رنگ مو ماهاگونی طلایی

رنگ مو ماهاگونی طلایی : وایلد بیل فوراً به ستاد مرکزی گزارش داده بود و ژنرال با نگاهی به عینک درست با او صحبت کرد. “نظرت در مورد آنها چیست، بیل؟” وایلد بیل که چشمانش به زیبایی شیشه ژنرال بود، با خونسردی پاسخ داد: «باید فکر کنم آنها دست به شیطنت می زنند. جوری رفتار کنید که انگار می‌خواهند ما را به زیر بکشند.» [۱۱۰] «خط جنگجویان در پیش است.

رنگ مو : میله های لژ دنباله دار روستای در حال فرار یک مسیر درست کردند[۱۰۶] به هر چشمی ساده احساس رضایت زمانی گسترش یافت که پس از مدتی، پیشاهنگان قبل با تاخت و تاز، با موج تفنگ و بال زدن پتو، برای بیشه‌ای کوچک به راه افتادند. دود خفیف دیده می شد. و نگاهی اجمالی به اشکال متحرک وجود داشت.

رنگ مو ماهاگونی طلایی

رنگ مو ماهاگونی طلایی : ژنرال کاستر دوباره کت شکاری خود را پوشیده بود که برای او بسیار راحت بود و نشان دهنده کار سخت در پیش بود. زمانی که ند برای اولین بار او را دیده بود، قیافه اش را داشت. و کار سخت پیش رو انتظار بود، زیرا هندی ها شروع خوبی به دست آورده بودند. در راه رفتن سریع اسب ها همه سوار شدند.

ژنرال فوراً گفت: “صدای یورتمه را بخوان.” با سیگنال ند، “تروت – مارس!” پایین ستون مشتاق تکرار شد. دور آنها تحریک شدند و آماده اعزام به عمل شدند. اما پس از مکثی کوتاه، برای شناسایی، پیشاهنگان با جسارت پیش رفته بودند. هنگامی که ستون به محل رسید، فقط آتش‌های شعله‌ور را یافتند که سرخپوستان برای صبحانه‌ی عجولانه توقف کرده بودند.

و چند اسب‌سواری، با کوله‌ها، به درختان بسته شده بودند. و اینجا یک سرخپوست عجیب و غریب بود که در انبوهی از پرهای زرشکی درخشان به هم می‌چرخید، در حالی که پیشاهنگان نگاه می‌کردند و می‌خندیدند. با این حال، این فقط ژنرال دلاور جکسون، برادرزاده Fall Leaf بود که ابتدا به بیشه رسیده بود و اسب‌ها را دستگیر کرده بود. “بینی رومی!” او اعلام کرد. «پر کپه. اوه!» وایلد بیل به ژنرال کاستر توضیح داد: «یکی از این بسته‌های پونی متعلق به رومن نوس بود.

دلاورها می‌گویند. “آن جوان به اندازه ای مغرور است که گویی خود رئیس را اسیر کرده است.” هیچ چیز برای توقف در اینجا وجود نداشت. سواره نظام هفتم و بدون توجه بیشتر به اسب‌ها یا اردوگاه صبحانه، به دلاورها اجازه داد آنچه را که می‌پسندند انجام دهند.[۱۰۷] بر. جکسون با شادی سوار می‌شد، بافته‌هایش با پرهای بینی رومی تزیین شده بود.

رنگ مو ماهاگونی طلایی : ژنرال خطاب به ستوان مویلان گفت: “ما از آنها عقب می افتیم.” تنها سوال این است که آیا می توانیم قبل از تاریکی هوا از آنها سبقت بگیریم؟ ما باید این کار را انجام دهیم.» واگن های بار در پشت رها شدند و یک اسکادران متشکل از دو نیرو از آنها محافظت می کردند. سه اسکادران دیگر سریع‌تر حرکت کردند و مسیر همیشه به سمت شمال منتهی شد.

مانند دوشاخه اسموکی هیل یا پلات فراتر. ظهر گذشته بود، اما برای شام توقفی نداشت. ژنرال کاستر ظاهراً مردی نبود که در مسیر حرکت کند. ناگهان ند متوجه شد که تنها مسئله دستگیر کردن سرخپوستان نیست. این مسئله بزرگتر نجات مهاجران بود. از بازی های دوستانه، این شاین ها و سیوها تهدید به دشمن شدن کرده بودند.

