رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی : اما آن‌ها فوق‌العاده فعال و قوی هستند، و تا زمانی که اثبات آن را نبیند، باورش دشوار است که می‌توانند از تنه‌ی برهنه‌ی درختی که کشتاری بسیار بزرگ‌تر و سنگین‌تر از خودشان حمل می‌کند.

مو : در لذتی که از یافتن دوباره ما داشت کاملاً نشان داد. در هر صورت کاری نمی‌توان کرد انجام داد جز اینکه اجازه دهیم او بیاید، و ما یک بار دیگر به سمت لانه‌ای در کران‌های سیاه با دو سگ که در جلو بودند کتک زدیم. راهنماها ما را به بستر یکی از جویبارهای کوهستانی هدایت کردند، و به دنبال آن به زودی در جنگل قرار گرفتیم که درختان بزرگی که بالای سرشان جمع می‌شدند.

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی : او راهش را خراشیده بود و از لای دیوار نی و گلی کلبه خراشیده بود، عقل چند پسری را که سعی کرده بودند سرش را از بین ببرند ترساند، و با دسته ای از کافرهای کافری که بدون توجه به پاشنه های او فریاد می زدند، به دنبال ما دویدند. . او واقعاً برای زخم‌هایش بدتر به نظر نمی‌رسید.

هوا را تاریک و خنک می‌کردند. در آن نور در ابتدا دیدن چیزی به وضوح دشوار بود، و رشد قابل توجه درختچه ها و خزنده ها و صخره های ریخته شده از برگ بر دشواری افزوده شد و پیشرفت کندی داشت. ما تا جایی که ممکن بود کنار هم حرکت کردیم، پنج یا شش یاردی از هم فاصله داشتیم، اما اغلب توسط موانع برای مسافت‌های کوتاه به بستر رودخانه رانده می‌شدیم تا اصلاً پیش برویم.

و اگرچه به نظر می‌رسید شانس زیادی برای یافتن وجود نداشت. ببری که در خانه بود، با احتیاط و بی سروصدا می خزیدیم و – وقتی مجبور بودیم – فقط با زمزمه صحبت می کردیم. ما دور هم جمع شده بودیم و برای خزیدن در امتداد صخره ای که بر بالای استخری کوچک قرار داشت آماده می شدیم، وقتی پسر جلویی علامتی زد و با اسهگای خود به سگ ها اشاره کرد.

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی : آنها از نهر عبور کرده بودند و ـ بسیار آهسته و بی حرکت ـ نزدیک لبه آب راه می رفتند. بدترین افراد مبتدی نیازی به توضیح ندارند. آن دو برای چند ثانیه ایستادند و در نقطه ای خاص بو کشیدند و سپس هر دو با هم به طور پیوسته در بالادست نگاه کردند: مکث دیگری وجود داشت و آنها بسیار آهسته و با احتیاط یک یاردی یا بیشتر به جلو حرکت کردند.

دوباره با بینی هایشان تقریباً لمس کردند. همانطور که آنها این کار را انجام می دادند موهای پشت و شانه هایشان شروع به بلند شدن کردند تا اینکه وقتی به سر استخر رسیدند مانند جوجه تیغی موز می زدند و غرغرهای کمی می دادند. راهنما در حالی که ما منتظر بودیم به سمت آنها رفت، از ترس حرکت کردن مبادا صدای چکمه هایمان روی سنگ ها به ما خیانت کند.

پس از اندکی نگاه کردن، به نقطه‌ای در ساحل اشاره کرد که در آن اسپور تازه ببر را پیدا کرده بود و چیزی را برداشت تا به ما نشان دهد، به کنار ما برگشت. این یک تکه کوچک از پوست سفید با موهای سفید روی آن بود. در آن زمان هیچ شکی در آن وجود نداشت: ما روی قیچی تازه ببر بودیم که در آنجا ایستاده بود تا در استخر آب بنوشد و احتمالاً خراش های ایجاد شده توسط تله را لیس بزند.

