کراتین مو ریچی

کراتین مو ریچی : آمدند کنار رودخانه. در دو طرف مسیر، پهن بود ورق آب دوست داشتنی که در سمت چپ به سمت دریای آزاد پخش می شود.

رنگ مو : را کشتی‌های جنگی در سایه‌های آبنوس تیره در مقابل طلا قرار گرفته‌اند. تپه ها به آرامی بلند شد، در آرامش مهربانانه و مراقب شادی خم شد. “سکوت! ما در حال عبور هستیم!” پیرمرد گریه کرد جلو نشسته بود.

کراتین مو ریچی

کراتین مو ریچی : دست های غرغر شده اش روی زانوهای پهنش که به جلویش خیره شده بود. قطار به ایستگاه کوچکی در کنار جاده نزدیک شد، همجنسگرا با گل. را درختان به صورت خوشه های زمزمه ای در اطراف آن وزیدند. پیرمرد بلند شد، جمع شد سبد او و چوبی بیرون آمد.

لینک مفید : کراتینه مو

نه نگاه می کرد و نه صحبت می کرد هارکنس. او تنها بود. او احساس آرامش شدیدی کرد. او قدیمی را دوست نداشت مرد و به وضوح پیرمرد او را دوست نداشت. اما اینطور نبود فقط اینکه او تنها بود که او را خوشحال می کرد. چیزی بیشتر از این وجود داشت که در واقع انگار در کشور جدیدی است.

قطار به نظر می رسید حالا آهسته‌تر می‌روم، با هوای معمولی‌تر، انگار که خیلی احساس می‌شود تسکین و اهمیتی نمی دهد که چه اتفاقی افتاده است – زمان، نامزدی، برنامه، همه اینها در حال حاضر فراموش شده بودند، زیرا آنها به راحتی در حال چوب کردن بودند.

مزارع خمیده ای که آنها را در آغوش می گیرند، نهرها برای آنها آواز می خوانند، کوچک خانه‌هایی که روی خط افق روشن قرار گرفته‌اند و بر روی آن‌ها لبخند می‌زنند. طولی نکشید که آنها در تروث بودند، جایی که او باید تغییر دادن. دو کتابش را گرفت و گذاشت توی کیفش. او باید کیسه را بفرست و همانطور که مارادیک به او توصیه کرده بود.

سه مایل نه دور، و آن روز بسیار دوست داشتنی بود. او اکنون بوی دریا را حس می کرد پنجره ها. فقط باید بالای آن یال تپه باشد. او عجیب بود، به طرز عجیبی خوشحال لندن خیلی دور به نظر می رسید. آمریکا هم همینطور هر کشوری که نام، تاریخ، تاریخ داشت. این کشور بی زمان و بدون یک بود رکورد.

چه زیبا تپه ها در دره ها فرو رفته اند. جریان ها به نظر می رسید همه جا باش، نهرهای کوچک رنگی با افکار شاد. همه چیز و همه اینجا مطمئناً خوشحال بودند. سپس ناگهان دید یک برج معدن متروک مانند معبدی ضعیف و ویران. مضطرب و خشن در مقابل خط افق ایستاده بود.

و همانطور که هارکنس به آن نگاه می کرد، آن را دید به نظر می رسید که در اعتراض ناامیدانه، بازوی خود را به سوی آسمان بلند کرده است.

قطار به سمت تروث کشیده شد. هشتم تروث چیزی نبود جز یک سکوی چوبی بلند که به روی همه باز بود بادهای بهشتی و پشت آن نوعی آلونک با یک بلیت جمع کن جعبه در یک طرف آن هارکنس از دیدن اینکه دیگران به غیر از خودش از آنجا بیرون رفتند آزرده شد.

در سکوی پراکنده منتظر آمدن قطار ترلیس. او از اینها به خصوص به این دلیل که بزرگ و شیک بودند، خشم داشت مردانی بلند، لاغر، با چاقوهای گشاد، طوری که انگار خودشان را حمل می کنند تمام دنیا متعلق به آنها بود با این اطمینان بی تفاوت که فقط انگلیسی ها دارند.

