رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی : که هر دو نسبتاً فراوان بودند. چند صد یاردی بیشتر نرفته بودیم که صدای تعجب یکی از پسرها باعث شد به اطراف نگاه کنیم.جس را در شیب مقابل دیدیم که با تمام سرعت به دنبال ما می آید و دماغش به سمت مسیر می آید.

مو : ببر و بابون ها. هیچ کس به شجاعت جس شک نکرده بود، حتی وقتی دیدیم که او به تنهایی برگشته است: می دانستیم که مشکلی وجود دارد، اما علیرغم هر مراقبت و تلاشی نتوانستیم بفهمیم که چیست، و جس پیر بیچاره شب را با رنج و عذاب سپری کرد. ، هیچ صدایی در نمی آورد، اما خسته و بی قرار از جایی به جای دیگر حرکت می کند، آه های لرزان طولانی مدت خسته می دهد و گهگاه به دهانش می زند.

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی : یا آن را روی پاهای جلویش می مالید یا پوزه اش را با پنجه هایش پاک می کرد، درست مانند یک گربه که هنگام شستن صورتش انجام می دهد. او به غذا دست نمی زد و نمی توانست پنج دقیقه بی حرکت دراز بکشد. و ما هیچ کاری نمی توانستیم برای کمک به او انجام دهیم. فصل شانزدهم.

در نور صبح دوباره او را با دقت نگاه کردیم و به خصوص دهانش را باز کردیم و آن و سوراخ های بینی اش را بررسی کردیم، اما چیزی پیدا نکردیم که نشان دهد چه چیزی اشتباه است. این معما به طور تصادفی حل شد: تد روی زمین نشسته بود که به سمت او آمد و با یکی از درخواست‌های کمکی دوباره با حسرت به صورت او نگاه کرد. “چیه، جس، دختر پیر؟” گفت و دستش را دراز کرد و سر او را در دو دست گرفت و به سمت خود کشاند.

اما با یک تعجب تند، فوراً دوباره رها کرد، در حالی که چیزی خراشیده بود و یک قطره خون از نوک انگشتش چکید. در زیر گوش راست جس یک نوک تیز سخت وجود داشت که فقط از روی پوست خود را نشان می داد: همه ما آن را احساس کردیم، و وقتی پوست به زور به عقب برگشت دیدیم که نوک یک خارپشت بود. با این حال، هیچ چیزی برای بیرون کشیدن یا جابجایی آن وجود نداشت، و برای مدت طولانی نمی توانستیم.

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی : جایی که وارد شده بود را پیدا کنیم. در نهایت تد متوجه شد که چیزی شبیه یک نوار باریک از پوست است که به قسمت بیرونی لب پایینی او چسبیده است، و معلوم شد که این قسمت انتهایی شکسته دم است که نزدیک به گوشت جدا شده است. حتی انتهای قلاب هم قابل رویت نبود – فقط نوار کوچکی که در شکستگی کنده شده بود. بیچاره جس پیر! ما هیچ وسیله بزرگی برای جراحی نداشتیم و مجبور شدیم.

با یک چاقوی معمولی لب او را برش دهیم. تد او را بین زانوهایش نگه داشت و با دو دست سرش را گرفت، در حالی که یکی از ما با انبردست فولادی روی لنگه شکسته را می کشید تا بیرون بیاید. پنجه لب پایینی او را سوراخ کرده بود، وارد لثه های کنار دندان های جلویی شده بود، تمام فک و گوشت پشتش را می دوید و درست از زیر گوش بیرون می آمد. طول آن بیش از هفت اینچ بود.

او کمی تحت این رفتار خشن مبارزه کرد، و وقتی ما را کشیدیم، ناله‌ای اعتراض آمیز شنیده شد. اما او زیر این همه درد یک گریه را بیرون نداد. ما می‌دانستیم که جس سهم خود را در مبارزه انجام داده است و حدس می‌زدیم که این او بود که در حمله بی‌ملاحظه‌اش، جوجه تیغی را بر روی آن غلت داد و به جوک فرصت داد. دکتری جس ما را به طور قابل توجهی به تأخیر انداخته بود.

و در حالی که ما هنوز مشغول آن بودیم، رئیس پیر آمد و گفت که پیشاهنگان او بازگشته اند و گزارش دادند که ببری دیده نمی شود، اما آنها فکر می کنند که تله باز شده است. آنها دوست نداشتند از نزدیک بروند، ترجیح می‌دهند این نقطه را از درختی دورتر ببینند. اولین سوال این بود که با جس چه باید کرد. البته ما هیچ یقه یا زنجیری نداشتیم و هیچ چیز او را وادار نمی کرد.

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی : که پس از شروع تد پشت سر بماند. او در عرض چند دقیقه طناب ها و ریم ها را گاز می گرفت و هیچ کافری وظیفه مراقبت و بازرسی او را نداشت. سرانجام او را داخل یکی از کلبه های نی و گلی گذاشتیم و در ورودی را با پوست خام و سنگ های سنگین بستیم. و رفتیم تله را فنر زده و طعمه را دست نخورده یافتیم. اسپور به اندازه کافی مال ببر بود، و ما دیدیم.

که به طرز مشکوکی دور تا دور آن را دور زده بود تا اینکه بالاخره وارد راهروی کوچک حصارکشی شدیم که برای چوپان کردن آن به تله ساخته بودیم. در آنجا هر رد پا مشخص بود، و به نظر می رسید که به جای اینکه با احتیاط به سمت طعمه خزیده و روی صفحه تنظیم قدم بگذارد، از حدود ده فوت دورتر به طعمه هجوم آورده بود و با ضربه زدن به فنر یا با ضربه زدن به فنر تله را رها می کرد.

لمس بشقاب با بشکه بدنه آن. ظاهراً ببر نیش خورده بود، اما بدن آن برای بسته شدن دندان‌ها آنقدر بزرگ بود، و بدون شک فنری که در زیر آن احساس می‌کرد، او را با چیزی بدتر از خراشیدن بد و ترسی عظیم رها کرد. روی دندان‌های تله مو و مقداری پوست وجود داشت، اما خون بسیار کمی در آنجا بود و اصلاً در اطراف آن وجود نداشت. این تقریباً بدترین نتیجه ای بود که می توانستیم داشته باشیم.

ببر نه فلج شده بود و نه آنقدر زخمی شده بود که بتوانیم آن را ردیابی کنیم، بلکه باید آنقدر نگران بود که مطمئناً اکنون به شدت عصبی و به همه چیز مشکوک می شود. احتمالاً برای مدتی از محله دوری خواهد کرد. واضح است که تله دیگر فایده‌ای نداشت، اما پس از رسیدن به آنجا برای ببر، حاضر نبودیم بدون تلاش دیگری شکار را رها کنیم. بومیان به ما گفتند که پیگیری آن کاملاً بی فایده است.

رنگ مو بدون دکلره برای پوست گندمی : زیرا این یک «شلم» واقعی است و تا آن زمان مایل ها دورتر در برخی کران های غیرقابل دسترس خواهد بود. با این حال تصمیم گرفتیم ادامه دهیم و اگر نتوانستیم اثری از ببر به دست بیاوریم، روز را به شکار بوته یا خوک وحشی بپردازیم.