رنگ مو یخی ابی

رنگ مو یخی ابی : او با راهپیمایی از روی تپه، به زودی پا در جاده اصلی که مستقیماً به عمارت دانفرن منتهی می‌شد، گذاشت. پذیرفته شدن توسط نانسی بنت، یک بانوی قدیمی، که مسئول این اقامتگاه بوده است.

مو : و با وحشت اسکار اوتول زندگی می کرد! «خبر هولناک رفتار او مرا آزرده کرد، به طوری که تنها در وصیت نامه و وصیتم، چیزی را به او وصیت کردم که آسایش عادی زندگی را به او بدهد، مشروط بر اینکه از او فوت کرده باشم. این اشاره به او باقی ماند تا زمانی که من شما را به کالج چیتوورث همراهی کردم، زمانی که رئیس جمهور اوسالیوان در یک دوستی بی سر و صدا این واقعیتی را که من کاملاً از آن بی اطلاع بودم.

رنگ مو یخی ابی

رنگ مو یخی ابی : چنگ ناتوانی وحشتناک آهنگ های آشفتگی، دردسر و آزمایش خود را به صدا درآورد و گونه های مختلط زندگی و مرگ خود را چنان زنده در گوشم ریخت که از زمانی که من ، تا حدودی، تنها یک سرگردان بین صداهای خیره کننده افراط و تفریط آنها بود. اندکی پس از آن متوجه شدم که او به آدلی هال پناه برد، اقامتگاهی در املاک صاحب فعلی آن – مارکیز اورلند، و در حدود بیست مایلی دورتر قرار داشت.

به من فاش کرد، یعنی اینکه او مدت ها بود که به آمریکا سفر کرده بود و در همان زمان به آمریکا سفر کرده بود. یک نیویورک هرالد برای من او را توسط اتول فرستاد و من در آنجا اعلام ازدواج او با او را دیدم ۱۷۲که زندگی ام را تباه کرد و وسیله ای بود که مرا به گودال لرزه ای اشک آور که دیگر هرگز از آن بالا نخواهم رفت. وقتی از کالج چیتوورث به خانه برگشتم.

فوراً اشاره به او را در وصیت نامه ام خالی کردم و دیگر آرزو نکردم چهره ای را ببینم که چنین سوگندهای شرارت به من داد. چهره ای که شادی من را برای زندگی به باد داد. مادر شما، که من اکنون صمیمانه از او می خواهم که هرگز او را تصدیق نکنید، و دارای تمام ویژگی هایی است که ظاهراً دارد. «ممکن است مال شما باشد که پیش از ترک این خیمه عذاب، چهره به چهره او را ملاقات کنید.

امّا فرزندم، به خاطر من، از راه و کارهای حیله گرانه او بپرهیز و هرگز به او پناه نده در زیر این سقفی که آن را تحقیر و تحقیر کرده است. و من به خدا اعتماد دارم که در رحمت بزرگش خطاهای او را ببخشد و به شما برکت پدر عشق عطا کند.» سر جان دانفرن حالا خسته روی بالش دراز کشید و آرام زیر لب گفت: خدایا شکرت. صبح روز بعد فرشته مرگ دیده شد.

که بالهای برفی خود را بر روی شکل تلف شده خود گشوده و روح درگذشته را به منطقه سعادت منتقل می کند، جایی که غم و اندوه، آه، گناه و رنج برای همیشه از اتاق های جلال آن پرتاب می شود. ۱۷۳ به این ترتیب حلقه دیگری از یک زنجیر اجدادی شایسته در گذشت که در طول سال‌های تربیتی‌اش با الگوی نیکوکار مسیحی مادری فداکار هدایت می‌شد.

