رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره

رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره : این تلاش بیش از حد برای تصور آنها است. آنها علاقه خود را از دست می دهند و از بزرگی این ارقام خسته می شوند. خمیازه می کشند و با چشمانی پرآب دنبال می کنند، در آشفتگی عجله و فریاد و دود، غرش و برق و برق، خط وحشتناک قطار زرهی که در دوردست حرکت می کند، با آتش در آسمان پشت سرش. [نکته ۱:] این کلمه احتمالاً به کاربرد بین المللی تبدیل می شود.

رنگ مو : همه بخش های سپاه ارتش ابتدا حرکت می کنند و عناصر غیر انفرادی. کوکان با اجبار توضیح می‌دهد، «یعنی متصل مستقیم به AC در میان ENE، نه بخش بالون و نه اسکادران را نخواهید دید – آنها کالاهای خیلی بزرگی هستند، و خودشان با کارکنان، افسران و بیمارستان‌ها حرکت می‌کنند. هنگ بدرقه ها یکی دیگر از این ENE است.

رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره

رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره : بارک با بی فکری می گوید: “هنگ بدرقه ای وجود ندارد، این گردان است. یکی می گوید فلان گردان تعقیب کننده.” می‌توانیم کوکون را ببینیم که شانه‌هایش را در سایه بالا می‌اندازد و عینک‌هایش درخششی تحقیرآمیز می‌دهد. “اینطور فکر می کنی، اردک-نب؟ سپس به تو می گویم، چون تو خیلی باهوشی، دو نفر وجود دارند.

تعقیب کنندگان پا و تعقیب کنندگان اسب.” بارکی می گوید: “گاد! سوارکاران را فراموش کردم.” “فقط آنها!” کوکن گفت. “در سپاه ارتش، توپخانه سپاه وجود دارد، یعنی توپخانه مرکزی که علاوه بر لشکرها است. انبار توپخانه، ماشین‌های زرهی، باتری‌های ضدهوایی – می‌دانم، یا نمی‌دانم، مهندسان، پلیس نظامی – به‌هیچ‌وجه، خدمات پلیس‌های پیاده و شیب‌دار سوار بر اسب، اداره پزشکی، دامپزشکی، همین‌طور، وجود دارد.

یک اسکادران از سپاه پیش نویس؛ یک هنگ سرزمینی برای نگهبانان و نیروهای خستگی در مقر فرماندهی؛ سرویس و ستون تدارکات. همچنین گروهی از گاوها، انبار، بخش موتور وجود دارد. – در مورد انبوه مشاغل نرم صحبت کنید که اگر بخواهم می‌توانم در عرض یک ساعت در مورد آن به شما بگویم. رؤسا، فرماندهان، بخش‌ها و بخش‌های فرعی دارند.

و با منشی‌ها و نظم‌دهندگان، و همه حیله‌ها و کلک‌ها، گندیده‌اند. از اینجا می‌توانید نوع شغلی که CO یک سپاه دارد را ببینید!» در این لحظه ما توسط گروهی از سربازان احاطه شده بودیم که علاوه بر وسایلشان جعبه‌هایی را حمل می‌کردند و بسته‌هایی را در کاغذ بسته‌اند که با اکراه روی زمین می‌گذاشتند و پف می‌کردند. “آنها منشی های ستاد هستند.

آنها بخشی از ستاد فرماندهی – یعنی نوعی مجموعه ژنرال ها هستند. وقتی در حال پرواز هستند، به دنبال پرونده های خود، میزهای خود، دفترچه هایشان و همه چیز هستند. چیزهای کثیفی که برای نوشتنشان نیاز دارند، ببین آنجا، این یک ماشین تحریر است که آن دو با خود حمل می کنند، بابای قدیمی و سوسیس کوچک، با تفنگی که در بسته رد شده است.

آنها در سه دفتر هستند، و همچنین وجود دارد. بخش اعزام سواران، صدارت، ACTS – بخش توپوگرافی سپاه – که نقشه ها را بین لشکرها توزیع می کند و نقشه ها و نقشه ها را از هوانوردان و ناظران و زندانیان تهیه می کند. این افسران همه بخش ها هستند که تحت به دستور دو سرهنگ، ستاد ارتش را تشکیل می‌دهند، اما ستاد فرماندهی، که به درستی نامیده می‌شود.

رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره : که شامل سفارش‌دهندگان، آشپزها، انبارداران، کارگران، برق‌کارها، پلیس و سوارکاران اسکورت نیز می‌شود، توسط یک فرمانده اداره می‌شود. ” در این لحظه ما در مجموع یک ضربه بزرگ دریافت می کنیم. “هی، مراقب باش! از راه دور!” مردی برای عذرخواهی گریه می‌کند و چند نفر دیگر به او کمک می‌کنند تا گاری را به سمت واگن‌ها هل دهند. کار سخت است.

زیرا زمین شیب‌دار می‌شود، و به‌محض اینکه به گاری محکم نمی‌شوند و به چرخ‌ها می‌چسبند، به عقب می‌لغزد. مردان عبوس خود را در اعماق تاریکی بر آن له می کنند، دندان قروچه می کنند و غرغر می کنند، گویی بر هیولایی افتاده اند. بارک، در حالی که پشتش را می مالید، از یکی از گروه دیوانه وار سوال می کند: “فکر می کنی داری این کار را می کنی، پیر اردک؟” “نام دو دیو!” غرش می کند.

غرق در کارش، “به این مجموعه ها توجه کن! تو نمایش را خراب می کنی!” با یک حرکت ناگهانی دوباره بارک را تکان می دهد و این بار به سمت او می چرخد: “تو اونجا چی کار می کنی، سرگین، جمجمه؟” “نه، نمیشه که مستی؟” بارک پاسخ می دهد. “من اینجا چه کار می کنم؟” خیلی خوبه، به من بگو ای باند لوس، تو هم دوست نداری این کار را بکنی!” “خارج از راه!” صدای جدیدی فریاد می زند.

که پیش از برخی از مردان زیر بارهای نامتجانس، اما ظاهراً طاقت فرسا دو برابر می شود. آدم دیگر نمی تواند جایی بماند. هر جا که در راه هستیم. جلو می رویم، پراکنده می شویم، در تلاطم بازنشسته می شویم. کوکون با آرامش یک دانشمند ادامه می دهد: «علاوه بر این، من به شما می گویم که لشکرهایی وجود دارند.

که هر کدام تقریباً مانند یک سپاه ارتش سازماندهی شده اند. “اوه، ما آن را می دانیم، معامله را از دست بدهید!” “او کار خوبی در مورد همه چیز انجام می دهد، آن تخته کوه در جعبه اسب روی چرخ های چرخدار. چه مادرشوهری می ساخت!” “شرط می بندم که این اسب سرگرد اشتباه است.

رنگ زیتونی پلاتینه بدون دکلره : همان اسبی که دامپزشک گفت گوساله ای است که در حال تبدیل شدن به گاو است.” لاموز با تحسین که توسط موجی از توپخانه‌هایی که جعبه‌هایی حمل می‌کردند، مجبور به عقب‌نشینی می‌شود، می‌گوید: «به‌خوبی سازمان‌دهی شده است، با این حال، همه اینها، بدون شک در این مورد. مارترو اذعان می کند: «این درست است. “برای اینکه این همه چیز در راه باشد.

نه باید شلغم زیادی باشی و نه کاستارد زیادی – بون دیو، ببین چکمه های لعنتی خود را کجا می گذاری، ای جانور جگر سیاه!” وقتی با خانواده ام به مارکوسیس رفتم، هیاهو کمتر از این بود. ما ساکتیم؛ و سپس می شنویم که Cocon می گوید: “برای کل ارتش فرانسه که خطوط را نگه می دارد – من در مورد کسانی صحبت نمی کنم که در عقب جاسازی شده اند.

جایی که دوباره دو برابر تعداد مردان وجود دارد، و خدماتی مانند آمبولانس که نه میلیون فرانک هزینه دارد و می تواند هفت هزار پرونده را در روز از شما پاک کند – دیدن آنها با قطارهایی با شصت واگن که هرکدام از آنها عبور می کنند و بدون توقف دنبال یکدیگر می روند، در فواصل یک ربع ساعت، چهل روز و چهل شب طول می کشد. ” “آه!” میگویند.