تفاوت آمبره و سامبره مو

تفاوت آمبره و سامبره مو : مادر دل شکسته توسط پنج فرزندش محاصره شده بود که سه تن از آنها نوزاد بودند. ساعت تاریک و وحشتناکی بود. هنگامی که فرزندانش را به اتاقی که او را در آن بازداشت کرده بودند آوردند، قطرات عرق زیادی که روی صورتش ایستاده بود به وضوح نشان دهنده عذاب او بود.

رنگ مو : با توافق دوجانبه بین مدعیان و وکیل زندانی، جلسه رسیدگی برای روز بعد، ساعت سه بعد از ظهر تعیین شد. طبق ترتیبات گفته شده، در ساعت سه، یوفیمیا با مدعی خود، ویلیام تی.جی. پورنل. این خبر قبلاً منتشر شده بود که دادگاه در زمان تعیین شده برگزار می شود.

تفاوت آمبره و سامبره مو

تفاوت آمبره و سامبره مو : از این رو تعداد زیادی برای مشاهده روند رسیدگی به پرونده حضور داشتند. همدردی زنان ضد برده داری برانگیخته شد و بسیاری در دادگاه حاضر شدند تا احساسات خود را به نفع زن آسیب دیده ابراز کنند.

لینک مفید : ایرتاچ

فریاد زد: “به خاطر خدا، مرا نجات بده.” اما علی‌رغم درخواست‌های رقت‌آمیز مادر و فرزندان، زن بیچاره به سرعت وارد تاکسی شد و به دفتر مارشال منتقل شد. از طریق هوشیاری جی ام مک کیم و پاسمور ویلیامسون، حدود ساعت یک بعدازظهر یک برگه قانون قابل بازگشت به دست آمد.

دیوید پل براون سخنور (وحشت شکارچیان برده) و ویلیام اس. پیرس برای مدعی. آقای مک مورتری در ابتدا برخاست و گفت که با کمال تاسف است که تلاشی برای تأثیرگذاری بر تصمیم این پرونده با هیاهو و آشوب دید. همدردی که توسط بسیاری از خانم های صمیمی نشان داده شد، برای برده دار نشانه مطلوبی نبود.

با وجود این، آقای مک مورتری گفت که او “ثابت خواهد کرد که ماهالا، که گاهی ماهالا پورنل نامیده می شود، به دنیا آمد و برده ای از دکتر جورج دبلیو پورنل، از شهرستان ورسستر، مریلند، که عادت داشت او را به همسایگان استخدام کند، پرورش داد. و در حالی که تحت قرارداد استخدام بود.

با پسری که با او همبستگی داشت و متعلق به شخصی که او را استخدام کرده بود، فرار کرد. مدعی حاضر او را به عنوان مدیر دکتر جورج دبلیو پورنل ادعا کرد. برای تداوم این ادعا، شاهدان بسیاری و سوگندهای مثبت فراوان فراخوانده شدند. رابرت اف. بوون، شاهد اول، سوگند یاد کرد که هم ماهالا و هم اربابش را کاملاً خوب می‌شناسد.

که او به عنوان نجار در ساختن خانه برای دومی کار کرده است، و همچنین اولی را مستقیماً از صاحبش استخدام کرده است. ربکا لویی همسر مردی بود که به نام “ریش آبی” معروف بود و نام اصلی او هنری لوی بود. برای مدت طولانی، اگرچه خود برده بود.

تفاوت آمبره و سامبره مو : اما یکی از زبردست ترین مدیران آژانس راه آهن زیرزمینی در نورفولک بود. هیچ فصلی در این اثر نمی تواند جذاب تر از فصلی از دستاوردهای او در این زمینه باشد. ظاهر شدن خانم لویی موضوعی غیرعادی بود. اگرچه او یوغ را بر تن کرده بود.

اما در رفتارش ملایم و ظاهری سالم داشت، به طوری که هیچ نماینده بیمه عمر نیازی به معاینه پزشکی او را قبل از بیمه کردن نداشت. او بیست و هشت ساله بود، اما هرگز به عنوان برده مورد آزار شخصی قرار نگرفت. با این حال، او برای تامین آزادی خود کمتر مضطرب بود.

شوهرش، ریش آبی، با قضاوت از برخی نشانه‌ها، این بود که برده‌داران به او مشکوک بودند و ممکن است در هر زمانی در قفس قرار گیرد (در واقع او اخیراً در لانه شیرها بوده است، اما بیرون آمده است). برای نجات همسرش، او را پیشاپیش فرستاد، زیرا تصمیم گرفته بود به زودی به روشی مشابه او را دنبال کند.

ربکا بی امید به ملاقات دوباره شوهرش نبود. این آرزو قبل از گذشت چندین ماه برآورده شد، زیرا او به اندازه کافی خوش شانس بود که راهی کانادا شد. مری نایت زنی مجرد، بیست و شش ساله، تیره، تنومند، و با اخلاقی دلپذیر بود.

