رنگ مو پلاتینه بنفش

رنگ مو پلاتینه بنفش : دوروتی که هنوز عصبانی بود پاسخ داد: “البته که او پر شده است.” شیر گفت: “به همین دلیل است که او به راحتی از آنجا گذشت.” من را شگفت زده کرد که او را دیدم که چنین چرخشی دارد. آیا آن دیگری نیز پر شده است؟» دوروتی گفت: «نه، او از قلع ساخته شده است.» و او دوباره به مرد چوبی کمک کرد تا بلند شود. شیر گفت: “به همین دلیل بود که او تقریباً پنجه های من را کند کرد.” «وقتی روی قلع خراشیدند، لرز سردی بر پشتم جاری شد.

رنگ مو : اما من کمتر می دانستم که دشمن من چقدر می تواند ظالم باشد. او به فکر راه جدیدی برای کشتن عشق من به دختر زیبای مونچکین افتاد، و تبر من را دوباره بلغزید، به طوری که مستقیماً بدنم را شکست و من را به دو نیم کرد. یک بار دیگر حلبی ساز به کمک من آمد و بدنه ای از حلبی برایم ساخت و دست و پاها و سرم را با اتصالات به آن محکم کرد.

رنگ مو پلاتینه بنفش

رنگ مو پلاتینه بنفش : تا بتوانم مثل همیشه در اطراف حرکت کنم. اما افسوس! حالا دیگر قلب نداشتم. به طوری که تمام عشقم را به دختر مونچکین از دست دادم و برایم مهم نبود که با او ازدواج کنم یا نه. فکر می کنم او هنوز با پیرزن زندگی می کند و منتظر است تا من به دنبال او بیایم. «بدن من آنقدر زیر نور خورشید می درخشید که به آن احساس غرور می کردم و حالا دیگر مهم نبود که تبر من لیز بخورد.

زیرا نمی توانست من را ببرد. فقط یک خطر وجود داشت – زنگ زدن مفاصل من. اما من یک قوطی روغن در کلبه ام نگه داشتم و مراقب بودم هر زمان که به آن نیاز داشتم خودم روغن بزنم. با این حال، روزی رسید که فراموش کردم این کار را انجام دهم، و چون در طوفان باران گرفتار شده بودم، قبل از اینکه به خطر زنگ زدگی مفاصلم فکر کنم.

ماندم در جنگل بایستم تا تو به کمک من بیایی. تحمل آن بسیار وحشتناک بود، اما در طول سالی که آنجا ایستادم، فرصت داشتم فکر کنم که بزرگترین فقدانی که دیده بودم، از دست دادن قلبم بود. وقتی عاشق بودم، خوشبخت ترین مرد روی زمین بودم. اما هیچ کس نمی تواند کسی را دوست داشته باشد که قلب ندارد.

و بنابراین من تصمیم دارم از اوز بخواهم که یک قلب را به من بدهد. اگر این کار را کرد، من پیش دختر مونچکین برمی گردم و با او ازدواج می کنم. هم دوروتی و هم مترسک علاقه زیادی به داستان مرد چوب‌دار حلبی داشتند و حالا می‌دانستند که چرا او این‌قدر مشتاق است که یک قلب جدید پیدا کند. مترسک گفت: “به هر حال، من به جای قلب، مغز می خواهم.

زیرا یک احمق اگر قلب داشت نمی‌دانست با قلبش چه کند.» مرد چوبی حلبی گفت: “من قلب را خواهم گرفت”. زیرا مغز انسان را خوشحال نمی کند و شادی بهترین چیز در دنیاست. دوروتی چیزی نگفت، زیرا او متحیر بود که بداند کدام یک از دو دوستش درست می‌گویند، و تصمیم گرفت که اگر فقط بتواند به کانزاس و خاله ام برگردد.

رنگ مو پلاتینه بنفش : مهم نیست که مرد چوبی مغز ندارد و مترسک. بدون دل، یا هر کدام به آنچه می خواست رسیدند. چیزی که او را بیشتر نگران کرد این بود که نان تقریبا تمام شده بود و یک وعده غذایی دیگر برای خودش و توتو سبد را خالی می کرد. مطمئنا، نه مرد چوبی و نه مترسک هرگز چیزی نخوردند، اما او از قلع و کاه نبود.