زنی درشت اندام و تنومند با لباسی آرام اما تحسین برانگیز، با یک پکینیز و یک خدمتکار که به عنوان کلئوپاترا با چارمیان با آنها صحبت کرد. پنج جعبه، جعبه اسلحه، کیسه های گلف باشکوه، این چیزها بود در اطراف سکوی برهنه پراکنده شده است.

باد از دریا وارد شد و همه جا ورزش می کرد، دامن های خانم تنومند را می چرخاند و می خندید گوساله‌های لاغر ورزشکاران زیبا که پکینیزهای خفن را مسخره می‌کنند. آی تی تازه و دوست داشتنی بود: همه مزارع ذرت دعوت نامه را تکان می دادند.

این مشخصه هارکنس بود که یک نگاه متکبرانه از طرف چشم ورزشکاران تصمیم او را گرفت. او به لباس های من می خندد، هارکنس فکر. چطور بود که انگلیسی ها اینقدر بی احتیاطی وسایل کهنه می پوشیدند و با این حال هرگز اشتباه نکردید؟ هارکنس لباس هایش را از بهترین لندن خرید خیاطان، اما آنها همیشه در نهایت کمی خصمانه بودند.

کراتین مو ریچی : آنها هرگز تسلیم شخصیت او شدند و ذخیره غرور خود را حفظ کردند. ناگهان فکر کرد من راه می روم. او باربر جوانی را پیدا کرد که مضطرب بود مد، بنابراین برخلاف باربرهای آمریکایی که همیشه برتر از مد بودند چمدانی که آنها منتقل کردند.

تنه‌های باشکوهی را در یک مسیر چرخاندند بارو ناامن “این دو جعبه من” هارکنس گفت و او را متوقف کرد. “می خواهم راه بروم به ترلیس. آیا می توان آنها را فرستاد؟” “اتفاقی که می توانند” باربر جوان با تردید گفت. “آنها با برچسب هتل،” هارکنس گفت. “به محض اینکه بخواهید آنجا خواهند بود” باربر جوان با تشویق گفت با دیدن انعام آمریکایی که در جیبش گذاشته بود و در حال فکر کردن بود.

دلش می گفت که این خارجی ها “احمق های لعنتی” تا پولشان را بریزند همانطور که آنها انجام دادند. امیدوارانه به سمت خانم تنومند پیش رفت. او همچنین ممکن است ثابت شود که آمریکایی است. هارکنس از ایستگاه خارج شد و در جاده سفید عریض فرو رفت. یک نشانه اشاره کرد.

پس مارادیک دقیقاً درست می‌گفت. همانطور که روستا را پشت سرش ترک کرد و بین مزارع ذرت قدم زد او آزادی شگفت انگیزی را احساس کرد. او اکنون مستقیماً به سمت دریا می رفت. نمک آن به صورتش خورد. لارک ها در حال چرخیدن بودند هوای آبی بالای سرش، خشخاش ذرت ها را با لایه های زرشکی پراکنده کرد.

اینجا و آنجا سنگ های نحیف از دل طلا برخاستند. بدون انسان وجود در چشم بود عشق او به حکاکی چیزی شبیه به یک حکاکی به او بخشیده بود و او در اینجا درختی گسترده و برکه ای از سایه تیره را دیدم، آنجا دوردست بر روی تپه‌ای منحنی که فکر می‌کرد جذابیت آن را جلب می‌کرد.

محبوب او. اینجا یک استخر کنار راهی مثل شیشه های شکننده است که می‌توانست آپیان را مسحور کند، کلبه‌ای با زمینی وسیع که شاید رامبراند را خوشحال می کرد.

کراتین مو ریچی : او به نظر می رسید که در هماهنگی با کل طبیعت، و زمانی که جاده مزارع را رها کرد.