سالن زیبایی یاسمینا در فلاح

سالن زیبایی یاسمینا در فلاح : پارکز به من می گوید آنقدر بزرگ و سیاه شده ام که هیچ کس مرا نمی شناسد. پارکس که هنوز کنار در ایستاده بود، نوعی زمزمه ی توهین آمیز کرد و لیدی بولسترود با خنده مرا به آرامی به سمت عقب هل داد و روی صندلی گذاشت. “بنشین!” او گفت. “بشین تا من خوب نگاهت کنم.” سپس رو به پارکز کرد و اضافه کرد.

رنگ مو : ویسکی و نوشابه را بیاور اینجا بالا، پارکس، مطمئنم که آقای گای بعد از سفرش یک نوشیدنی می‌خواهد. وقتی پیرمرد بیرون رفت، روفوس، که تا آن زمان با متواضعانه در پس‌زمینه زندگی می‌کرد، ظاهراً تصمیم گرفت که زمان آن رسیده است که خودش را معرفی کند. به هر حال از زیر مبل بیرون آمد و با دم تکان دادن وسط اتاق نشست.

سالن زیبایی یاسمینا در فلاح

سالن زیبایی یاسمینا در فلاح : با عذرخواهی توضیح دادم: «نتونستم جلوی آوردنش رو بگیرم. او هفته گذشته مرا در استراثمور به فرزندی پذیرفت و به نظر می‌رسد شعار او همان شعار روث است، «هر کجا بروی، من خواهم رفت». آیا به سگ ها در خانه اهمیت نمی دهید؟” لیدی بولسترود گفت: “به هیچ چیز اهمیت نمی دهم، به جز روماتیسم و ​​مسافرت درجه سه. بیا اینجا پسر!” او دستی را به سمت روفوس دراز کرد.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

او خزید و با احتیاط پشتش را به دامن او نشست. او ادامه داد: “جرج به من گفت تو در این قسمت ها هستی.” “یا، به قول او، “آن را در جزیره‌ای پوچ در نزدیکی استراتمور می‌چرخانیم.” “جورج عزیز!” گفتم. او تمام صراحت ساده یک دولتمرد بریتانیایی را دارد. لیدی بولسترود گفت: “او نظر بسیار بالایی نسبت به شما دارد.

اگرچه فکر می کند شما کمی دیوانه هستید.” وقتی در باز شد و پارکس با ویسکی وارد شد، جواب دادم: “احتمالا درست می گوید. به هر حال، من خیلی تشنه ام.” برای خودم یک نوشیدنی طولانی مخلوط کردم و به دستور لیدی بولسترود، سیگاری روشن کردم. وقتی در دوباره پشت سرمان بسته شد، گفتم: “روز پیش با جورج صحبت کردم.” “او فکر می کند که دیگر وقت آن رسیده است.

که من آرام بگیرم.” “تو در مورد آن چه فکر می کنی؟” لیدی بولسترود پرسید. گفتم: «این مهم نیست، حداقل برای جورج نه.» مهماندارم لبخند زد. با این حال، حتی چیزهای بی اهمیت نیز گاهی جالب هستند.» گفتم: «فکر می‌کنم که یک وزیر کابینه در خانواده کافی است.» لیدی بولسترود با عجله موافقت کرد: «بسیار زیاد. اما، به هر حال، فرصت های زیادی در زندگی برای یک مرد جوان پرانرژی و صادق وجود دارد.

گفتم: «بله، و من پول خودم را پیدا کردم. تا زمانی که نهصد پوند من در سال طول بکشد، و بتوانم با کارگران زندگی کنم، کاملاً راضی هستم که دور دنیا را زیر پا بگذارم – به خصوص اگر سردبیران به خاطر نوشتن در مورد آن به من پول خواهد داد. من یک آدم بیکار هستم و فکر می کنم وقتی دنیا به درستی سازماندهی شود.

