رنگ مو بلوند دودی

رنگ مو بلوند دودی : اما وقتی کمتر از یک مایل سفر کرده بودند، ناگهان دوباره ناپدید شد. یک بار دیگر مکث کردند، تا حدودی دلسرد شدند.

مو : تا برجستگی ها به او آسیبی نرساند و پتوها را با چند تسمه یدکی از مهار اسب اره بسته است. فصل ۸ شهر اسرارآمیز آنجا روی چمن‌ها نشستند، سرهایشان همچنان از پروازهای سرگیجه‌آمیزشان شنا می‌کردند و در سکوت به همدیگر نگاه کردند. اما در حال حاضر، وقتی مطمئن شدند که کسی آسیب ندیده است، آرام تر و جمع شده بودند و شیر با آهی آسوده گفت: “چه کسی فکر می کرد.

رنگ مو بلوند دودی

رنگ مو بلوند دودی : سپس، به‌سرعت، شیر، هنک و اسب اره‌ای آمدند که از کوهی به کوه دیگر می‌پیچیدند تا با خیال راحت به سمت سبزه سقوط کنند. اکنون فقط جادوگر پشت سر گذاشته شده بود و آنها آنقدر منتظر او بودند که دوروتی شروع به نگرانی کرد. اما ناگهان او از نزدیکترین کوه پرواز کرد و پاشنه های پا را در کنار آنها روی سرش فرود آورد. سپس دیدند که دو تا از پتوهای آنها را دور بدنش پیچانده است.

زیرا در غیر این صورت ما بدون صدمه زدن به این سرعت از یکی به دیگری محدود نمی شدیم.” جادوگر و پتوها را از بدنش باز کرد، گفت: «اینها همه حدس و گمان است، زیرا هیچ یک از ما آنقدر روی کوه ها نمانده ایم که بفهمیم از چه چیزی ساخته شده اند. اما ما کجا هستیم؟» اسکرپس گفت: «این حدس و گمان است. “چوپان گفت خارخواران در این سمت کوه زندگی می کنند.

غول ها منتظر آنها هستند.” دوروتی گفت: «اوه نه، این هرکوها هستند که برده‌های غول‌پیکر دارند و خارخواران اژدها را به ارابه‌های خود می‌برند.» “چطور توانستند آن را انجام بدهند؟” ووزی پرسید. اژدها دم‌های بلندی دارند که مانع چرخ‌های ارابه می‌شود. تروت گفت: “و اگر هرکوها غول ها را فتح کرده باشند، آنها باید حداقل دو برابر غول ها باشند. بزرگترین مردم در تمام جهان هستند!

جادوگر با لحن متفکرانه ای تایید کرد: “شاید آنها هستند.” “و شاید چوپان نمی دانست در مورد چه صحبت می کند. بیایید به سمت غرب سفر کنیم و خودمان کشف کنیم که مردم این کشور چگونه هستند.» این کشور به اندازه کافی خوشایند به نظر می رسید، و زمانی که چشمان خود را از کوه های بی صدا در حال چرخش برگرداندند، کاملاً آرام و آرام بود. اینجا و آنجا درختان و بوته های سبز وجود داشت.

در حالی که در سراسر علف های انبوه گل های رنگارنگ پراکنده بود. حدود یک مایل دورتر، تپه کم ارتفاعی بود که تمام کشور آن سوی آن را از آنها پنهان کرده بود، بنابراین آنها متوجه شدند که تا زمانی که از تپه عبور نکرده باشند، نمی توانند چیز زیادی در مورد کشور بگویند. واگن قرمز که پشت سر گذاشته شده بود، اکنون لازم بود ترتیبات دیگری برای سفر انجام شود.

رنگ مو بلوند دودی : شیر به دوروتی گفت که می تواند همانطور که قبلاً انجام می داد بر پشت او سوار شود و ووزی گفت که می تواند تروت و دختر تکه تکه را به راحتی حمل کند. بتسی هنوز قاطر خود، هنک و باتن برایت را داشت و جادوگر می‌توانست روی پشت بلند و نازک اسب اره‌ای کنار هم بنشیند، اما آنها قبل از شروع کار، مراقب بودند که صندلی‌شان را با یک پتو نرم کنند.

