سالن زیبایی گل بانو میرداماد

سالن زیبایی گل بانو میرداماد : با تظاهر به اینکه آنها را گم کرده ایم، آنها را به ساخت قطب نما اختصاص دادیم. با مالش های مکرر روی سنگ مغناطیسی که چلب نیکو پیدا کرده بود و در گوشه ای از حیاط به دقت پنهان کرده بودیم، موفق شدیم یکی از آنها را مغناطیسی کنیم و سپس آن را به ورقه ای مسی محکم کردیم و آن را شل کردیم.

رنگ مو : از پشت بام خانه ما علاوه بر این متعهد شدیم که در صورت نیاز مقداری سلاح برای دفاع خود بسازیم و در این تلاش دوباره بخت به ما لطف کرد. در میان علف های حیاط، اسکنه ای بزرگ و تیز پیدا کردیم که به احتمال زیاد نجارها از آن در ساخت خانه استفاده کرده بودند و فراموش کرده بودند. ما ۶۹آن را با احتیاط کنار بگذاریم تا بتوانیم آن را به یک میله ببندیم و در لحظه پرواز از آن به عنوان نیزه استفاده کنیم.

سالن زیبایی گل بانو میرداماد

سالن زیبایی گل بانو میرداماد : ما همچنین یک بیل در دادگاه پیدا کردیم که آن را پنهان کردیم تا آن نیز به عنوان یک سلاح استفاده شود. علاوه بر این، ملوانان، در شبی که ما تلاش کردیم، باید خود را به چند میله بلند مسلح کنند که برای خشک کردن لباس های ما استفاده می شد. پس از اتمام مقدمات، هر وقت قدم می زدیم، جاده و مسیری که به کوه می رسید را با دقت یادداشت می کردیم.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

در بیست و سوم آوریل، که از حد معمول دورتر رفته بودیم، با درخواست کنجکاوی، به خادمان خود القا کردیم که معبدی را به ما نشان دهند که مستقیماً در مسیری قرار دارد که ما باید در پرواز خود طی کنیم. در حالی که طبق معمول مشغول جمع آوری تره و سبزی برای مصرف خودمان بودیم، کل محله را به دقت مشاهده کردیم و سپس راهی خانه شدیم.

وقتی به آنجا رسیدیم، به رختخواب رفتیم. نیم ساعت مانده به نیمه شب، دو نفر از ملوانان که چند چاقو از آشپزخانه که به اتاق‌های ما همسایه بود برداشته بودند، درست بعد از اینکه نگهبان دور دوازدهم را انجام داد، به داخل باغ غوطه‌ور شدند و خود را زیر پله‌ها پنهان کردند. سوراخی زیر پرچین حفر می‌کردیم، در حالی که ما یک دسته لباس را در هر یک از تخت‌هایشان قرار می‌دادیم.

که انگار هنوز آنجا هستند. بعد از اینکه آنها با خوشحالی کارشان را به پایان رساندند، بدون اینکه کشف شوند، همه بیرون رفتیم و یکی پس از دیگری از سوراخ بیرون رفتیم. وقتی نوبت به من رسید، تلو تلو خوردم، اما از راه رسیدم، اما در حین انجام این کار، زانویم را به تیر کوچکی که تقریباً در زمین فرو رفته بود، زدم. ضربه شدید بود، اما درد به زودی ناپدید شد.

خودمان را در مسیری بسیار باریک، بین پرچین و دیوار قلعه، دیدیم که آن را دنبال کردیم و پس از کمی دردسر به خیابان اصلی شهر رسیدیم. با عجله رفتیم و در میان درختان ماندیم و در پایان نیم ساعت خود را در پای کوهی مرتفع دیدیم که مجبور شدیم از آن بالا برویم. ما فوراً شروع به بالا رفتن از تپه کردیم و تا آنجا که ممکن بود.

