ارایشگاه زنانه در هفت تیر

ارایشگاه زنانه در هفت تیر : در سال ۱۷۹۳، کنگره قانونی را تصویب کرد تا مفاد قانون اساسی برای بازپرداخت برده‌های فراری را به اجرا درآورد، و مقرر می‌کرد که آنها به دستور هر قاضی ایالات متحده، یا هر قاضی شهر، شهر یا ناحیه‌ای که در آنجا به صاحبان آنها می‌رسد، تحویل داده شود.

رنگ مو : ممکن است دستگیر شوند، بر اساس مدارک مالکیت و غیره. در سال ۱۷۹۶، تنسی، که از قلمروی که توسط کارولینای شمالی واگذار شده بود، تشکیل شد، به اتحادیه پذیرفته شد و با برده داری همانطور که در کارولینای شمالی وجود داشت و با قوانین مشابه در مورد آن وارد شد.

ارایشگاه زنانه در هفت تیر

ارایشگاه زنانه در هفت تیر : در سال ۱۷۹۸، گرجستان قانون اساسی جدیدی را تصویب کرد که در آن بند ممنوعیت واردات برده از “آفریقا یا هر کشور خارجی” وجود داشت.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

اما هیچ یک از آنها نمی توانند روشی را برای انجام این کار پیشنهاد کنند، و اگرچه کاملاً صمیمانه بودند، اما به ابراز امیدواری برای کشف راه بسنده کردند. برده داری یک واقعیت ثابت بود که توسط کشور مادر بر مستعمرات محصور شده بود، و در جنوب، بردگان نسبت به جمعیت سفیدپوست آنچنان متحمل می شدند و کل تجارت کشور آنقدر با کار آنها یکی بود که رهایی آن غیرممکن بود.

آن‌ها، بدون اینکه برای هر دو نژاد شرارت‌هایی به مراتب بزرگ‌تر از آن‌هایی که قرار است ناشی از وجود خود برده‌داری باشد، در بر داشته باشد. این یک سؤال عملی بود که دولتمردان کشور باید با آن برخورد می کردند [۵۲]مردان عملی، و تنها کاری که می‌توانستند انجام دهند، این بود که اجازه دهند سیستم، به عنوان بهترین برای همه احزاب تحت شرایط، بدون بازگشت به آزمایش خطرناک طرح‌های ایده‌آل یک بشردوستی دروغین، باقی بماند.

در مورد تجارت برده، دلاور، ویرجینیا و مریلند به محض اینکه قدرت انجام این کار را به دست آوردند، قبلاً به آن پایان داده بودند، و کارولینای شمالی مدت کوتاهی پس از تصویب قانون اساسی از این کار پیروی کرد و این ممنوعیت احتمالاً خواهد بود. عمومی شده اند، اما برای ترکیب ایالت های نیوانگلند با دو ایالت جنوبی که طرفدار ادامه تجارت بودند.

توجه به آنچه در انگلستان در مورد این موضوع در زمان تصویب قانون اساسی فدرال در حال وقوع بود، خالی از لطف نیست. کلارکسون، ویلبرفورس و دیگران در آن زمان موضوع تجارت برده را برانگیختند، و حداکثر کاری که پیت جوانتر که در آن زمان در راس دولت قرار داشت، جرأت انجام آن را داشت، تصویب یک قانون پارلمان بود.

تعدیل جنایات «گذرگاه میانی» که به موجب آن مقرر شده بود کشتی‌های برده نباید بیش از تعداد معینی برده به نسبت تناژ حمل کنند. حتی این لایحه با مخالفت شدید لرد صدراعظم تورلو “حاکم وجدان پادشاه” روبرو شد. وی در مخالفت با این لایحه گفت: “به نظر می رسد که فرانسوی ها برای تشویق تجارت آفریقا حق بیمه ارائه کرده اند و موفق شده اند.

ارایشگاه زنانه در هفت تیر : بنابراین فرض طبیعی این است که ما نیز باید همین کار را انجام دهیم.” وی در ادامه گفت: یکی از شاهدان با چشمانی پر از اشک و چهره‌ای پر از وحشت به بارگاه ربوبیت شما آمده است و می‌گوید: ای سروران من اگر این لایحه را تصویب کنید، من تباه شدم! ۳۰۰۰۰ در تجارت امسال!این تمام چیزی است.