بدین ترتیب، ماجراجویان به سمت تپه حرکت کردند که پس از یک سفر کوتاه به آن رسیدند. همانطور که آنها بر تاج سوار شدند و به آن سوی تپه خیره شدند، در نه چندان دور یک شهر محصور شده را کشف کردند که از برج ها و مناره هایی که در آن بنرهای همجنسگرایان به اهتزاز در می آمدند. در واقع این شهر خیلی بزرگ نبود، اما دیوارهای آن بسیار بلند و ضخیم بود.

و به نظر می‌رسید که مردمی که در آنجا زندگی می‌کردند باید از حمله یک دشمن قدرتمند می‌ترسیدند، در غیر این صورت آنها خانه‌های خود را با سدی به این قوی محاصره نمی‌کردند. . هیچ مسیری از کوه ها به شهر منتهی نمی شد و این ثابت می کرد که مردم به ندرت یا هرگز از تپه های چرخان دیدن نمی کردند، اما دوستان ما علف ها را نرم و دلپذیر برای سفر یافتند و با شهر پیش روی خود به خوبی نمی توانستند از دست بدهند.

رنگ مو بلوند دودی : راه آنها. وقتی به دیوارها نزدیک‌تر شدند، نسیم صدای موسیقی را به گوش‌هایشان می‌رساند – در ابتدا ضعیف، اما با پیشروی آنها بلندتر می‌شد. دوروتی گفت: “به نظر نمی رسد این مکان خیلی وحشتناک باشد.” تروت از روی صندلی خود در ووزی پاسخ داد: “خب، به نظر خوب است، اما همیشه نمی توان به ظاهر اعتماد کرد.” اسکرپس گفت: «ظاهر من می تواند. “من تکه تکه به نظر میرسم، و من تکه تکه هستم.

و هیچکس جز یک بوف کور نمی تواند شک کند که من دختر تکه تکه هستم.” او با گفتن این، یک سالتو را از ووزی دور کرد و در حالی که روی پاهایش نشست، شروع به رقصیدن وحشیانه در اطراف کرد. “آیا جغدها کور هستند؟” از تروت پرسید. باتن برایت گفت: «همیشه، در روز. اما اسکراپس می تواند روز و شب را با چشم های دکمه ای خود ببیند. عجیب نیست؟» تروت پاسخ داد: “این عجیب است.

که دکمه ها اصلاً می توانند ببینند.” “اما خوب بخشنده! شهر چه شده است؟» دوروتی گفت: “من خودم می خواستم این را بپرسم.” “آن رفته!” “آن رفته!” حیوانات به طور ناگهانی متوقف شدند، زیرا شهر واقعاً ناپدید شده بود، دیوارها و همه چیز، و پیش از آنها جاروب شفاف و ناگسستنی کشور وجود داشت. “عزیز من!” جادوگر فریاد زد. «این نسبتاً نامطلوب است. آزار دهنده است.

که تقریباً به مکانی سفر کنید و بعد پیدا کنید که آنجا نیست.» “پس کجا می تواند باشد؟” دوروتی پرسید. “مطمئناً یک دقیقه پیش آنجا بود.” باتن برایت گفت: “من هنوز می توانم موسیقی را بشنوم.” “اوه! آنجا شهر در سمت چپ است،» به نام اسکرپس، و با چرخاندن چشمانشان، دیوارها و برج ها و بنرهای در اهتزاز را در سمت چپ آنها دیدند. دوروتی پیشنهاد کرد: «ما باید راهمان را گم کرده باشیم.

رنگ مو بلوند دودی : شیر گفت: مزخرف است. من و همه حیوانات دیگر از زمانی که شهر را دیدیم مستقیماً به سمت شهر می‌رویم.» “پس چگونه این اتفاق می افتد -” جادوگر حرفش را قطع کرد: «مهم نیست، ما از قبل دورتر نیستیم. این در جهت دیگری است، فقط همین، پس بیایید عجله کنیم و قبل از اینکه دوباره از دستمان فرار کند، به آنجا برویم.» بنابراین مستقیماً به سمت شهر رفتند، که فقط چند مایل دورتر به نظر می رسید.