رنگ موی نسکافه ای رزگلد

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : در سمت جنوبی نهر بزرگ کج واقع شده بود، که بین سواحل سفالی مرتفع به رودخانه اسموکی هیل فورک در پانزده مایلی جنوب سرازیر می شد.

رنگ مو : روی ناول نصب شده بود. از او گزارش هایی رسید که به نظر می رسید تعداد دشمن حدود هشتاد نفر باشد. در حال حاضر او گزارش داد که دشمن متوقف شده است. و بعد، دشمن برگشته بود و در حال حرکت بود. “پشاو!” ژنرال با آن صدای تند خود فریاد زد. آنها را گیج کن! من امیدوار بودم که آنها سعی کنند نزدیکتر باشند. به این نگاه کن مویلان برای مشاهده بهتر آن دوستان، جزئیات کوچکی را ارسال کنید.

رنگ موی نسکافه ای رزگلد

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : ژنرال در حال مطالعه آنها زمزمه کرد. «به جوو! آنها به اندازه سربازان عادی نظم و انضباط دارند! بگذار بیایند تنها چیزی که ما می خواهیم یک مبارزه عادلانه است.» این کلمات، “یک مبارزه عادلانه” از جمله کلمات مورد علاقه ژنرال کاستر بود. «خط جوخه‌ها، آجودان. از مردان بخواهید فواصل زمانی را طی کنند و دراز بکشند و کمپ را محصور کنند.» کاپیتان رابینز از آنجا که نگهبان زنگ هشدار را داده بود.

خیلی دور نیست، به یاد داشته باشید.» کاپیتان همیلتون جوان و ستوان تام کاستر با خوشحالی روی زین آمدند و جزئیات خود را با تاخت و تاز بیرون آوردند. مه ها زیر طلوع خورشید می شکستند. و می‌توان دید که جزئیات در حال تاختن به سمت شرکت منتظر قبل از آن بود. آجودان مویلان می گوید: “همیلتون باید قصد داشته باشد که جنگ را حل کند.” با این حال، در اینجا دوباره به جزئیات بازگشت.

کاپیتان همیلتون کوتاه آمد و به ژنرال سلام کرد. [۱۱۱] «گروهان سرهنگ وست، آقا، در مه سردرگم است. آنها چادرهای سیبلی ما را با تیپی هندی اشتباه گرفتند و می خواستند از ما پول بگیرند.» “به اندازه کافی خوش شانس!” ژنرال نظر داد. “اما غرب تا مدتی آخرین این را نخواهد شنید.” هنگامی که نزدیک غروب، سرهنگ وست با گروه خسته خود بازگشت، گزارش داد که هیچ امیدی وجود ندارد.

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : سرخپوستان خط صحنه را زده بودند و حمله به راست و چپ از آن عبور کرده بودند. احتمالاً همه گروه‌ها و قبایل شمال برانگیخته می‌شوند. این جنگ بود حالا واگن‌ها به داخل غلت خورده بودند. سواره نظام هفتم به سختی شمشیرهای خود را کمان می‌کرد و لجام می‌داد و زین می‌کرد. «برای سوار شدن آماده شوید! کوه!” سوار شدند. “چهار دست، درست است!

در سراسر دره تپه دودی، آنها با هوشیاری دویدند، واگن‌هایشان در عقب، برای مسیر صحنه و ایستگاه‌های ترسیده. در حال حاضر آنها ممکن است روی مسیر واگن فرسوده به سمت شرق بپیچند تا آن را به سمت فورت هیز دنبال کنند. ایستگاه های دو مرحله اول ساکت و متروک بودند. در طول مسیر نشانی از زندگی نبود. به نظر می رسید که پیشروی شاین ها و سیوهای فراری کشور را پاک کرده است.

در مورد ظاهر متروک دره چیزی شوم آرام بود. اما ایستگاه سوم اشغال شد. وقتی ستون سوار شد، کمی شادی از آن بلند شد.[۱۱۲] و گروهی از استقرارها و رانندگان به استقبال آمدند. آنها به شدت مسلح بودند، و اصطبل های چوبی و خانه ایستگاه، زیر سقف های خاکی شان، به گونه ای محکم بسته شده بود که گویی برای محاصره بودند.