رنگ مو یخی ابی : در نبرد درخشان‌تر سال‌های خزنده مراقبت و مراقبت از پسرش بود. احتیاط، فراخوانده شده به تخت نامرئی خلوص، صلح، و ستایش ابدی، به امید تابش آفتاب در مورد خوشبختی آینده خود، که هرگز پس از ازدواجش، در عمارت دانفرن چشمک می زند. ۱۷۴ تزیین فصل هجدهم. مفرشته بندکشی ! وقتی در ترازوی انتظارات آینده سنجیده شود، محاکمه‌های یک جمعیت شکنجه‌شده، هیچ است.

زندگان گاهی حقه های حساس خائن، دیررس و وسوسه شونده را می آموزند. مردگان از آینده زمینی فراری گریخته اند و شکل گرفته اند تا مجموعه حقوق بازنشستگان، مکتب عادلانه نادیدنی ها، و خروش سرکش هیچ چیز خشمگین را متورم کنند. شب تاریک و طوفانی بود. تپه نسبتاً متمایل به شیب دار است. ابرها در شیارهای چروکیده دود بخار غوطه ور بودند.

ترافیک در جاده های آرام و خلوت اطراف عمارت دانفرن کاملاً متوقف شده بود و طبیعت مانعی برای چشمان خارجی به نظر می رسید که خسته از سراشیبی که به خانه خانم دیورند منتهی می شد که در آنجا محصور شده بود می رفت. بستر ۱۷۵برای سه سال گذشته، یک مبتلا به روماتیسم. با درک سوسو ضعیف نور که گهگاه پرتوهای ضعیف خود را در برابر نور هوای کم نور خانه فانی وفادار – خواهر پیر مرحوم تام هپورث – پرتاب می کرد.

سرگردان بیوه دوگانه، با قدم هایی لرزان، به سمت در پناهگاه نامطمئن حرکت کرد و با انگشتان سرد و سفت به آن ضربه زد، در چنین شبی با زوزه باد و باران تپنده، با لهجه های ضعیفی از زنی که در را به روی او باز کرد، پرسید: «اگر می شد اجازه داشت تا شب بماند؟» درخواستی که تنها از طریق خیریه برآورده شد.

رنگ مو یخی ابی : بیوه اسکار اوتول و سر جان دانفرن پس از رهایی از برخی لباس‌های بیرونی و خوردن کرایه‌های کوچک خانگی که خانم دوراند با مهربانی سفارش کرده بود، خودش را گرم کرد و لباس‌های اشباع‌شده‌اش را قبل از رفتن به رختخواب خشک کرد. او یک روز قبل به تازگی وارد شده بود، و عجله کرد تا محل اقامت خود را تا جایی که می توانست.

نزدیک خانه نفیس قبلی اش، بدون تشخیص، ببرد. در خاموش کردن نور قبل از بازنشستگی، و انداختن یک نگاه به سمت پنجره کوچک، خاطرات بی‌شماری از چیزهای فراوان ۱۷۶گذشته ذهن بیوه مو برفی را درنوردید و نورهای ستاره مانندی که از پنجره های متعدد در عمارت دانفرن درست روبروی جایی که او دراز کشیده بود، بیشتر شد.

چند روز بعد از شبی پرتلاش مانند شبی که وارد شد، او را تقریباً آرام گرفت، و با رعایت شدیدترین سکوت مبادا شناخته شود، خودش را عصبی کرد تا روز بعد در عمارت دانفرن ظاهر شود تا آخرین آرزوی مرحومش را برآورده کند. معشوقه و شوهری که برای او جرأت زیادی کرد و اندک به دست آورد و به ویژه سعی کرد پسرش را ببیند.

رنگ مو یخی ابی : صبح گرم و خوب بود. پرندگان متعددی در بیرون کلبه کوچک خانم دیورند غوغا می کردند. بیوه با چشمان متورم و چهره ای از ترس محو شده، خود را برای لحظه تلاشی آماده کرد که مطمئن بود به آن خواهد رسید. او با خوردن یک صبحانه بسیار مختصر به خانم دوراند گفت که از او برای شام انتظار نداشته باشد.