نمی توانست زندگی کند مگر اینکه به او غذا بدهند. فصل ششم شیر ترسو در تمام این مدت دوروتی و همراهانش در میان جنگل های انبوه قدم می زدند. جاده هنوز با آجرهای زرد آسفالت شده بود، اما شاخه های خشک شده و برگ های خشک شده درختان آن را بسیار پوشانده بود و پیاده روی اصلاً خوب نبود.

در این قسمت از جنگل تعداد کمی پرنده وجود داشت، زیرا پرندگان عاشق مناطق آزاد هستند که در آن آفتاب زیادی وجود دارد. اما هرازگاهی صدای غرشی عمیق از سوی برخی حیوانات وحشی که در میان درختان پنهان شده بود به گوش می رسید. این صداها قلب دختر بچه را تند تند می زد، زیرا او نمی دانست چه چیزی باعث شده است.

اما توتو می دانست و به کنار دوروتی نزدیک شد و در مقابل حتی پارس نکرد. کودک از چوب‌دار حلبی پرسید: «تا کی از جنگل خارج شویم؟» پاسخ این بود: «نمی‌توانم بگویم، زیرا هرگز به شهر زمرد نرفته‌ام. اما پدرم زمانی که من پسر بودم یک بار به آنجا رفت و گفت که این یک سفر طولانی از طریق یک کشور خطرناک است.

اگرچه نزدیکتر به شهری که اوز در آن زندگی می کند، کشور زیبا است. اما من تا زمانی که قوطی روغن خود را دارم نمی ترسم و هیچ چیز نمی تواند به مترسک آسیب برساند، در حالی که شما علامت بوسه جادوگر خوب را روی پیشانی خود دارید و این شما را از آسیب محافظت می کند.

رنگ مو پلاتینه بنفش : “اما توتو!” دختر با نگرانی گفت. “چه چیزی از او محافظت می کند؟” مرد چوبی حلبی پاسخ داد: «اگر در خطر است باید خودمان از او محافظت کنیم. همانطور که او صحبت می کرد، از جنگل غرش وحشتناکی آمد و لحظه بعد یک شیر بزرگ به جاده محدود شد. با یک ضربه پنجه، مترسک را بارها و بارها به لبه جاده فرستاد و سپس با چنگال های تیزش به مرد چوبی قلع کوبید.

اما، در کمال تعجب شیر، نتوانست هیچ تاثیری روی قلع بگذارد، اگرچه مرد چوبی در جاده افتاد و بی حرکت دراز کشید. توتو کوچولو، حالا که با دشمنی روبرو شده بود، پارس کرد به سمت شیر، و جانور بزرگ دهانش را باز کرده بود تا سگ را گاز بگیرد، که دوروتی از ترس کشته شدن توتو و بی توجه به خطر، به جلو هجوم آورد و سیلی زد.

شیر تا جایی که می‌توانست روی بینی‌اش می‌افتاد، در حالی که فریاد می‌کشید: جرات نکن توتو گاز بگیری! تو باید از خودت خجالت بکشی، جانور بزرگی مثل تو، که سگ کوچولوی بیچاره را گاز بگیری!» شیر در حالی که بینی خود را با پنجه خود در جایی که دوروتی به آن زده بود مالید، گفت: “من او را گاز نزدم.” او پاسخ داد: «نه، اما تو سعی کردی. “تو چیزی جز یک ترسو بزرگ نیستی.” شیر در حالی که از شرم سرش را آویزان کرده بود گفت: «می دانم. من همیشه آن را می‌شناختم.

اما چگونه می توانم به آن کمک کنم؟» «نمی‌دانم، مطمئنم. به این فکر کنم که مثل مترسک بیچاره یک مرد پر شده را زدی!» “آیا او پر شده است؟” شیر با تعجب پرسید، در حالی که او را تماشا کرد که مترسک را برداشت و او را روی پاهایش گذاشت، در حالی که او دوباره به او دست زد.