در این نقطه چهار ایستگاه در حفاظت متقابل جمع شده بودند. “اینجا چه خبر است؟” ژنرال را خواستار شد. “مهم به اندازه کافی!” یکی در گروه صحبت کرد «سلام بیل. اینجون ها بیرون هستند. آنها از خط عبور کرده اند و به شمال می روند. چندین حزب از آنها، هر دو سیو و شاین. بله قربان. درب و حباب گلدان بسته است. یکی از طرفین زن و بچه داشت.

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : اما دلارها در رنگ جنگی آنها هستند، و از راست و چپ حمله می کنند. مراحل پایان یافته است، تا زمانی که همه چیز دوباره بجوشد، و باید به مهاجران هشدار داد. با کلام فراق، و با چهره ای قبر، “برای-ر-رد – راهپیمایی!” ژنرال که بوسیله بوق ها تکرار شد، ادامه داد. در روز دوم آنها به ایستگاهی نزدیک شدند که متأسفانه جنبه دیگری داشت. از دور نشان داد.

در کنار مسیر، سیاه شده و دود شده و تا حدی با زمین یکسان شده است. وایلد بیل گفت: «ایستگاه دیدبانی». ژنرال ناگهان کوستیس لی را تحریک کرد: «اینجا کار بدی است». دلاورز اول وارد شد، به اطراف، و برای نقشه برداری ایستاده است. وایلد بیل گفت: “آنها چیزی پیدا کرده اند.” او و ژنرال و آجودان مویلان تاختند[۱۱۳] رو به جلو؛ ند پس از وصل شد.

ستون با یورتمه دنبال شد. واقعا کار بدی بسیاری از ساختمان ها در خاکستر بودند و هنوز در حال دود بودند. بخشی از دیوارهای سنگین تکه تکه برآمده و زشت شده بودند. دلاورها در یک طرف در دشت جمع شده بودند و در فاصله کمی توده ای را که تشخیص آن دشوار بود بررسی می کردند. اما یک نمای نزدیکتر گفت. بستر زمانی انسان بوده است.

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : وایلد بیل گفت: «پوست سر برداشته و سوخته است. هیچ کس دیگری یک کلمه صحبت نکرد. او و ژنرال و ستوان غمگینانه خیره شدند. دکتر با وحشت پیوست. دلاورها چهره به چهره نگاه کردند و منتظر ماندند. ند خیره شد و خفه شد. وایلد بیل اعلام کرد: “باند ایستگاه، سه نفر از آنها.” دلاورها می گویند که آنها زنده بودند. شما می توانید بقیه را حدس بزنید.” “آیا نشانه هایی وجود دارد.

که این کار را انجام داده است – چه سرخپوستی؟” ژنرال کاستر به شدت خواست. Fall Leaf که انگلیسی صحبت می کرد سرش را تکان داد. او غرغر کرد: «نه پیکان، نه موکاسین، نه چیزی». “تند بیا؛ اسیر مردان؛ پوست سر، سوختن، رفتن. مبه شاین، مبه سیوکس. ردیابی کنید،» و به سمت شمال اشاره کرد. کاری جز دفن کردن تکه‌های خرد شده بیچاره در کنار جاده وجود نداشت.

و در غروب، فرماندهی سوار به فورت هیس، پانزده مایلی ترفند بازی می کند فورت هیز در هشتاد مایلی غرب فورت هارکر و فورت هارکر در نود مایلی غرب فورت رایلی قرار داشت.

رنگ موی نسکافه ای رزگلد : به طوری که اکنون فورت رایلی صد و هفتاد مایل دورتر بود. هیز نیز قلعه چندانی نبود، که مانند هارکر از محله‌ها و اصطبل‌هایی تشکیل شده بود که از کنده‌هایی تقریباً روبه‌رو ساخته شده بودند.