و با خروج از بستر نهر از زیر درختان انبوه به سمت کران ها رفته بود. ما در آن زمان بیش از صد یارد با کران فاصله نداشتیم و مسیری که ببر طی کرد اصلاً جذاب نبود. در ابتدا فقط یک تونل باریک در زیر درختان بالای تپه شیب دار بود، که با دو سگ چند یاردی جلوتر از آن می گذشتیم. آنها به همان روش عمدی ساکت و بی صدا حرکت کردند، آنقدر با اراده و محکم حرکت کردند.

که کمی شروع کردند و بلافاصله با کمترین صدا به جلو نگاه کردند. همانطور که صعود تندتر و صخره‌ای‌تر می‌شد، زیر درختان نازک می‌شد و ما می‌توانستیم یک بار دیگر در خط پخش شویم، از چندین مسیر بازی تقریباً موازی یا دهانه طبیعی عبور کنیم و برای تماشای سگ‌ها خم شویم و از آنها سرنخ بگیریم.

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی : ما حدود پانزده یاردی از سطح پرتگاه کران فاصله داشتیم و همین الان دور یک تخته سنگ بزرگ به فضایی کاملاً عاری از بوته اما پر از سنگ های بزرگ و سنگ های شل کار کرده بودیم، که سگ ها ایستادند و همه جا می لرزیدند و می لرزیدند. سرشان را به آرامی با بینی‌هایی که به خوبی بالا آورده‌اند حرکت می‌کنند و مدام بو می‌کشند.

چیزی وجود داشت که بیشتر از اسپور به آنها علاقه داشت: آنها خود ببر را پیچاندند، اما نمی توانستند بفهمند کجا. هیچ‌کس تکان نمی‌خورد: ما ایستاده بودیم و سگ‌ها را تماشا می‌کردیم و به راست و چپ در میان صخره‌ها و غارها و فرورفته‌های پنهان خزنده‌شان نگاه می‌کردیم، و همانطور که به این شکل ایستاده بودیم، در سکوتی نفس‌گیر دور هم جمع شده بودیم.

غرش خروش‌آوری از کران‌های بالا می‌آمد. و بدن خالدار ببر مانند رگه ای از دهان سیاه غار بیرون آمد و از جلوی ما به داخل بوته افتاد. یک سری از مرزهای توفنده وجود داشت، گویی سنگی که از کوه غلتیده بود از میان جنگل می پرید. و سپس سکوت مطلق ما لانه را کاوش کردیم. اما هیچ چیز جالبی در آن وجود نداشت.

نه بقایای غذا، نه استخوان های قدیمی، یا دیگر نشانه هایی از توله ها. به نظر می رسید که این مکان خلوتگاه یک ببر نر باشد – منزوی، ساکت و خنک. دهانه از هیچ فاصله ای قابل رویت نبود، یک تخته سنگ شکافته تا حدی آن را پنهان کرده بود. اما وقتی روی سکوی صخره ایستادیم، متوجه شدیم که تقریباً کل خلیج نعل اسبی در برگ که در آن فرود آمده بودیم قابل مشاهده است.

رنگ مو بدون دکلره مناسب پوست گندمی : و آن را با یک “وای!” از تعجب و ناراحتی که پسران کرال متوجه شدند که می توانند خود کرال و بزها و گاوهایشان را در حال چرا در دامنه ها و دره پایین ببینند. ببرها کشتار خود را به لانه نمی برند مگر اینکه توله های جوانی برای تغذیه وجود داشته باشند. به طور معمول در جایی که می کشند، یا در نزدیکی آن به عنوان مجوز ایمنی، تغذیه می کنند، و هنگامی که سیر خود را سیر کردند.

باقی مانده لاشه را با خود برده و پنهان می کنند. شیرها، کفتارها و دیگران آنچه را که نمی توانند بخورند، رها می کنند و برای غذای بعدی خود به آن باز می گردند. اما ببرها تدبیرتر و حیله گرتر هستند، و – قادر به بالا رفتن از درختان هستند – تعقیب یا راه رفتن با کشتن آنها بسیار دشوارتر است. آنها افراد بزرگی نیستند، به ندرت از بینی تا نوک دم بیش از هفت فوت و وزنشان ۱۳۰ پوند است.