سالن زیبایی صنم چهروی

سالن زیبایی صنم چهروی : سپس من و همراهانم را با خزه پوشاندند و نگهبانی مسلح که در کنار هر کدام از ما نشسته بود، از ساحل بیرون رانده شدند. در طول سفر ما با آب در آن شب، ژاپنی ها کاملاً ساکت بودند. آنها یک کلمه صحبت نکردند و گوش خود را به همه ناله ها و گلایه های ما کر کردند. در تعطیلات روز به دهکده ای کوچک در ساحل جسو رسیدیم.

رنگ مو : جایی که ما را در چندین قایق کوچکتر قرار دادند که آنها را با طناب در امتداد ساحل کشیدند. گاه به ما آبگوشت برنج و ماهی بریان می‌دادند و اگر می‌خواستیم بخوریم، با چوب‌های باریکی که در ژاپن به جای چنگال استفاده می‌شود، غذا را در دهانش می‌گذاشتند. مردم خوبی که ما را به گونه ای بی رحمانه بسته بودند.

سالن زیبایی صنم چهروی

سالن زیبایی صنم چهروی : فقط از ترس فرار از دست آنها یا خودکشی، اکنون خود را بی رحم نشان می دادند. زیرا آنها حتی مراقب مسواک زدن بودند. از ما با بوته های سبز، که در غیر این صورت ما را متأسفانه آزار می داد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

پس از اینکه ما را به این ترتیب در کنار ساحل بردند، به مدت دو روز، قایق ها را روی خشکی می کشیدند و با کمک تعداد زیادی از مردم، بدون اینکه ما یا نگهبانانمان مجبور به ترک شویم، آنها را به سمت زمین هل دادند. آنها آنها ما را از میان بیشه‌ها و جنگل‌ها کشیدند، و سرانجام خود را بر بالای تپه‌ای بلند یافتیم.

ما نمی‌توانستیم تصور کنیم که ژاپنی‌ها چه هدف ممکنی می‌توانند داشته باشند، با این همه دردسر، قایق‌هایی با اندازه‌ی بی‌اندازه را بکشند. در نهایت به این نتیجه رسیدیم که آنها باید کشتی ما را دیده باشند و می ترسیدند که مبادا جایزه خود را از دست بدهند. اما راه‌حل معما به زودی آشکار شد.

زیرا وقتی قایق‌ها را به بالای تپه رساندند، به آن‌ها اجازه دادند تا با نیروی گرانش خود از طرف دیگر به پایین سر بخورند و سپس آنها را روی یک نهر کوچک پرتاب کردند. که پس از دو روز پیمایش برای ادامه مسیر زمینی آن را ترک کردیم. نوارهای پاهایمان را باز کردند و با کشیدن چکمه‌هایمان، از ما پرسیدند که آیا راه می‌رویم یا با زباله‌ها حمل می‌شویم.

با این نام تخته‌هایی به طول حدوداً چهار فوت، که به طناب‌ها بسته شده بودند، تعیین کردند و با آن‌ها حمل می‌شوند. . ما پیاده روی را انتخاب کردیم و بر این اساس رئیس صفوف را تشکیل داد.

ابتدا دو نفر از بومیان، کنار هم، با چوب قرمز در دست، راه افتادند که راه را نشان دادند. بعد از آنها سه سرباز آمدند و بعد خودم. از یک طرف من سربازی راه می رفت و در طرف دیگر یک خدمتکار که با بوته ای سبز، مگس ها را از من دور می کرد.

بعد از من نگهبانی راه افتاد که طنابی را که مرا بسته بود نگه داشت و سپس افرادی را که زباله هایم را حمل می کردند دنبال کرد. ۴۶به همین ترتیب، مور، چلب نیکو و ملوانان همراه شدند و صفوف با سربازان و انبوهی از خادمان بسته شد که بارها و آذوقه را حمل می کردند.

