آرایشگاه زنانه تهران نیاوران

آرایشگاه زنانه تهران نیاوران : در پیش زمینه چنگ بزرگ،گلدان چینی به همان اندازه عظیم – احتمالاً مربوط به دوره تانگ وانگ، بر روی پایه مرمری بزرگ برنزی عظیم از دیانا سوار شده که با حمله نیزه حیوان وحشی شبیه ببر را دفع می کند. مناسب بودن این مجسمه تا حدودی گیج کننده است. روی دیوار، کمی دورتر، ملیله‌های بسیار زیاد.

رنگ مو : من نمی توانم آن را پیدا کنم. در کدام خیابان زیبای کلان شهر؟ چرا بله؛ به عنوان یک پدیده نادر البته شما آن مکان عظیم در برادوی بالایی را می شناسید. علامت می گوید شعبه در پاریس، لندن، برلین، پتروگراد. مشاهده از داخل پنجره های بزرگ تا حدودی تاثیر موزه متروپولیتن هنر را نشان می دهد.

آرایشگاه زنانه تهران نیاوران

آرایشگاه زنانه تهران نیاوران : یک در با برچسب “ورودی تحویل”. البته همه اینها به اندازه ای شکوه است که حتی طمع ترین ها هم می خواهند. اما در نیویورک این تالار متعهد آگوست یک نابهنگاری است. اینجا، به دلایلی مرموز، در محله‌های فرسوده است که «سالن‌های» دفن‌کنان فراوان است. ممکن است آنها را در قسمت پایین ایست ساید بپاشید.

لینک مفید : سالن آرایشگاه زنانه

اغلب در خیابان هادسون، و مثلاً در واریک. مکان های عجیب و غریب و کنجکاو، این ها. بسیار انسانی در جذابیت آنها. مکان های کوچک، اکثر آنها. یکی از این تخت های دنج را که در خیابان گرینویچ می شناسم. دارای یک صفحه شیشه ای رنگی در پنجره است که نشان دهنده سبک تزئینات پنجره است که در آن مؤسسه آمریکایی اخیراً متوفی – سالن، محبوبیت زیادی دارد.

مشاهده روحیه اجتماعی در مغازه های کوچک، حداقل در برخی از آنها، لذت بخش است. تجارت در آنجا فشاری نیست و زندگی در حال حرکت استاین مسافرخانه‌های مرگ در جریانی آرام و آرام، به نظر می‌رسد که امکانات همسایگی بسیار توسعه یافته است. این مکانی که من در مورد آن صحبت می کنم، به خصوص عصرها، هوای یک باشگاه را دارد.

جایی که ارواح منتخب محل برای بحث در مورد سیاست، ممکن است، و شکل های جذاب تر ورزش، مانند بوکس، از قبل گرد هم بیایند. و شاید از کمی بازی با ورق لذت ببرید. من اغلب شب ها از این مکان رد می شوم و گرمای روحی را در زمزمه تماس اجتماعی شادی آور در درون احساس می کنم. من نیز از شیوه‌ای که دکان‌های دفن‌فروشان فروتن و گمنام با چیزهای آشنا، خانگی و دوستانه زندگی همراه می‌شوند.

دوست دارم. این به مرگ نوعی هوای همسایه می دهد. در پیاده‌روی‌هایم در آن محله، همیشه نگاه دوستانه‌ای به پنجره‌های یک «سوزه سوزاندن اسن» در خیابان هشتم می‌اندازم، در یک طرف آن مغازه اغذیه‌فروشی‌ها، در طرف دیگر «دفتر وام»، در زیرزمین زیر یک لوله کش. همچنین جذاب است که در نظر بگیریم.

که چگونه بنیانگذاران خانه های متعهد مرتب به شخصیت تبدیل شده اند و مورد احترام قرار می گیرند. به نظر می رسد که آنها مانند کسانی نیستند که کسب و کارهای معمولی ایجاد کرده اند. این را به شما نشان خواهم داد: در گوشه ای از خیابان بیست و سوم، بالای یک تلگرافخانه، مجموعه ای از برخی کاست ها قرار دارد.

حیف از نویسنده انگلیسی هوشیار که اخیراً به ما مراجعه کرد و مجسمه ژنرال گرانت را در گرانت پارک، مشرف به بلک استون (جایی که هیچ کس قبلاً آن را ندیده بود) کشف کرد و مجسمه مجسمه بزرگ واشنگتن ایروینگ در پارک برایانت، پشت نیو. کتابخانه عمومی یورک، تمثالی از پدر جورج واشنگتن بود.