که من با صنعت خود به دست آورده ام و اگر آن را از دست بدهم باید به بیمارستان بروم! [۵۳]از شما می خواهم که در جنون انسانی خود به چنین چیزهایی فکر کنید و به سفیدپوستان و همچنین سیاه پوستان کمی انسانیت نشان دهید.» با این حال، این لایحه با اصلاحاتی برای اعطای غرامت برای خسارات به تصویب رسید.

و این تا آنجا بود که دولتمردی انگلیسی در آن زمان جرات انجام آن را داشت. آیا می‌توان انتظار داشت که دولتمردان آمریکایی بهتر، عاقل‌تر و بشردوست‌تر از دولتمردان انگلیسی باشند؟ اندکی پس از پایان جنگ، ویرجینیا برای منافع مشترک همه ایالت ها، قلمرو شمال غربی رودخانه اوهایو را به کنفدراسیون واگذار کرد.

و ماساچوست، نیویورک و کانکتیکات حقوق خود را واگذار کرده بودند. (؟) ادعای کانکتیکات بر پنسیلوانیا نادیده گرفته شد و آن ایالت با تضمین عنوان سرزمینی در جایی که از آن زمان به عنوان “رزرو غربی” شناخته می شود، معامله بسیار خوبی برای خود انجام داد، اگرچه هیچ افسر یا سرباز یا، تا کنون، شناخته شده است.

شهروند او، حتی در قلمرو شمال غربی بوده است. منشور اصلی ویرجینیا، قدیمی‌ترین منشور، کشور را پوشش می‌داد، اما مستقل از آن، توسط نیروهای ویرجینیا به رهبری جورج راجرز کلارک از سرخپوستان و بریتانیا فتح شده بود. این امپراتوری باشکوهی بود که ویرجینیا در نتیجه آن را به نفع عمومی و به خاطر اتحادیه ایالت ها تسلیم کرد.

تنها غرامتی که او خواست این بود که اعانه های زمینی که سربازانش تعهد داده بودند باید تصویب شوند. در طول نشست کنوانسیون که قانون اساسی را تشکیل می داد، کنگره که در حال برگزاری بود، فرمان مشهور سال ۱۷۸۷ را برای دولت قلمرو شمال غربی رودخانه اوهایو تصویب کرد که در آن فرمانی شامل ممنوعیت برده داری در آن منطقه بود.

برای همیشه، و همچنین مقرراتی برای بازیابی بردگان فراری به سرزمینی مشابه آنچه در قانون اساسی گنجانده شده است. [۵۴] در اولین جلسه کنگره اول، بر اساس قانون اساسی جدید، قانونی برای دولت قلمرو شمال غربی رودخانه اوهایو به تصویب رسید که به موجب آن فرمان ۱۷۸۷ به رسمیت شناخته و تأیید شد.

در سال ۱۷۸۷، کارولینای جنوبی ادعای خود را نسبت به تمام قلمروهای غرب محدوده کنونی تسلیم کرد و در سال ۱۷۹۰، کارولینای شمالی بخشی از قلمرو خود را که متعاقباً به ایالت تنسی تبدیل شد، به ایالات متحده واگذار کرد، با این قید، “که هیچ قانونی وجود ندارد. ساخته شده یا ساخته شده توسط کنگره باید به رهایی بردگان منجر شود.” در سال ۱۷۹۱، ورمونت که از بخشی از قلمرو نیویورک تشکیل شده بود.

ارایشگاه زنانه در هفت تیر : با موافقت قانونگذار آن ایالت، به عنوان یکی از ایالت ها به اتحادیه پذیرفته شد و بدون برده داری وارد شد، که طبق قانون اساسی او ممنوع بود. کنتاکی (از قلمرو ویرجینیا، در جنوب رودخانه اوهایو، با موافقت قانونگذارش تشکیل شد) در سال ۱۷۹۲ به اتحادیه پذیرفته شد و با برده داری همانطور که در ویرجینیا وجود داشت و با قوانین مشابه در این زمینه وارد اتحادیه شد.