در یک مستعمره کارگری زندانی خواهم شد.” لیدی بولسترود گفت: «حداقل در جمع خوبی خواهید بود، هر چند فکر می‌کنم خود را بدتر از آنچه هستید نشان می‌دهید.» گفتم: نه. زندگی من یک زندگی بیهوده است. من هرگز توهماتی در این مورد نداشتم. او گفت: “جرج برای زندگی خیلی جدی است. من برای چند روز سعی کردم او را به اینجا بیاورم.

سالن زیبایی یاسمینا در فلاح : و او گفت که اوضاع در وست مینستر آنقدر بد بود که نمی توان از او در امان ماند. این حرف های واقعی او بود.” سرمو تکون دادم. “آنها خواهند بود. هیچ تواضعی مسخره ای در مورد جورج وجود ندارد! اتفاقاً چه کسی اینجاست؟” “خب، در حال حاضر هیچ کس به جز دو فرزند آلن و خانم فاوست قدیمی نیست.

هر چند من فردا یک مهمانی معمولی در خانه دارم که برای شما می آیم.” با شیطنت به من نگاه کرد. گفتم: ادامه بده. “من می توانم آن را تحمل کنم.” “خانم فاورشم و مادرش هستند” – او شروع کرد به تیک زدن آنها روی انگشتانش – “دختری خوش قیافه، پول زیاد؛ پدرش پیمانکار بزرگ است، فاورشم و کنت، می دانید.

سپس گوردون ها هستند- کی‌سی و همسرش؛ و مک‌کالوچ‌ها از اینستر – دختر زیبای دیگری در آنجا؛ و ریموند استورگیس – او به نوعی پسر عموی شماست؛ و لرد پمبری پیر و… “اسکات بزرگ!” من قطع کردم. “یعنی همه آنها دسته ای می آیند؟” “کم و بیش. آنها به هر حال برای شام اینجا خواهند بود. من از شما می خواهم که میزبان باشید.

گای.” ناله کردم. او با بی رحمی ادامه داد: “اوه، این به شما کمک می کند.” شما باید خانم فاورشم را در یک طرف و دختر مک کالوچ را در طرف دیگر داشته باشید. با کمی وقار شروع کردم: «اگر می خواهید از تهدید استفاده کنید. ضربه ناگهانی به در، حرفم را قطع کرد. “بفرمایید تو، بیا تو!” بانو بولسترود را صدا زد.

سرم را بلند کردم و به طور اتفاقی منتظر پارکس بودم و برای یک لحظه درخشان و کور فکر کردم که دیوانه شده ام. آستارت در آستانه در ایستاده بود. او یک لباس شب مشکی ساده پوشیده بود و بافت موهای قهوه ای دیگر از پشت او آویزان نبود. اما من او را می‌شناختم – همان‌طور که باید خورشید یا ستارگان را بشناسم.

فوراً و مطمئناً او را می‌شناختم. روفوس هم همینطور. با یک فریاد بلند شادی از جایش بلند شد و با شادی وحشیانه و پر سر و صدا خود را بر او پرتاب کرد. “روح من مبارک!” بانو بولسترود گفت. “روفوس!” من با تلاش فوق العاده گفتم: “خودت را کنترل کن!” آستارت او را در آغوش گرفت و با چند نوازش او را آرام کرد و به چیزی شبیه به سلامت عقل رسید.

سالن زیبایی یاسمینا در فلاح : او به وضوح مانند من متحیر شده بود، و من می‌توانستم سینه‌اش را ببینم که به سرعت بالا و پایین می‌رود، همانطور که او ابتدا به من و سپس به لیدی بولسترود نگاه می‌کرد. با این حال، هنگامی که او صحبت می کرد.

به شیوه معمول لذت بخش او آرام بود. او گفت: “من خیلی متاسفم.” “فکر کردم تو تنها هستی.” لیدی بولسترود در حالی که به آرامی خود را باد می‌کشید. گفت: «گریس عزیزم، آیا همه سگ‌ها اینطور پیش شما می‌روند؟» آستارت با خنده کمی روفوس را زمین گذاشت.