بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی

بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی : اجازه دهید به بقیه آنها نگاه کنم.” نقشه را از دست منشی ربود. “متشکرم بهشت، من یوستیس ریچاردز را ندارم – این مامرها من را عصبانی می کنند.

رنگ مو : شاید او را روی صحنه دیده باشید.” کنتس گفت : “خیلی خوب از او ” در این بین، بلژیکی دستی مانند ژامبون یورک بیست پوندی دراز کرد. او یک ورزشکار بزرگ بود که هنوز خلق و خوی شیرینش به دلیل جنگ طولانی او با چربی آسیب نبیند. او از سادگی بالایی برخوردار بود و پیشانی اش با شیب ملایمی از ابروهایش تا پشت سرش می رفت.

بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی

بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی : اینجا، این کیست؟” موسیو رنار به تازگی معرفی شده بود.[صفحه ۴۵] فرگوسن با صدای آهسته ای گفت: “این مسیو رنار است که بیشتر به عنوان بلژیکی تسخیر ناپذیر شناخته می شود.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

باهوش؟ آیا آدم می تواند همه چیز داشته باشد؟ لباس های او با بهترین کیفیت و مد روز بود. بگذار راضی باشیم دانکن گارث مقداری از دست دراز شده را گرفت. “این از شما بسیار مهربان است، مسیو رنار. همه ما مهارت شما را تحسین کرده ایم، و خوشحالیم که این شانس را داریم که شما را کمی بهتر بشناسیم.” بازیکن بلژیکی کند و خوددار بود.

او گفت: “متشکرم – شما.” گارث خندید: «ما باید خودمان رفتار کنیم، وگرنه همه ما را از پنجره بیرون می‌اندازی.» تسخیر ناپذیر با جدیت گفت: “اما نه.” مدیرم به من اجازه انجام چنین کاری را نمی دهد، مگر اینکه با او هماهنگ شود.[صفحه ۴۶] گارث گفت: “این یک تبلیغ عالی خواهد بود.” “فقط تو به آن فکر کن.” او به چند تازه وارد روی آورد.

در این لحظه فرگوسن دستی آراسته روی بازوی قادر بلژیکی گذاشت. “ببخشید، موسیو رنار، اما کنتس لانگ شور بسیار نگران است که شما را به او معرفی کنید.” کشتی گیر آرام گفت: “همه چیز درست است. من کم می کنم.” تازه واردها میس بوستوک از اداره پست، سر ادوین گودچایلد از خیابان هارلی و آقای پادبروک از خانه های شاد بودند.

دوشیزه بوستوک خیاطی بود، موی صاف داشت، چکمه‌ها را نسبتاً بهداشتی می‌پوشید و پینس می‌پوشید. او چنان به نظر می رسید که اگر خوشحال تر بود، خوش تیپ تر می شد. هنگامی که به احترام آمیزترین سلام آقای گارث پاسخ داد، صدای او کمی لرزید، اما عصبی بودن او چندان آشکار نبود. “آیا-آقای گارث، دیاکون اینجاست؟” او پرسید.

او قبلاً پدرم را کمی می شناخت.» “آرشدیاکون پشیمان است – کنفرانسی در یورک. اما خانم پرینگل تازه وارد شده است. اجازه دهید شما را پیش او ببرم.” سر ادوین گودچایلد منشی آقای گارث را کنار گذاشت. گفت: فرگی می‌گویم، این همه چیه؟ “این؟” فرگوسن بی گناه گفت. “این یک اتاق پذیرایی خصوصی در لوئیس است یا در مورد آن. از طریق آن درهای تاشو، وقتی در ساعت مقرر باز می شوند.

وارد اتاق ناهار می شویم. در آنجا ما هیترس لوکولوس، کنسومه نوروژین، فیله می خوریم . حالا بیخود حرف نزن. “مزخرف است، مرد؟ با توجه به اینکه من خودم منو درست کردم، من…” بله، اما مردم. “گوسفند گمشده بیچاره من، من فقط دو چیز را به شما می گویم. اول اینکه، ما میلیونرهای عجیب و غریب هستیم.