به وسیله ستارگان که تنها راهنماهایمان بودند تلاش کردیم تا مسیر خود را به سمت شمال هدایت کنیم. زمانی که به اولین برجستگی رسیدیم، درد گزنده ای در زانویم احساس کردم که ناگهان آنقدر متورم شد و مرا در چنان عذابی فرو برد که تنها با بیشترین سختی می توانستم ادامه دهم. از این رو، همراهانم، با ناراحتی و نگرانی شدید من، مجبور شدند.

هر چند وقت یکبار توقف کنند تا بتوانم خود را بهبود بخشیم و اندام آسیب دیده ام را راحت کنم. قصد ما این بود که قبل از سپیده دم به آن قسمت از تپه که پوشیده از درختان بود برسیم تا خود را در برابر اولین تلاش هایی که ژاپنی ها که اکنون آنها را دشمنان فانی خود می دانیم برای دستگیری ما انجام دهند، ایمن کنیم.

در راهپیمایی‌هایمان در دره‌هایی که شهر را احاطه کرده بودند، این جنگل‌ها چندان دور به نظر نمی‌رسیدند، اما اکنون دیدیم که چقدر فریب خورده‌ایم. یکی از مسیرهایی که در طول روز به آنها اشاره کرده بودیم که مستقیماً به آنها منتهی می شد، نتوانستیم در تاریکی غلیظی که از دید ما اشیایی را که فقط چند قدم دورتر بودند، پیدا کنیم.

سالن زیبایی گل بانو میرداماد : تنها منبعی که برای ما باقی مانده بود ادامه صعود بود که ناهمواری خاک که با چوب برس پوشیده شده بود آن را خسته کننده و دشوار می کرد. پس از گذشت سه ساعت دردناک در این راه، بالاخره به بلندترین یال کوه رسیدیم و حالا تصور می‌کردیم که می‌توانیم بدون هیچ تلاشی روی زمین هم‌سطح جلو برویم.

اما سرنوشت موانع و مشکلات زیادی برای ما در نظر گرفته بود که ما از آنها خبر نداشتیم. حالا به قسمتی از کوه رسیده بودیم که خیلی جاها پوشیده از برف بود و چون دوست نداشتیم مسیرمان برای ژاپنی ها دیده شود، مجبور شدیم ابتدا به یک طرف برویم و سپس به طرف دیگر. و اغلب مجبور بودیم گام‌هایمان را برگردیم.

در این راه ما توان خود را صرف کردیم و پیشرفت بسیار کمی داشتیم. ساعتی قبل از سپیده دم به جاده عریضی برخورد کردیم که به سمت شمال می رفت و محکم و تقریباً عاری از برف بود. از آنجایی که می‌دانستیم می‌توانیم بدون ترس از اینکه رد پایمان نمایان شود، ادامه دهیم، کمی خوشحال شدیم و سرعتمان را دو برابر کردیم.

من هنوز درد زیادی را در زانو و پایم احساس می‌کردم، اما از آنجایی که اکنون در زمین هموار بودیم، نمی‌توان آن را با آنچه در هنگام بالا رفتن از کوه تحمل کردم مقایسه کرد. ما معتقد بودیم که اکنون باید در مدت زمان کوتاهی به جنگل برسیم و تصمیم خود را گرفته بودیم که در یکی از انبوه های آن استراحت کنیم.

که ناگهان ملوانی که به احتمال زیاد به عقب نگاه می کرد، فریاد زد: “آنها سواره به دنبال ما می آیند. با فانوس!» و بلافاصله به دهانه ای در کنار جاده سرازیر شد.

ما که از این تعجب متعجب شده بودیم، به اطراف نگاه کردیم و متوجه نورهایی شدیم که به نظر می رسید به سرعت به ما نزدیک می شوند. با دیدن اینکه زمانی برای از دست دادن وجود ندارد.

سالن زیبایی گل بانو میرداماد : از ملوان الگوبرداری کردیم. برای یک راه طولانی ۷۲جاده ما را به پایین کوه هدایت کرد، بدون اینکه درخت یا بوته ای برای ما سرپناهی داشته باشد.