رنگ موی شامپاینی پرستیژ

رنگ موی شامپاینی پرستیژ : با این حال، تمام این سنگریزه‌ها متعاقباً به رسوب تخت‌های سفید و پس از آن به مدت طولانی به بسترهای زیرین با پوسته‌های سوم منتقل شده و احتمالاً گرد شده است. همه چیز در این قاره جنوبی در مقیاس بزرگی تحت تأثیر قرار گرفته است: زمین، از ریو پلاتا تا تیرا دل فوئگو، به فاصله ۱۲۰۰ مایل، به صورت انبوه (و در پاتاگونیا به ارتفاع بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ فوت) افزایش یافته است.

رنگ مو : فکر کردم که این حشرات از ساحل دمیده شده اند. اما پس از انعکاس اینکه از هشت گونه، چهار گونه آبزی بودند، و دو گونه دیگر تا حدی در عادات خود چنین بودند، به نظرم بسیار محتمل به نظر می رسید که آنها توسط یک نهر کوچک به دریا شناور شده باشند که دریاچه ای در نزدیکی کیپ کورینتس را تخلیه می کند.

رنگ موی شامپاینی پرستیژ

رنگ موی شامپاینی پرستیژ : قبل از غروب آفتاب، نسیم شدیدی از شمال می‌وزید، و این باید باعث از بین رفتن ده‌ها هزار پروانه و سایر حشرات شده باشد. [۵] اصول زمین شناسی لایل ، جلد. III، ص. ۶۳. در موقعیتی دیگر، زمانی که در فاصله هفده مایلی کیپ کورینتس، من یک توری در دریا داشتم تا حیوانات دریایی را صید کنم. با ترسیم آن، در کمال تعجب، تعداد قابل توجهی سوسک را در آن یافتم، و اگرچه در دریای آزاد، به نظر نمی رسید.

به هر حال، یافتن حشرات زنده ای که در هفده مایلی نزدیکترین نقطه خشکی در اقیانوس آزاد شنا می کنند، شرایط جالبی است. چندین روایت از دمیدن حشرات در سواحل پاتاگونیا وجود دارد. کاپیتان کوک مانند کاپیتان کینگ ماجراجویی اخیراً آن را مشاهده کرد . علت احتمالاً به دلیل کمبود سرپناه، هم درختان و هم تپه ها است، به طوری که یک حشره روی بال با نسیم دریایی، بسیار مستعد است که به دریا منفجر شود.

جالب‌ترین نمونه‌ای که من از صید حشره‌ای دور از خشکی می‌شناختم، یک ملخ بزرگ (آکریدیوم) بود که روی آن پرواز کرد، زمانی که “بیگل” به سمت باد جزایر کیپ دو ورد حرکت کرد، و زمانی که نزدیکترین نقطه خشکی، که مستقیماً مخالف باد تجاری نبود، کیپ بلانکو در ساحل آفریقا بود که ۳۷۰ مایلی دورتر بود.

رنگ موی شامپاینی پرستیژ : مگس هایی که برای چند روز کشتی را در عبور از بندری به بندر دیگر همراهی می کنند و از کشتی سرگردان می شوند، به زودی گم می شوند و همه ناپدید می شوند. در چندین مورد، زمانی که بیگل در دهانه پلاتا بوده است، بر روی آن با تار عنکبوت گوسامر پوشیده شده است. یک روز (اول نوامبر ۱۸۳۲) توجه خاصی به این موضوع کردم.

هوا خوب و صاف بود و صبح مثل یک روز پاییزی در انگلستان، هوا پر از تکه‌های تار لخته‌ای بود. کشتی شصت مایل از خشکی فاصله داشت و در جهت نسیمی آرام و هر چند سبک بود. تعداد زیادی از یک عنکبوت کوچک به طول حدود یک دهم اینچ و به رنگ قرمز تاریک به تارها چسبیده بودند. فکر کنم باید هزاران نفر در کشتی بودند. عنکبوت کوچولو در اولین تماس با ریگ همیشه روی یک نخ قرار داشت و نه روی توده لخته.