دوم، شما در هنگام ناهار بین سرهنگ هریت استوکس، از ارتش نجات، و خانم پل، یک خانم مانیکور می نشینید.” “بگذار بیرون. این یک کابوس است.” “نه، این یک واقعیت است، و من آن را با معرفی آقای پودبروک، سردبیر خانه های شاد به شما ثابت خواهم کرد. او با ارائه راه حل هایی برای سر سیاه و سوء هاضمه در مقاله خود در مورد جایگزین، تا حدودی در حرفه شما دخالت می کند.

بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی : هفته ها. اما اجازه ندهید که این تعصب شما را در مورد او تحت تاثیر قرار دهد.” مطمئناً «لات»ی که سر ادوین به آن اشاره کرد در اطرافیان فعلی آنها به اندازه کافی عجیب به نظر می رسید . آقای تیمبز کت و شلوار کاملی از پارچه گشاد مشکی پوشیده بود که با کفش های قهوه ای نو، جوراب های سفید و یک دستمال ابریشمی بسیار بزرگ زرشکی رنگ آن را کاهش می داد.

قیافه او به طرز عجیبی ترکیبی از اعتماد به نفس و دزدی بود. کسانی که در همسایگی او بودند کلاهبردار بودند[صفحه ۴۸]از رایحه ترکیبی بنزین و صابون زرد آگاهم. زنی سفید صورت با چشمانی درشت و به شدت یونیفرم پوش با او صحبت می کرد و آقای تیمبز با دقتی غیرعادی زبان او را انتخاب می کرد.

خانم ادیت استانت، حق رای، با جلساتی در میدان ترافالگار روبرو شده بود و دیگر چیزی برای ترس نداشت. چشمان متعصب او مشتاقانه به دنبال فرصتی برای گفتن یک کلمه خوب گرد بود. در حال حاضر دانکن گارث با خانم گاست، خانمی خوش لباس و کمی دیوانه صحبت می کرد. مرگ شوهرش که تحت معالجه بود.

ایمان او را به علم مسیحیت متزلزل نکرد، بیش از آن که زندگی او اعتقاد او به ازدواج را متزلزل کرد. خود گارث او را کشف کرده بود و به او دستور داده بود که عضو حزب باشد. خانم ورا پل، مانیکوریست، با فرگوسن صحبت می کرد. او دختری فوق العاده زیبا بود، اما افراد دیگری هم بودند که مایل بودند با فرگوسن صحبت کنند.

او را به خانم پرینگل سپرد و به او قول داد که هنگام ناهار در کنار او باشد. بلژیکی تسخیر ناپذیر فرگوسن را زیر پا گذاشت و یک نسخه از منو را در دست داشت که فرگوسن متفکرانه به او داده بود. با انگشت سنگینش زد و با ناراحتی گفت: ببخشید من نمیتونم این غذا رو بخورم. پیشنهاد فرگوسن برای یک استیک باربری پذیرفته شد.

در همان لحظه تیمبز با احتیاط به او نزدیک شد.[صفحه ۴۹] تیمبز گفت: “شما به من نگاه خواهید کرد، قربان.” “تو به من گفتی که سخت است، و من به تو نگاه می کنم. من نمی خواهم کاری را انجام دهم که نباید.” فرگوسن با صراحت گفت: پسر عزیزم، ما از تو می خواهیم کارهایی را انجام دهی که نباید. تیمبز مکالمه را دنبال می کرد.

بهترین آرایشگاه زنانه در میدان هروی : اما خانم ادیت استنت او را کنار گذاشت، او می خواست بداند آیا فرصتی برای گفتن چند کلمه ای به شرکت دارد یا خیر. و هریت استوکس او را کنار گذاشت، او می خواست بداند آیا می تواند یک کارت جمع آوری بفرستد.

یا خیر. و هریت استوکس توسط آقای پادبروک محو شد، او می خواست بداند آیا می تواند چند کلمه در مورد تجارت خصوصی با آقای گارث صحبت کند. سپس آمدن آخرین مهمان رسید.