هر یک از آنها یک لوح چوبی کوچک به کمربند خود بسته بودند که مشخص می کرد به کدام یک از ما وابسته است و وظیفه او چیست. در تمام طول سفر، ژاپنی ها همین نظم را حفظ کردند و روز به این ترتیب سپری شد: سحرگاه آماده شروع شدیم، صبحانه خوردیم و به راهپیمایی رفتیم. در روستاهایی که از میان آنها می گذشتیم، عموماً برای استراحت، نوشیدن چای و کشیدن تنباکو توقف می کردیم.

سالن زیبایی صنم چهروی : ظهر شام خوردیم. یک ساعت بعد از شام، دوباره شروع کردیم و دو یا سه ساعت قبل از غروب آفتاب، معمولاً در یک روستا یا جایی که پادگانی در آن قرار داشت، شب را متوقف کردیم. بلافاصله پس از ورود، ما را به خانه رئیس هدایت کردند و روی نیمکت‌ها نشستند، تا اینکه آن بزرگوار ما را بازبینی و جمع کرد.

سپس ما را به خانه ای که برای خودمان اختصاص داده بود بردند و محکم به گیره های آهنی بستند. اما نتوانسته است از شدت قضاوتی که بر خود نویسنده وارد شده است بکاهد. در واقع، ما تمایل داریم باور کنیم که قضاوت نمی‌خواهد آقای فرود بیشتر به تعمیق شگفت‌انگیز و ناامیدی کتاب کمک می‌کند.

زیرا دلیل دیگری بر ضعف قدرت خود کارلایل در برآورد مردم درباره‌اش است. این که پس از تحقیر بسیاری از آنها که جهان عادت به تفکر بلند دارد، باید تا آخرین لحظه اعتماد و احترام خود را نسبت به شخصی حفظ می کرد که می توانست به شهرت او ضربه مهلکی مانند آقای فرود وارد کند.

به طور غیرطبیعی باعث افزایش عصبانیت مردم در خواندن خاطرات او از دوستان و معاصرانش نمی شود. “سرخوردگی و افسونگری” که در کتاب به وجود آمده است، تا آنجا که بر شهرت کارلایل به عنوان یک پیامبر تأثیر می گذارد، البته یک بدبختی و بسیار جدی است. زمانی که موعظه‌اش برای اولین بار جهان را مبهوت کرد، او چه چیزی را موعظه کرد.

اما تعداد کمی از آنها اکنون متعهد به گفتن هستند، و این چند نفر به هیچ وجه در داستان خود موافق نیستند. ظاهراً تأثیر او از آن نوع نبود که از طریق گفتار صریح به انسان می رسد، بلکه تأثیری است که از طریق صدای شیپور یا آهنگ راهپیمایی یک گروه موسیقی خوب حاصل می شود و قلب را پر از احساس ظرفیت برای تلاش بلند می کند.

اگرچه نمی توان گفت در چه زمینه خاصی قرار است نمایش داده شود. اما با وجود اینکه او هیچ مدرسه‌ای تأسیس نکرد و هیچ سیستم اخلاقی تدریس نکرد.

مقام برجسته‌اش به‌عنوان یک واعظ صرف، یکی از دارایی‌های بسیار ارزشمند دنیای آنگلوساکسون، به‌عنوان نوعی اعتراض ایستاده علیه گرایش‌های مادی‌گرایانه عصر بود.

و این برجستگی تا حد زیادی بر تصور عمومی از اعتلای شخصیت خودش استوار بود. این تصور بدون شک، خواه عادلانه یا ناعادلانه، به شدت متزلزل شده است، اگر نگوییم از بین رفته است.

سالن زیبایی صنم چهروی : با مکاشفه ای که تقریباً یک عادت زندگی او بود، مقایسه کینه توزانه بین او و دیگران. که در حین موعظه استقامت صبورانه، خود حتا بیماری های جزئی وجود را با صبر و شکیبایی تحمل نکرد.