رنگ مو بلوند دودی روشن

رنگ مو بلوند دودی روشن : و در حال حاضر بتسی با پرواز به سمت آنها آمد و اگر آنها به موقع عقب نشینی نمی کردند تا از او دوری کنند، به آنها برخورد می کرد.

مو : و بنابراین البته او از تپه ای به تپه دیگر پرت شد. می ترسم دیگر هرگز دختر بیچاره وصله دار را نبینیم.» ووزی گفت: “من او را خواهم دید.” اسکرپس یکی از دوستان قدیمی من است و اگر واقعاً خارخواران و غول‌هایی در آن سوی قله‌ها وجود داشته باشند، او به کسی نیاز دارد که از او محافظت کند. پس من برم!» بند آویزان را محکم در دهان مربعی اش گرفت و به همان روشی که اسکراپس انجام داده بود.

رنگ مو بلوند دودی روشن

رنگ مو بلوند دودی روشن : و آن یکی فقط نیمه راه را دور زده بود که اسکرپس به سمت کوه بعدی در پشت آن پرواز کرد. سپس شکل تکه‌کاری او به کلی از دید ناپدید شد و تماشاگران شگفت‌زده زیر درخت تعجب کردند که چه بلایی سر او آمده است. ووزی گفت: “او رفته است و نمی تواند برگردد.” “من، چگونه او از کوهی به کوه دیگر محدود شد!” شیر فریاد زد. جادوگر توضیح داد: “این به این دلیل بود که آنها خیلی سریع می چرخند.” اسکرپس چیزی برای نگه داشتن نداشت.

خود را بر فراز خلیج تاب داد. در لحظه مناسب بند را رها کرد و به اولین کوه چرخان افتاد. سپس به قسمت بعدی پشت آن محدود شد – نه روی پاهایش، بلکه همانطور که تروت گفت “همه چیز به هم ریخته است” – و سپس به سمت کوه دیگری شلیک کرد و درست مانند دختر تکه تکه از دید ناپدید شد. باتن-برایت گفت: «به نظر کار می کند، بسیار خوب. “حدس می زنم آن را امتحان کنم.” جادوگر اصرار کرد.

یک دقیقه صبر کنید. «قبل از اینکه هر یک از ما این جهش ناامیدانه را به سوی فراتر از آن انجام دهیم، باید تصمیم بگیریم که آیا همه از بین خواهند رفت یا برخی از ما عقب خواهیم ماند.» «آیا فکر می‌کنید برخورد با آن کوه‌ها به آن‌ها خیلی آسیب می‌زند؟» از تروت پرسید. دوروتی گفت: «من فکر نمی‌کنم چیزی به اسکرپس یا ووزی آسیب برساند، و هیچ چیز نمی‌تواند به من صدمه بزند.

زیرا من کمربند جادویی را می‌بندم. بنابراین، از آنجایی که مشتاق یافتن اوزما هستم، می‌خواهم خودم را هم به سمت آن سوق دهم.» باتن-برایت تصمیم گرفت: «من از شانسم استفاده خواهم کرد. شیر که از قبل می لرزید گفت: «مطمئنم که به شدت دردناک خواهد شد، و می ترسم این کار را انجام دهم، اما اگر دوروتی این کار را بکند.

این کار را خواهم کرد.» جادوگر گفت: “خب، بتسی و قاطر و تروت را ترک خواهند کرد،” البته من می روم تا از دوروتی مراقبت کنم. آیا شما دو دختر فکر می کنید که می توانید راه بازگشت به خانه را دوباره پیدا کنید؟ او با خطاب به تروت و بتسی پرسید. من نمی ترسم. تروت گفت: خیلی زیاد نیست. “می دانم خطرناک به نظر می رسد.

اما مطمئن هستم که اگر دیگران بتوانند آن را تحمل کنم.” بتسی با صدایی مردد شروع کرد: «اگر هنک را ترک نمی‌کردم. اما قاطر حرف او را قطع کرد و گفت: “اگر می خواهی برو جلو و من دنبالت می آیم. قاطر هر روز مثل شیر شجاع است.» شیر گفت: «شجاع تر، چون من ترسو هستم، دوست هنک، و تو نه. اما البته اسب اره -” اسب اره با آرامش گفت: “اوه، هیچ چیز به من صدمه نمی زند.” “هیچ وقت سوالی در مورد رفتن من وجود نداشت.