به نظر می رسد که این دومی صرفاً از درهم تنیدگی رشته های منفرد ایجاد می شود. عنکبوت ها همه از یک گونه بودند، اما از هر دو جنس، همراه با عنکبوت های جوان. این دومی ها با اندازه کوچکتر و رنگ تیره ترشان متمایز می شدند. من توضیحی در مورد این عنکبوت نمی‌دهم، بلکه فقط می‌گویم که به نظر من در هیچ یک از جنس‌های Latreille قرار ندارد. فضانورد کوچک به محض ورود به هواپیما بسیار فعال بود، می دوید.

گاهی اوقات به خود اجازه می داد بیفتد، و سپس دوباره از همان رشته بالا می رفت. گاهی اوقات خود را در ایجاد یک توری کوچک و بسیار نامنظم در گوشه های بین طناب ها به کار می گیرد. می تواند با امکانات روی سطح آب اجرا شود. هنگامی که مزاحم شد، پاهای جلویی خود را در حالت توجه بالا برد. در اولین ورودش بسیار تشنه به نظر می رسید و با فک بالا مشتاقانه قطرات آب نوشید.

همین شرایط توسط استراک مشاهده شده است: آیا ممکن است نتیجه این نباشد که حشره کوچک از جوی خشک و کمیاب عبور کرده است؟ موجودی وب آن تمام نشدنی به نظر می رسید. در حالی که با تماشای برخی از آنها که توسط یک نخ آویزان شده بودند، چندین بار مشاهده کردم که کوچکترین تنفس هوا آنها را در یک خط افقی از دید خارج می کند.

در موقعیتی دیگر (۲۵) در شرایط مشابه، من بارها و بارها همان نوع عنکبوت کوچک را مشاهده کردم، چه در صورت قرار گرفتن یا خزیدن بر روی یک برجستگی کوچک، شکم خود را بالا آورد، نخی را به بیرون فرستاد، و سپس به صورت افقی حرکت کرد، اما با سرعت. که کاملا غیر قابل پاسخگویی بود فکر کردم می توانم درک کنم که عنکبوت، قبل از انجام مراحل مقدماتی فوق، پاهای خود را با ظریف ترین نخ ها به هم متصل کرده است.

رنگ موی شامپاینی پرستیژ : اما مطمئن نیستم که آیا این مشاهده درست بوده است یا خیر. یک روز، در سنت فی، فرصت بهتری برای مشاهده برخی حقایق مشابه داشتم. عنکبوت که حدود سه دهم اینچ طول داشت و در ظاهر کلیش شبیه سیتیگرید بود (بنابراین کاملاً متفاوت از گوسمر) بود، در حالی که روی قله یک ستون ایستاده بود، چهار یا پنج نخ از چرخانش به بیرون پرتاب شد.

اینها که در نور خورشید می درخشند را می توان با پرتوهای متفاوت نور مقایسه کرد. با این حال، آنها مستقیم نبودند، اما در موج هایی مانند فیلم های ابریشم که توسط باد وزیده شده بودند. طول آنها بیش از یک یارد بود و در جهت صعودی از روزنه ها جدا می شدند. سپس عنکبوت ناگهان تیر را رها کرد و به سرعت از دید خارج شد. روز گرم و ظاهراً آرام بود.

با این حال، در چنین شرایطی، جو هرگز نمی‌تواند آنقدر آرام باشد که بر پره‌ای به ظریفی تار عنکبوت تأثیر نگذارد. اگر در طول یک روز گرم، یا به سایه هر شیئی که بر روی یک ساحل انداخته می‌شود، یا بر فراز دشتی هموار در نقطه‌ی عطفی دور، نگاه کنیم، تأثیر یک جریان صعودی هوای گرم تقریباً همیشه مشهود است: چنین جریان‌هایی رو به بالا، چنین بوده است.