او از استفاده سخت شکایت کرد. سارا ساندرز به عنوان دارایی ریچارد گیتوود، یک کارمند در خدمات نیروی دریایی ادعا شده بود. به گفته سارا، او برده دار بسیار باهوشی بود و هرگز به او بدرفتاری نکرده بود. او نمی دانست که او تا به حال با هیچ یک از خدمتکارانش ظالمانه رفتار کرده است.

با این حال، سارا در خانواده نزدیک گیتوود زندگی نکرده بود، بلکه به او اجازه داده شد تا به عنوان یک شخصیت ممتاز، با مادربزرگش بماند. او جوان، منصف و مستضعف بود. سارا با داشتن خواهری که در فیلادلفیا زندگی می‌کرد و مامور در نورفولک او را می‌شناخت، یک روز از سارا پرسیده شد که آیا دوست ندارد خواهرش را ببیند.

او بلافاصله پاسخ داد “بله.” پس از گفتگوی بیشتر، نماینده به او گفت که اگر موضوع را کاملاً خصوصی نگه دارد، ترتیبی می دهد که او از طریق راه آهن زیرزمینی برود. او که مایل بود و مشتاق رفتن بود، قول داد که از قوانین پیروی کند. با این حال، به او گفته نشد که چقدر باید در راه از آنجا بگذرد.

در غیر این صورت، طبق اعتراف خودش، هرگز مانند او نمی آمد. قلبش ناکام می شد اما هنگامی که هدف به دست آمد، مانند همه افراد دیگر، به زودی رنج های خود را فراموش کرد، و از اینکه از بردگی خارج شد، از صمیم قلب خوشحال شد، هرچند که وضعیت او به اندازه بسیاری دیگر بد نبود.

به همراه پسر و دخترش، هنری و مری، اهل پورتسموث بودند. مادر زنی قد بلند و زرد رنگ، با ظاهری خوش تیپ، حدود سی و سه سال سن داشت، با آداب و رفتاری که نشان از هوش معمولی داشت. پسر و دختر بین دوازده تا چهارده سال سن داشتند. برای سن خود، مالتوهای متوسط ​​و ریز شکل گرفته اند.

تمام مطالب لازم برای داستانی بسیار جذاب را می‌توان به آسانی در داستان مادر و فرزندانش یافت. آنها با دیگران به نیوبدفورد، ماساچوست فرستاده شدند. مدت زیادی از حضور در نیوبدفورد نگذشته بود که پسر را به تجارت انداختند و دختر را به بوستون فرستادند، جایی که او یک عمه (فراری) داشت که در خانواده Hon زندگی می کرد.

آقا و خانم هیلیارد چنان تحت تأثیر قیافه باهوش مری و به طور کلی ظاهر او قرار گرفتند که تصمیم گرفتند او باید فرصتی برای تحصیل داشته باشد و قلب و خانه خود را به روی او باز کردند. نویسنده در بازدید از بوستون، در سال ۱۸۵۹، مری را در Mr.هیلیارد، و در مقاله ای که برای «استاندارد ضد برده داری» نوشته شده است.

در مورد وضعیت بردگان فراری در بوستون و نیوبدفورد، به ویژه به او و چندین نفر دیگر، زیر این سقف مهمان نواز، در پاراگراف زیر اشاره شده است: «در هنگام ورود در بوستون، اولین افرادی که خوشحال شدم با آنها صحبت کنم، چهار یا پنج مسافر غیرمعمول جالب جاده راه آهن زیرزمینی بودند.

که تنها بین سه تا پنج سال از اسارت خارج شده بودند. یک ساعت در برده داری، یا یک مایل در یک جاده راه آهن زیرزمینی. دو نفر از آنها پست های قابل اعتمادی را پر می کردند، جایی که به آنها احترام می گذاشتند و برای خدمات خود حقوق خوبی دریافت می کردند.

دو نفر دیگر جوان بودند (یکی دو نفر و دیگری سه سال خارج از برده داری) یک دختر پانزده ساله و یک پسر دوازده ساله که ظاهر جالبشان باعث شد یک بانوی نجیب دل ضد برده داری آنها را به خانواده خودش بپذیرد تا صریحاً آنها را آموزش دهد و بنابراین تقریباً از زمان ورودشان از این خانم لذت می بردند.

تفاوت آمبره و سامبره مو : مهربانی، و همچنین امتیازات عالی مدرسه آزاد بوستون. این دختر، در مدرسه گرامر (عمدتاً از سفیدپوستان تشکیل شده است)، با دریافت دیپلم، با گواهی شخصیت عالی، قبلاً خود را متمایز کرده است. و پسر، به طور طبیعی بسیار مستعد، پیشرفت شگفت انگیزی داشته است.