رنگ مو بلوند دودی روشن : نمی توانم واگن قرمز را سوار شوم.» جادوگر گفت: نه، ما باید واگن را رها کنیم، می ترسم که غذا و پتوهایمان را هم بگذاریم. اما اگر بتوانیم از این کوه‌های مری-گو-راند سرپیچی کنیم تا جلوی ما را بگیرند، از قربانی کردن برخی از آسایش‌هایمان اهمیتی نمی‌دهیم.» “هیچ کس نمی داند کجا قرار است فرود بیاییم!” شیر با صدایی که انگار قرار است گریه کند، گفت.

هنک پاسخ داد: «ممکن است اصلاً فرود نیاییم، اما بهترین راه برای اینکه بفهمیم چه اتفاقی برایمان خواهد افتاد این است که همانطور که اسکرپس و ووزی انجام داده اند، تاب بخوریم.» جادوگر گفت: «فکر می‌کنم آخرین بار بروم، پس چه کسی می‌خواهد اول برود؟» دوروتی تصمیم گرفت: “من می روم.” باتن برایت گفت: «نه، اول نوبت من است. “منو ببین!” حتی در حین صحبت کردن، پسر بند را گرفت و پس از دویدن.

خود را به آن سوی خلیج تاب داد. رفت و از تپه ای به تپه دیگر برخورد کرد تا اینکه ناپدید شد. آنها با دقت گوش می‌دادند، اما پسر هیچ گریه‌ای بر زبان نیاورد تا اینکه چند لحظه از آنجا رفت، وقتی صدای ضعیف «Hallo-a» را شنیدند. انگار از فاصله دور صدا زده شود. با این حال، صدا به آنها شجاعت داد و دوروتی توتو را بلند کرد.

او را محکم زیر یک بازو نگه داشت در حالی که با دست دیگر بند را گرفت و شجاعانه دنبال باتن برایت رفت. هنگامی که او به اولین کوه چرخان برخورد کرد، کاملاً آرام به آن افتاد، اما قبل از اینکه وقت فکر کردن داشته باشد، در هوا پرواز کرد و با یک کوزه در کنار کوه بعدی روشن شد. دوباره پرواز کرد و فرود آمد.

رنگ مو بلوند دودی روشن : و بارها و بارها، تا اینکه بعد از پنج برجستگی پی در پی، روی چمنزاری سبز پراکنده افتاد و از سفر پر دست انداز خود در میان کوه های مری-گو-راند چنان مات و مبهوت شد که برای مدتی کاملاً بی حرکت دراز کشید. تا افکارش را جمع کند توتو درست هنگام افتادن از آغوش او فرار کرده بود و اکنون با هیجان در کنار او نشسته بود.

سپس دوروتی متوجه شد که کسی به او کمک می‌کند تا بایستد، و اینجا دکمه‌برایت در یک طرف او و اسکرپس در طرف دیگر بود، که هر دو آسیبی به نظر نمی‌رسند. شی بعدی که چشم او به آن افتاد، ووزی بود که در پشت چهارگوشش چمباتمه زده بود و با تأمل به او نگاه می کرد، در حالی که توتو با خوشحالی پارس می کرد.

تا معشوقه اش را بعد از سفر طوفانی اش بی آسیب ببیند. “خوب!” گفت ووزی. «اینجا یکی دیگر و یک سگ، هر دو سالم و سالم. اما حرف من، دوروتی، تو کمی پرواز کردی! اگر می توانستی خودت را ببینی، کاملاً شگفت زده می شدی.» باتن برایت خندید: “آنها می گویند “زمان می گذرد”، “اما زمان هرگز سفری سریع تر از آن نداشت.

رنگ مو بلوند دودی روشن : درست در همان لحظه، وقتی دوروتی برگشت تا به کوه‌های در حال چرخش نگاه کند، به موقع بود که تروت کوچک را دید که از نزدیک‌ترین تپه پرواز می‌کرد تا بر روی چمن‌های نرم که یک یاردی دورتر از جایی که ایستاده بود، بیفتد. تروت به قدری سرگیجه داشت که در ابتدا نمی توانست بایستد، اما او اصلاً آسیبی ندید.