رنگ موی تیره زیتونی دودی

رنگ موی تیره زیتونی دودی : کیم با خوشحالی دست به کار شد تا سه تغییر در مدار اوردرایو ایجاد کند و یک رله با تابش را بسازد. در خارج از سفینه فضایی، آسمان به رنگ ارغوانی تیره درآمد. در حال حاضر خورشید مات و قرمز طلوع کرد و یخبندان سفید ذوب شد و خیس درخشید و بیشتر آن در یک غبار نازک سفید تبخیر شد. آبشار یخ زده می چکید و چکه می کرد و در حال حاضر آزادانه جاری می شد.

مو : این یک ترفند خوب است!” ۵ ابر علم دونا از آنچه کیم گفته بود متحیر شد. او با چشمان درشت به او خیره شد و سعی کرد معنای او را بفهمد. برای یکی دو لحظه تلاشی برای توضیح نداد. فقط همانجا ایستاده بود و به او پوزخند می زد. سرانجام گفت: «گوش کن دونا. چرا ساخت سفینه های فضایی را متوقف کردند؟ فرستنده‌های ماده سریع‌تر هستند و دیگر به سفینه‌های فضایی نیازی نیست.» “درست!” کیم گفت.

رنگ موی تیره زیتونی دودی

رنگ موی تیره زیتونی دودی : داستان تو در مورد دانه های غبار به ذهنم رسید. سعی می کردم بفهمم که چگونه صد سال نوری سفر کنم. روی سوخت بیست و پنج سال نوری، حتی اگر پرایم بورد ممکن است سه بار تا این حد اخطار ارسال کرده باشد. اما اگر نمی‌توانید مشکل کوچکی را حل کنید، آن را به یک مشکل بزرگ تبدیل کنید و با آن مقابله کنید. منظور داستان شما این بود.

اما چرا پدربزرگ محترم من از برای آوردن اولین مستعمره‌نشینان به استفاده کرد؟ “چون – خوب – چون شما باید یک گیرنده برای یک فرستنده ماده داشته باشید، و باید آن را حمل کنید. آلفین سه تقریبا آخرین سیاره ای در کهکشان بود که مستعمره شد، اینطور نیست؟” “بله. چرا باید گیرنده حمل کنی؟ نه، زحمت نکش. اما این یکی را جواب بده. اگر دو مکان برای رسیدن به آنها خیلی دور هستند.

چه فرقی می کند؟” “چرا، هیچکدام.” “اوه، خیلی زیاد است!” او به او گفت. “خوشه ستاره ای بعدی برای استارشاین با حرکت و سوخت فعلی اش خیلی دور است. تا کهکشان بعدی دورتر نیست. اما وقتی از فکر کردن به راه هایی برای افزایش سوخت خود دست کشیدم و شروع به فکر کردن به راهی کردم. برای رسیدن به کهکشان بعدی، آن را دریافت کردم.” او خیره شد. “آیا ما برای زندگی به آنجا می رویم؟” او با تسلیم گفت.

اما چشمانش از شادی برق می زد. او را با شور و نشاط بوسید. “عزیز من، من چیزی را از ما دو نفر کنار هم نمی گذارم. اما بگذار به تو نشان دهم که چگونه کار می کند.” او در حالی که خلبان را جستجو می کرد، نقشه هایی را که از روی اسناد ساخت و ساز کشیده بود، پخش کرد. او معنای آنها را با شور و شوق بیان کرد و او گوش داد و نظرات تحسین برانگیزی را بیان کرد، اما اینکه واقعاً متوجه شده باشد جای تردید است.

او بیش از حد درگیر این آگاهی خوشحال بود که او دوباره مطمئن و امیدوار است. اما این ایده چندان پیچیده نبود. هر واقعیت به اندازه کافی آشنا بود. سفینه‌های فضایی، در قدیم، و استارشاین ، با محصور کردن خود در یک میدان بیش از حد، می‌توانستند از سرعت نور تجاوز کنند، میدانی که فضا آنقدر تحت فشار بود که سرعت نور در آن به شدت افزایش یافته بود.

