رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری : اما شرکت راه‌آهن با ترتیب دادن تظاهر به مالکیت جداگانه، این موضوع را برطرف کرده بود. بنابراین، هر زمان که می‌خواست سوار شود، باید ده سنت یا بیش از ده درصد از درآمد خود را به این قدرت که مدت‌ها پیش با خرید شورای شهر به دست آورده بود.

رنگ مو : که نیکوکاران و اصلاح طلبان با افتخار به آن اشاره می کنند. فکری برای کارمندانش داشت. کارگاه‌هایش بزرگ و جادار بود، رستورانی فراهم می‌کرد که کارگران می‌توانستند غذای خوب را با هزینه بخرند، حتی یک اتاق مطالعه و مکان‌های مناسبی داشت که دست‌های دخترش می‌توانستند در آن استراحت کنند. همچنین این اثر عاری از بسیاری از عناصر کثیفی و نفرت انگیزی بود که در انبارها غالب بود.

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری : روز به روز این چیزها را کشف کرد – چیزهایی که او هرگز انتظارش را نداشت و در خواب هم نمی دید. تا اینکه این مکان جدید برای او نوعی بهشت ​​به نظر می رسید. این یک مؤسسه عظیم بود که صد و شصت جریب زمین را پوشش می داد، پنج هزار نفر را استخدام می کرد و سالانه بیش از سیصد هزار دستگاه تولید می کرد – بخش خوبی از تمام ماشین های برداشت و چمن زنی که در کشور استفاده می شود.

یورگیس البته بسیار کمی از آن را دید – همه اینها کار تخصصی بود، همان کاری که در انبارها انجام می شد. هر یک از صدها قطعه یک ماشین چمن زنی به طور جداگانه ساخته می شد و گاهی اوقات توسط صدها مرد انجام می شد. جایی که کار می کرد، دستگاهی وجود داشت که قطعه خاصی از فولاد را به اندازه حدود دو اینچ مربع برش می داد و مهر می زد.

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری : تکه‌ها روی یک سینی می‌ریختند، و تنها کاری که دست انسان باید انجام می‌داد این بود که آنها را در ردیف‌های منظم روی هم چیده و سینی‌ها را در فواصل زمانی مختلف عوض کرد. این کار توسط پسری مجرد انجام شد که با چشمان و فکر متمرکز بر آن ایستاده بود و انگشتان آن چنان تند پرواز می کردند که صدای ضربات فولاد به یکدیگر مانند موسیقی قطار سریع السیر بود که در خواب می شنوید.

ماشین در شب البته این “تکه کار” بود. و علاوه بر این، با تنظیم دستگاه برای مطابقت با بالاترین سرعت ممکن دست انسان، مطمئن شد که پسر بیکار نرفت. او هر روز سی هزار قطعه از این قطعه‌ها را به دست می‌آورد، نه یا ده میلیون در هر سال – چه تعداد در طول عمر خدایان برای گفتن این کار دست داشتند. در نزدیکی او مردانی نشسته بودند که روی سنگ های چرخان چرخان خم می شدند و کاردهای فولادی درو را می زدند.

با دست راست آنها را از یک سبد بیرون بیاورید، ابتدا یک طرف و سپس طرف دیگر را به سنگ فشار دهید و در نهایت با دست چپ آنها را در یک سبد دیگر بیندازید. یکی از این مردان به جورجیس گفت که او سیزده سال روزی سه هزار قطعه فولاد را تیز کرده است. در اتاق بعدی ماشین‌های فوق‌العاده‌ای قرار داشتند که میله‌های فولادی بلند را با مراحل آهسته می‌خوردند.

آن‌ها را می‌بردند، قطعات را می‌گرفتند، سرها را می‌کوبیدند، آنها را آسیاب می‌کردند و صیقل می‌دادند، آنها را نخ می‌کردند، و در نهایت آن‌ها را در یک سبد انداختند. دروگرها را به هم بچسبانید. از یک ماشین دیگر، ده ها هزار فرز فولادی روی این پیچ و مهره ها قرار گرفتند. در جاهای دیگر، همه این قسمت‌های مختلف را در سطل‌های رنگ فرو می‌کردند و آویزان می‌کردند تا خشک شوند.