و مسیر آنها نه تنها برای کشور هند به سمت شمال، بلکه برای مسیرهای صحنه، و سکونتگاه های دودگاه هیل، و جمهوری خواهان، و سالین خم شد. ، و همه. بعد از ظهر اپیلاسیون شد و از بین رفت، و هنوز هم هیچ اجمالی از سرخپوستان دیده نشد. در حال حاضر پیشاهنگان در حال پیشروی سست شدند، شناور شدند و به راست و چپ گسترش یافتند و مانند سگ های شکاری دماغ می کردند.

آنها مقصر بودند. سپس مشاهده شد که مسیر به طور ناگهانی تقسیم شده است و به تعداد زیادی مسیر کوچکتر تبدیل شده است، که دوباره به مسیرهای دیگر و در عین حال کوچکتر تقسیم می شود، گویی که گروه در حال فرار از هم جدا شده است. این ترفند مورد علاقه هندی ها بود[۱۰۸] دنبال. زمزمه ناراحتی بلند شد، در حالی که ستون، متوقف شده، باید بنشیند و منتظر تصمیم پیشاهنگان باشد.

رنگ مو ماهاگونی طلایی : ژنرال و آجودانش و به دنبال آن ند سارق با نظم، برای بازرسی به جلو رفتند. وایلد بیل به آنها پیوست. او با خونسردی اعلام کرد: “آنها ما را بیرون می کنند، ژنرال.” من فکر می کنم تنها کاری که می توانیم انجام دهیم این است که یکی از مسیرهای میانی را انتخاب کنیم و آن را دنبال کنیم و به شانس اعتماد کنیم. Fall Leaf مسیری دارد که ما نیز ممکن است.

آن را طی کنیم.” ژنرال کاستر با بی حوصلگی پذیرفت: «خیلی خوب، قربان. ما باید تمام تلاشمان را انجام دهیم، قبل از اینکه تاریکی ما را کوتاه کند.» “برای-r-r’d – مارس!” در این مسیر از بین بسیاری سوار ستون; اما باید مکرراً مکث کند، در حالی که پیشاهنگان راست و چپ و قبل از آن جستجو می‌کردند، همانطور که همیشه علامت کاهش می‌یابد.

مانند نهر در سرچشمه. در ساعت پنج به یک نخ تبدیل شده بود، زیرا سرخپوستانی که آن را ساخته بودند، یکی یکی رها شده بودند. دودهای سیگنالی دیده می‌شد که در شرق، غرب و شمال بالا می‌آمد، در حالی که طرف‌های پراکنده با یکدیگر صحبت می‌کردند. در غروب، سواره نظام هفتم باید توقف کند.

تا اردو بزند، اسب ها را استراحت دهد و منتظر روشنایی روز بماند. سرخپوستان سر در نیاورده بودند و دلها سنگین بود. وای از مسیر مرحله اسموکی هیل و مزرعه های مرکزی کانزاس. روز بعد مسیر به طور کامل در یک مسیر آب خشک شده گم شد. سپس در شب راهپیمایی به سمت ستاره شمالی به رودخانه اسموکی هیل برخورد کرد.

رنگ مو ماهاگونی طلایی : فراتر از آن مسیر صحنه بود. سرهنگ رابرت وست (که واقعا[۱۰۹] به عنوان کاپیتان رتبه بندی شد، اما به دلیل سابقه جنگ داخلی سرهنگ بود) با یک گروهان فرستاده شد تا آن را پیدا کند. سپس در خاکستری روشن اردوگاه خوابید. افسران و مردان زیر پتوهای خود پراکنده شدند. ند قبلاً هرگز اینقدر خسته نبوده بود. وقتی خواب می‌دید.

که دوباره با قاتل پاونی روبه‌رو می‌شود و با هفت تیر صافی که او را می‌ترساند تا بگوید مری کوچولو کجاست، بلند شد، از خواب غفلت کرد و با یک «بنگ» سریع خواب دید. کارابین و تگرگ تیز توسط نگهبان: “هندی ها!” سرجوخه نگهبان آن را تکرار کرد. همه کمپ غوغا بود. دستورات ضخیم و سریع صادر شد، از جایی که ژنرال ایستاده بود.

با شمشیر خمیده و چشمان برق می زد. «آن حیوانات ولگرد را بیاورید! اون اسب ها رو امن کن سرگرد یک دسته از هر گروهان با اسب ها. جوخه های دیگر می افتند. مه سنگینی در امتداد افق آویزان بود. اما می‌توان از میان آن، تقریباً یک مایل دورتر، گروهی از سوارکاران متحرک را توصیف کرد. به نظر می رسید که آنها به سرعت به سمت کمپ می روند.