رنگ موی تیره زیتونی دودی : بنابراین اینرسی ماده، مقاومت آن در برابر شتاب یا جرم آن با همان عامل کاهش یافت. انرژی جنبشی یک سفینه فضایی متحرک، البته، زمانی که یک میدان بیش از حد در اطراف آن تشکیل شد، باید ثابت می ماند. بنابراین هنگامی که اینرسی آن توسط میدان کاهش می یابد، سرعت آن باید افزایش می یابد. از نظر ریاضی، رابطه جرم با سرعت با مقدار معینی از انرژی جنبشی، برای فضای عادی است.

در یک فیلد ، جایی که ضریب y وارد می شود، معادله است. مقدار y به گونه ای است که سرعت های تا دویست برابر نور ناشی از یک سفینه فضایی با سرعت معمولی بین سیاره ای است که به یک میدان اوردرایو می رود. همانطور که همه می دانند، یک میدان فرستنده ماده، به سادگی مقدار y را تا بی نهایت افزایش می دهد. سپس فرمول می شود. جرم بر بی نهایت تقسیم می شود.

سرعت در بی نهایت ضرب می شود. سرعت، در فرستنده سیاره به سیاره، همیشه مستقیماً به سمت گیرنده ای است که فرستنده به آن تنظیم شده است. بنابراین، در تئوری، مردی که وارد چنین فرستنده‌ای می‌شود، بدون محافظت از فضای خالی عبور می‌کند، اما قرار گرفتن در معرض او بسیار کوتاه است – تخمین زده می‌شد که گذر از کل کهکشان اول به ۰.۰۰۰۱ ثانیه نیاز داشته باشد.

که حتی یک مولکول از هوای اطراف او را ندارد. زمان فرار به پوچی بنابراین یک وسیله صرفاً بسط اصل دیگری است. یک فرستنده ماده صرفاً یک مولد میدان بسیار توسعه یافته با یک دستگاه تنظیم متصل است. اما تا این لحظه، ظاهراً این اتفاق نیفتاده بود که یک تکنسین فرستنده ماده در مخمصه‌ای قرار داشته باشد که تنها راه نجات آن، کنار هم قرار دادن این حقایق باشد.

رنگ موی تیره زیتونی دودی : کیم چنین تکنسینی بود و در احتمالاً تنها مولد میدان اوردرایو الگوی سفینه فضایی را داشت که هنوز در کیهان کار می کند. او با ذوق به او گفت: “تنها کاری که باید انجام دهم این است که دو مرحله کوپلینگ را اضافه کنم و محرک ثانویه را به عقب برگردانم.” “انجام آن با دست ممکن است یک هفته طول بکشد. سپس یک فرستنده ماده خواهد بود که خود را منتقل می کند!

سخت ترین بخش کل کار فاصله سنج خواهد بود. و من این را دارم.” دونا با پرستش به او نگاه کرد. او احتمالا امیدوار بود که دوباره او را ببوسد، اما او آن را با علاقه اشتباه گرفت. او مفصل توضیح داد. البته هیچ معیاری برای اندازه گیری مسافت طی شده در خلأ وجود نداشت. نجوم همیشه یک موضوع محاسبه مرده به اضافه مشاهده مستقیم بوده است.

اما در چنین سرعت های بی حد و اندازه بالایی نمی توان مشاهده مستقیم داشت. در سرعت های فرستنده ماده، هیچ کنترل دستی نمی تواند کشتی در حال حرکت را در هر کهکشانی متوقف کند! بنابراین کیم یک عکس سنج طراحی کرده بود که وقتی مقدار مشخصی از تشعشع به میدان فرستنده می رسید، به بیرون پرتاب می شد.

رنگ موی تیره زیتونی دودی : در هزاران سرعت نور، تشعشعاتی که به کمان یک کشتی برخورد می کند، در ثانیه با دریافت عادی سال ها برابری می کند. هنگامی که یک مجموع تشعشع مشخص به آن برخورد می کرد، یک رله میدان محرک را قطع می کرد. در میان سایر ویژگی‌ها، چنین کنترلی باعث می‌شود کشتی‌های با سرعت زیاد نتوانند به خورشید نزدیک شوند.