رنگ مو شامپاینی متوسط

رنگ مو شامپاینی متوسط : یکی از آنها پرسید که این دشت چند دوره به طول انجامیده است، و چند سال دیگر به این ترتیب محکوم به ادامه است. هیچ کس نمی تواند پاسخ دهد – اکنون همه چیز ابدی به نظر می رسد. بیابان زبانی اسرارآمیز دارد که شک وحشتناک را می آموزد.

رنگ مو : این حیوانات به راحتی اهلی می شوند، و من برخی را دیده ام که به این ترتیب در پاتاگونیای شمالی نزدیک یک خانه نگهداری می شوند، البته نه تحت هیچ محدودیتی. آنها در این حالت بسیار جسور هستند و به راحتی با هر دو زانو به مردی حمله می کنند. گفته می شود که انگیزه این حملات حسادت نسبت به زنان آنها بوده است. با این حال، گواناکوهای وحشی هیچ ایده ای از دفاع ندارند.

رنگ مو شامپاینی متوسط

رنگ مو شامپاینی متوسط : حتی یک سگ تنها یکی از این حیوانات بزرگ را محافظت می کند، تا زمانی که شکارچی بتواند بالا بیاید. در بسیاری از عادات خود مانند گوسفند در گله هستند. بنابراین، وقتی مردانی را می‌بینند که سوار بر اسب از چند جهت نزدیک می‌شوند، به زودی گیج می‌شوند و نمی‌دانند به کدام سمت فرار کنند. این روش شکار هندی را تا حد زیادی تسهیل می کند.

این هنری بود که بارها و بارها توسط ورزشکاران ما با موفقیت انجام شد و علاوه بر آن این مزیت را داشت که اجازه می داد چندین شلیک شلیک شود که همه به عنوان بخشی از اجرا در نظر گرفته شدند. در کوه‌های بیش از یک بار گواناکویی را دیده‌ام که وقتی به او نزدیک می‌شوند، نه تنها ناله می‌کند و جیغ می‌کشد، بلکه به مضحک‌ترین شکلی که ظاهراً به‌عنوان یک چالش به آن‌ها سرپیچی می‌کند، می‌پرد.

زیرا آنها به راحتی به یک نقطه مرکزی هدایت می شوند و در بر می گیرند. گواناکوها به راحتی به آب می روند: چندین بار در پورت والدس آنها را در حال شنا از جزیره ای به جزیره دیگر دیده اند. بایرون در سفر خود می گوید که آنها را در حال نوشیدن آب نمک دیده است. برخی از افسران ما نیز گله‌ای را دیدند که ظاهراً مایع شور را از یک سالینا در نزدیکی کیپ بلانکو می‌نوشید.

من تصور می کنم در چند نقطه از کشور، اگر آب نمک نخورند، اصلا نمی نوشند. در اواسط روز آنها اغلب در غبار، در گودال های نعلبکی شکل می غلتند. نرها با هم می جنگند. یک روز دو نفر از نزدیک به من گذشتند، جیغ می زدند و سعی می کردند یکدیگر را گاز بگیرند. و چند تن با پوست هایشان تیراندازی شدند. گاهی اوقات به نظر می رسد.

که گله ها برای کاوش در مهمانی ها حرکت می کنند: در باهیا بلانکا، جایی که در سی مایلی ساحل، این حیوانات بسیار نامتعارف هستند، من یک روز مسیرهای سی یا چهل را دیدم که در یک خط مستقیم به گل آلود آمده بودند. نهر آب شور پس از آن باید متوجه شده باشند که دارند به دریا نزدیک می شوند، زیرا آنها با نظم سواره نظام چرخیده بودند و همانطور که پیشروی کرده بودند به یک خط مستقیم بازگشته بودند.

رنگ مو شامپاینی متوسط : گواناکوها یک عادت منحصر به فرد دارند که برای من کاملاً غیرقابل توضیح است. یعنی اینکه در روزهای متوالی سرگین خود را در همان توده تعریف شده می ریزند. یکی از این کپه ها را دیدم که قطر آن هشت فوت بود و از مقدار زیادی تشکیل شده بود. این عادت، به گفته در همه گونه های این جنس مشترک است.

برای سرخپوستان پرو که از سرگین برای سوخت استفاده می کنند بسیار مفید است و از این طریق از جمع آوری آن نجات پیدا می کنند. گواناکوها به نظر نقاط مورد علاقه برای دراز کشیدن برای مردن دارند. در سواحل سنت کروز، در فضاهای محدود مشخصی، که عموماً بوته‌ها و در نزدیکی رودخانه بودند، زمین در واقع سفید از استخوان بود. در یکی از این نقاط بین ده تا بیست سر شمردم.

من به ویژه استخوان ها را بررسی کردم. آنها مانند برخی پراکنده ها که دیده بودم، جویده یا شکسته شده بودند، به نظر نمی رسیدند که گویی توسط جانوران شکاری کنار هم کشیده شده بودند. حیوانات در بیشتر موارد باید قبل از مرگ در زیر و در میان بوته‌ها خزیده باشند. آقای باینو به من اطلاع می دهد که در طول یک سفر قبلی او همین شرایط را در سواحل ریو گالگوس مشاهده کرده است.

من اصلاً دلیل این را نمی فهمم، اما ممکن است مشاهده کنم که گواناکوهای زخمی در سنت کروز همیشه به سمت رودخانه می رفتند. در سنت جاگو در جزایر کیپ دو ورد، به یاد دارم که در دره ای گوشه ای را دیدم که با استخوان های بز پوشیده شده بود. ما در آن زمان فریاد زد که این محل دفن همه بزهای جزیره است. من به این شرایط ناچیز اشاره می‌کنم.

زیرا در برخی موارد ممکن است وقوع تعدادی استخوان صدمه‌نخورده در غار یا مدفون شدن در زیر انباشته‌های آبرفتی را توضیح دهند. و همچنین علت این است که چرا برخی از حیوانات بیشتر از سایرین در رسوبات رسوبی قرار می گیرند. یک روز یاول به فرماندهی آقای چفرز با آذوقه های سه روزه برای بررسی قسمت بالای بندر فرستاده شد.

صبح ما به دنبال چند مکان آبی که در نمودار قدیمی اسپانیایی ذکر شده بود، گشتیم. یک نهر پیدا کردیم که در سر آن نهر چکانی (اولین باری که دیده بودیم) از آب شور بود. در اینجا جزر و مد ما را مجبور کرد چندین ساعت منتظر بمانیم. و در فاصله چند مایل به داخل کشور راه رفتم. دشت طبق معمول متشکل از سنگریزه بود که با خاکی شبیه به گچ مخلوط شده بود.

رنگ مو شامپاینی متوسط : اما از نظر طبیعت بسیار متفاوت بود. از نرمی این مواد در بسیاری از خندق ها ساییده شد. درختی وجود نداشت، و به جز گواناکو، که در بالای تپه نگهبانی مراقب روی گله خود ایستاده بود، به ندرت یک حیوان یا یک پرنده. همه چیز سکون و ویرانی بود. با این حال، در گذر از روی این صحنه ها، بدون یک شی درخشان در نزدیکی، یک حس بد تعریف شده اما قوی از لذت به وضوح هیجان زده می شود.