و سپس روی چرخ دستی‌ها به اتاقی می‌لغزیدند که مردان روی آن‌ها را با رگه‌های قرمز و زرد می‌کشیدند تا در مزارع خرمن شاداب به نظر برسند. دوست Jurgis در طبقه بالا در اتاق های ریخته گری کار می کرد و وظیفه او ساخت قالب های یک قسمت خاص بود. ماسه سیاه را داخل ظرف آهنی ریخت و محکم کوبید و کناری گذاشت تا سفت شود.

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری : سپس آن را بیرون می آوردند و آهن مذاب در آن می ریختند. این مرد نیز از قالب دستمزد می گرفت – یا بهتر است بگوییم برای ریخته گری بی نقص، تقریباً نیمی از کارش بی نتیجه می ماند. ممکن است او را به همراه ده‌ها نفر دیگر ببینید که مانند کسی که توسط یک جامعه شیاطین تسخیر شده است، زحمت می‌کشد. بازوهایش مانند میله های محرک موتور کار می کنند.

موهای بلند و مشکی اش که وحشیانه می پرند، چشمانش شروع می شوند، عرق در رودخانه ها روی صورتش می غلتد. وقتی قالب پر از ماسه را بیل زد و دستش را به کوبنده رساند تا آن را بکوبد، به روشی بود که یک قایق‌ران با دیدن صخره‌ای غوطه‌ور می‌دوید. این مرد در تمام طول روز به این ترتیب زحمت می کشید و تمام وجودش بر این بود که به جای بیست و دو و نیم سنت در ساعت، بیست و سه سنت درآورد.

و سپس محصول او توسط سرشماری‌کننده محاسبه می‌شود، و کاپیتان‌های شاد صنعت از آن در سالن‌های ضیافت خود می‌بالند و می‌گویند که چگونه کارگران ما تقریباً دو برابر کارآمدتر از کارگران هر کشور دیگری هستند. اگر ما بزرگترین ملتی هستیم که خورشید تا به حال به آن تابیده است، به نظر می رسد عمدتاً به این دلیل است که ما توانسته ایم مزدبگیران خود را به این دیوانگی سوق دهیم.

اگرچه چند چیز دیگر در بین ما عالی است، از جمله قبض نوشیدنی ما که یک میلیارد و یک چهارم دلار در سال است و هر دهه دو برابر می شود. ماشینی بود که صفحات آهنی را بیرون می‌کشید، و سپس ماشینی دیگر که با ضربه‌ای قوی، آنها را به شکل قسمت نشسته کشاورز آمریکایی له می‌کرد. سپس آنها را روی یک کامیون انباشته کردند، و وظیفه یورگیس این بود.

که آنها را به اتاقی که ماشین‌ها در آنجا “مونتاژ شده بودند” ببرد. این برای او یک بازی بچه گانه بود و روزی یک دلار و هفتاد و پنج سنت برای آن می گرفت. روز شنبه او هفتاد و پنج سنت در هفته به آنیله پرداخت کرد که به خاطر استفاده از جلیقه اش به او بدهکار بود، و همچنین کت او را که الزبیتا در زمان زندان به گرو گذاشته بود، بازخرید کرد. این آخری نعمت بزرگی بود.

رنگ مو بلوند مرواریدی خاکستری : مردی نمی تواند در اواسط زمستان در شیکاگو بدون پالتو بچرخد و هزینه آن را نپردازد، و جورجیس مجبور بود پنج یا شش مایل به سمت محل کارش به این طرف و آن طرف برود. این اتفاق افتاد که نیمی از این در یک جهت و نیمی در جهت دیگر بود که نیاز به تعویض ماشین داشت. قانون ایجاب می‌کرد که در تمام نقاط متقاطع، نقل و انتقالات داده شود.