مایه شرمساری است که ای وی لوکاس در اینجا این گوشه را از دست داد. چون وقتی به این گوشه می‌روید، باید درست بالاتر از سطح سرتان به بالا نگاه کنید. (اگرچه می ترسم از انجام این کار غافل شوید.) آنجا روی یک طاقچه منظره بزرگی است. نیم تنه خداست. حقیقت! به هر حال، به نظر می رسد.

دقیقاً مانند عکس هایی از خدا ویلیام بلیک که قبلاً می ساخت. آقا پیر. ابروی نجیب. ریش پدرسالارانه ای که در الگویی از امواج موزون بیرون می ریزد – که در واقع بینانه ترین حالت توسط زمان و آب و هوا کپک زده است…اما نه؛ تحقیقات نشان می دهد که این شبیه بنیانگذار این شرکت “قدیمی” است. سپس آن مکان یک قدم کوتاه به سمت خیابان هشتم است.

آرایشگاه زنانه تهران نیاوران : بر روی تابلوی خود اعلام می کند که خانه “اصلی” است که نام آن جنتلمن بزرگوار را اداره می کند. وقتی از شیشه در نگاه می‌کنید، دقیقاً داخل آن را می‌بینید، که روی یک سه‌تول زینتی، یک پرتره مداد رنگی در اندازه واقعی، بزرگ‌شده از یک عکس، از یک فرد متشخص با سبیل‌های قهوه‌ای و کلاه بالایی به چشم می‌خورد. گوشه ای از پرتره به زیبایی در پرچم آمریکا نقش بسته است.

آره؛ تعجب خواهید کرد که چقدر متعهدین در وطن پرستی قوی هستند. در اینجا، در کنار دندانپزشکی که تبلیغ «کشیدن بدون درد» می‌کند، شرکتی از «مدیران تشییع جنازه» را می‌بینید که در میان زیورآلاتی مانند لامپ‌های بلند و برنزی با سایه‌های بزرگ، یک تف، یک مدل تابوت و یک گلدان به چشم می‌خورد. ، نیم تنه برنزی بزرگ آبراهام لینکلن است.

یک بشقاب می‌گوید: «هزینه‌ای برای اتاق‌ها یا نمازخانه‌ها برای مراسم تدفین وجود ندارد». و بالای پله ها ردیفی از پنجره های شیشه ای رنگی تا حدودی کلیسایی دیده می شود. اگرچه ما هستیمبا یک تبلیغ متوجه می شود که فضای این کلیساها “غیر فرقه ای” است. سپس در خیابان سوم (جایی که تعداد زیادی کشتی گیر وجود دارد) مکانی است.

همیشه درست داخل در می‌نشیند، بسیار ساکت، فردی تنومند و بسیار موقر که کلاه بزرگ و مشکی دربی و عینک‌های بزرگ و گرد و لنز سبز بر سر دارد. بالای او روی دیوار، یک لیتوگرافی قاب شده به رنگ های جورج واشنگتن – در کنار آن یک دماسنج. در پنجره یک گیاه لاستیکی. گیاهان لاستیکی با اندازه‌های مختلف از نوزادی تا فیل دیگر در پنجره‌های همه غرفه‌سازان وجود دارد.

نماد این دکوراسیون را نمی دانم. در کنار گیاه، یک تابوت سفید نوزاد، که توسط پوستری که به آن تکیه داده است، از “فلز خالص” ساخته شده است. در بعضی جاها تابوت، شاید از فلز خالص نیست، با محصور شدن در یک جعبه شیشه ای محافظت می شود. نام صاحب این مغازه همانطور که روی تابلوی او آمده است به «اسکی» ختم می شود. در چارچوب در، “زنگ شب” معمولی است.

و مثل همیشه در مغازه‌های قفسه‌خانه‌ها، کارت «دفتر اسناد رسمی» به نمایش گذاشته می‌شود. در کناری “کفش های خانوادگی” برجسته شده است. همین دیروز بعد از ظهر بود که داشتم به پنجره ی یک کفن گیر در خیابان دوم نگاه می کردم.

آرایشگاه زنانه تهران نیاوران : یکی را که تازه پیدا کرده بودم در امتداد حاشیه جلوی در، رشته‌ای از «هک‌های» نسبتاً فرسوده و لرزان، با یک نعش‌کش سیاه زنگ زده در سر. اسب ها به سمت این وسایل نقلیه خواب آلود هستند، در اثر بید خورده به عنوان پرتاب می شوند.