدایی آهسته و خائنانه صحبت می کرد و فرگوس با چهره ای رها شده و بی پروا به او گوش می داد.

سالن زیبایی ثمین رضایی : ویلیام در حالی که چشمان مارآلودش به قیافه باز و مبتکرانه فرگوس دوخته شده بود، به تلقین گفت: متانت، متانت یکی از فضیلت های اصلی ماست. چرا یک انسان باید خود را تحقیر کند، مغزش را از بین ببرد، وجدانش را مرده کند و زنجیرهایی بسازد که در نهایت بهترین تلاش‌های او را مسدود می‌کند و امیدهایش را از بین می‌برد؟ مرد باشیم و معتدل و پاک زندگی کنیم.

باور کنید آقای اوهولیهان، این طرح بهتر است.» دست بی ثبات فرگوس به سمت لیوان آب رفت و آن را از گلویش پرت کرد. او با چشمانی تب دار زل زد: «بیشتر». یکی از اعضای انجمن در حال عبور ایستاد و دستش را روی شانه ویلیام گذاشت. او با زمزمه ای گفت: «پیرمرد، پسرها می دانند که شما یک چیز نرم زده اید، اما آن را زیاد دور نکنید.

ما نمی‌خواهیم چاه آرتزین دیگری را حفاری کنیم.» ویلیام با ناراحتی نگاهی به مرد جوان انداخت و او رفت. درست در آن زمان، یک کوارتت شروع به خواندن “بیا، تو فونت” کرد و فرگوس، با فراموش کردن تمام تداعی ها و بهترین انگیزه های خود، با تنور قوی خود همراه شد و چهره ویلیام میکس ظاهری شیطون آمیز داشت.

در این لحظه کاتلین در آغوش مادرش گریه می کرد. آقای اومالی فقط در تفنگش داشت به چوب دستی می کوبید و شام عروسی زیبا روی میز ضیافت سرد می شد. ناگهان در خیابان قبل از سالن، یک گروه برنجی شروع به نواختن هوایی کرد که مورد علاقه کاتلین بود. فرگوس را به هوش آورد. از جایش بلند شد و میز و ویلیام میکس را واژگون کرد.

ویلیام از جایش بلند شد، با عجله به سمت خنک کننده رفت و لیوان آب را کشید و آن را در دستان فرگوس فرو برد. فرگوس لیوان را روی زمین پرتاب کرد و به سمت در حرکت کرد. منشی انجمن در آنجا با شلنگ آب با او ملاقات کرد و آن را پر به صورتش کرد. فرگوس دهانش را محکم بست، منشی را در حالی که یکی روی چانه اش بود.

خواباند و از پله ها به سمت خیابان رفت. وقتی ساعت نه را نشان داد، آقای اومالی دو کلاه روی اسلحه و یکی روی سرش گذاشت و شروع به یافتن داماد منتخب خود کرد. در باز شد و فرگوس با عجله وارد شد. کاتلین با آغوش باز به استقبال او دوید، اما او به شدت او را به کناری تکان داد. او گفت: «من ابتدا وظیفه ای دارم که انجام دهم.

سالن زیبایی ثمین رضایی : جلوی بشکه ویسکی زانو زد، دهانش را روی شیر آب بست و دسته را باز کرد. در درختان سبز، پرندگان شاد، آواز بخوانید، اما آوازهای شما نیمی از آهنگی را که در قلب شاد کاتلین کوچولو موج می زند، نمی سازد.

وقتی فرگوس از داخل بشکه برخاست، بار دیگر همان فرگوس پیر شد. او عروسش را به قلبش جمع کرد و آقای اومالی با خوشحالی هر دو لوله تفنگش را به سقف شلیک کرد.