بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن

بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن : که در امتداد سنگر ارتباطی می‌روند». ما شاهد عبور یک دسته از جوجه اردکهای تمام طلایی هستیم – هنوز تقریباً تخم مرغ روی پا – سرهای بزرگ آنها بدنهای کوچک لنگ خود را با نخ گردنشان می کشند.

رنگ مو : ما افراد منفرد را می‌بینیم که در زوج‌ها با هم متحد می‌شوند، از هم جدا می‌شوند، سپس با الهام جدیدی از صحبت‌ها دوباره دور هم جمع می‌شوند و گویی مغناطیسی شده‌اند. وسط جمعیت هیجان زده کاغذهای سفید تکان می خورد. این فروشنده روزنامه است که به دو کاغذ سوس می فروشد که باید یک سو باشد.

بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن

بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن : در وسط جاده ایستاده است، لاغر مانند پاهای خرگوش. در گوشه خانه پارادیس صورت صورتی مانند ژامبون را به خورشید نشان می دهد. بیکت با ژاکت و کلاه پلیسی دوباره به ما ملحق می شود. او در حال لیسیدن کاسه هایش است: “من با چند دوست آشنا شدم و یک نوشیدنی خوردیم. می بینید، فردا یکی دوباره شروع به خراشیدن می کند.

پارچه های کهنه و منجنیقش را تمیز می کند. اما کت بزرگ من! آن را فیلتر کنید! این دیگر یک کت عالی نیست – یک صفحه زره است.” مونتروی، یک کارمند در دفتر، ظاهر می شود و به بیکت می گوید: “هی، ریف راف! یک نامه! یک ساعت تعقیبت کردم. هرگز پیدا نمی شوی، روتر!” “نمیتونی هم اینجا و هم اونجا باشی، لونی. به ما نگاه کن.” نامه را بررسی می کند.

آن را در دستش متعادل می کند و در حالی که پاکت را پاره می کند، اعلام می کند: «از آن پیرزن است». سرعتمان را کاهش می دهیم. هنگام خواندن، با انگشتش خطوط را دنبال می کند، سرش را با هوای اعتقاد تکان می دهد و لب هایش مانند لب های زن در حال نماز حرکت می کند. هر چه به وسط دهکده نزدیک تر می شویم، ازدحام جمعیت بیشتر می شود.

به فرمانده و پادری دامن مشکی که مثل پرستارش در کنار هم راه می رود درود می فرستیم. ما توسط کبوتر، گنون، اسکوئنیر جوان و شاسور کلودور مورد بازجویی قرار می گیریم. لاموز کور و ناشنوا به نظر می رسد و فقط نگران راه رفتن است. با هیجان وارد می‌شوند تا اخبار بزرگی را اعلام کنند – “می‌دانی، به عقب می‌رود.” بیکت در حالی که بینی اش را از روی نامه اش بلند می کند.

می گوید: “خنده دار است، چگونه مردم خودشان را گول می زنند. پیرزن از من ناراحت است!” او بخشی از نامه مادرانه را به من نشان می دهد: “وقتی نامه من را دریافت کردی” ، او می گوید: “بدون شک تو در سردی و گلی خواهی بود و از همه چیز محروم خواهی شد. او می خندد: ده روز است که او آن را برای من گذاشته است، و او آن را تمیز کرده است.

ما روزهای سختی را گذرانده‌ایم، اما اکنون در وضعیت خوبی هستیم.” وقتی به لانه‌ای می‌رسیم که در آن ساکن هستیم، به این جمله فکر می‌کنیم. سادگی تکان دهنده آن بر من تأثیر می گذارد، روحی را به من نشان می دهد – انبوهی از روح ها. از آنجا که خورشید خود را نشان داده است، زیرا ما درخششی و تشبیهی از آسایش را احساس کرده ایم.

بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن : دیگر رنجی وجود ندارد، نه از گذشته و نه از آینده وحشتناک. “ما در حال حاضر همه چیز درست است.” دیگر حرفی برای گفتن نیست. بیکت مانند یک آقا سر میز می‌نشیند تا پاسخی بنویسد. او با دقت جوهر و کاغذ قلم خود را در خارج می گذارد و هر کدام را بررسی می کند، سپس با لبخند خطوط کاملا منظم دستخط بزرگ خود را در صفحه ناچیز دنبال می کند.

می‌گوید: «اگر می‌دانستی برای پیرزن چه نوشته‌ام، می‌خندی.» نامه‌اش را دوباره می‌خواند، آن را محبت می‌کند و به خودش لبخند می‌زند. [نکته ۱:] حیف است که این شوخی را با ترجمه خراب کنم، اما معنای اصلی بیکت این بود: “تو صلیب هستی چون گلویی مثل کوره آهک داری.” معنای ثانویه یا تحت اللفظی او آشکار است.

اشاره ای دیگر به عبارت معروف. “تا زمانی که غیرنظامیان نگه دارند.” – Tr. [نکته ۳:] هر دهکده فرانسوی دارای پلاکی است که به اولین خانه در هر جاده نزدیک می شود، که نام آن و فاصله تا جاده بعدی را ذکر می کند.—Tr. ما عادات ما در حیاط پشتی بر تخت نشسته ایم. مرغ بزرگ، سفیدی مانند پنیر خامه‌ای، در اعماق سبدی در نزدیکی لانه‌ای که ساکن زندانی آن در حال جست‌وجوی است.

در حال جویدن است. اما مرغ سیاه در سفر آزاد است. او گردن الاستیک خود را به حالت تکان‌ها بالا می‌آورد و بیرون می‌کشد و با راه رفتن بزرگ و متاثر پیش می‌رود. فقط می توان مشخصات او و چشمک های چشمک زنش را دید و به نظر می رسد صحبت او از یک فنر فلزی پیش می رود. او راهپیمایی می کند.

سیاه و براق مانند قفل های عشق یک کولی. و همانطور که او راهپیمایی می کند، دنباله کم رنگی از جوجه ها را اینجا و آنجا روی زمین باز می کند. این توپ‌های کوچک زرد کوچک که همیشه با غریزه‌ای زمزمه‌آمیز در جزر و مد به سمت امن نگه داشته می‌شوند، در زیر راهپیمایی مادرانه با تکان‌های کوتاه و تیز به سرعت می‌روند و در حین حرکت نوک می‌زنند.

اکنون قطار کاملاً متوقف می شود، زیرا دو تا از جوجه ها متفکر و بی حرکت هستند و بی توجه به قلقلک والدین هستند. پارادیس می گوید: «نشانه بدی است. “مرغی که فکر می کند مریض است.” و پارادیس پاهایش را باز می کند و باز می کند. بلر در کنار او روی نیمکت، خمیازه‌های خود را دراز می‌کند، خمیازه بزرگی را رها می‌کند که در مدتی آرام حفظ می‌کند.

بلوند زیتونی پلاتینه خیلی روشن : و دوباره خود را به تماشای آن می‌اندازد، زیرا از همه ما او بیشتر از تماشای پرندگان در طول زندگی کوتاه خود لذت می‌برد، زمانی که آنها در چنین شرایطی هستند. عجله برای خوردن و ما آنها را یکپارچه تماشا می کنیم، بدون اینکه خروس پیر کهنه، نخ فرسوده را فراموش کنیم. جایی که پرهایش افتاده، پای برهنه لاستیکی هندی ظاهر می‌شود.

که مثل کتلت کبابی است. او با صدای جغجغه‌ای خفه‌شده به پرستار سفیدپوست که ابتدا سرش را به نشانه انکار تارت برمی‌گرداند، نزدیک می‌شود و سپس او را با صفحه‌های مینای آبی کوچک چشمانش تماشا می‌کند. بارکی می گوید: «حال ما خوب است. بلر می‌گوید: «مراقب اردک‌های کوچولو باشید.