رنگ موی شنی خیلی روشن

رنگ موی شنی خیلی روشن : من همیشه سردبیر، مدیر هنری، نویسنده اصلی و مدیر خلاق بودم [از سن ۱۷ سالگی]. در اوایل دهه ۱۹۶۰ به ترک فکر می کردم.

مو : و قبل از اجرای هر قطعه در مورد آن صحبت کردم. من در آن زمان یک صلیبی برای موسیقی او بودم. این برای من بسیار ارزشمند بود. فکر می کنم مردم امروز با Scriabin بسیار بیشتر آشنا هستند. نسبت به ۱۰ سال پیش “یک کاری که من دوست دارم انجام دهم این است که بعد از یک کنسرت با تماشاگران صحبت کنم. گاهی اوقات بین تماشاگران و نوازندگان کلاسیک یک احساس فاصله وجود دارد که لازم نیست اتفاق بیفتد.

رنگ موی شنی خیلی روشن

رنگ موی شنی خیلی روشن : به چهار سال پیروزی بی وقفه نگاه کند. به دنبال رسیتالی در سالن آلیس تالی در سال ۱۹۷۶، نیویورک تایمز گزارش داد که او “در محدوده نسبتاً محدودی فعالیت می کرد – از درجه یک تا عالی”. استعدادهای او از آن زمان در سراسر ایالات متحده و کانادا به طور مداوم مورد تقاضا بوده است. در طول فصل ۱۹۷۶-۱۹۷۷ او بیش از ۴۰ کنسرت از جمله تورهای اروپا و ژاپن داشت.

او در این فصل در ژاپن و هنگ کنگ اجرا خواهد کرد. اگرچه رپرتوار او شامل آثار پیانو در ۲۵۰ سال گذشته است، روث عمدتاً بر راخمانینوف و اسکریابین، آهنگساز روسی همان دوران تمرکز کرده است. او پنج آلبوم از تکنوازی های پیانوی اسکریابین را ضبط کرده است. او می‌گوید: «این موسیقی بسیار عجیب است اگر قبلاً آن را نشنیده باشید. “من چند کنسرت از Scriabin را در هانتر کالج برگزار کردم.

در بیشتر روزها، روث از ساعت ۱۰:۳۰ صبح تا ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر که دختر ۹ ساله اش جنیفر از مدرسه به خانه می رسد، در یکی از پیانوهای بزرگ دوقلوی خود تمرین می کند. دیوارهای اتاق نشیمن لاردوس با نقاشی های انگشتی با قاب منظمی پوشیده شده است که جنیفر خلق کرده است. “او از نظر فکری درخشان و بسیار سرگرم‌کننده است. در صورت امکان او را با خودم به کنسرت می‌برم.

وقتی در وست پوینت در مورد راخمانینوف سخنرانی کردم، همه او را “خانم” صدا زدند.” روث که اهل دیترویت است، در ۲ سالگی شروع به مطالعه پیانو کرد، در ۱۱ سالگی با سمفونی دیترویت اجرا کرد و در ۱۶ سالگی وارد موسسه موسیقی کورتیس در فیلادلفیا شد. در آنجا با همسر آینده‌اش آشنا شد. روث در طول سال‌هایی که با هم بودند، آرزوی یک حرفه انفرادی را داشت.

اما به نوعی از او طفره رفت. او می گوید: «من با لئوپولد استوکوفسکی و سمفونی آمریکایی در دهه ۱۹۶۰ بازی کردم. “آن زمان یک کنسرت بزرگ در کارنگی هال برگزار کردم، اما کسی در مورد آن نشنید. من فکر می کنم که امروز زنان به شایستگی خودشان پذیرفته می شوند. تا همین اواخر به آنها فرصت داده نمی شد.” روت تقریبا هر روز با دوچرخه سواری تناسب اندام خود را حفظ می کند.

رنگ موی شنی خیلی روشن : او یکی از طرفداران نیویورک یانکیز است – “من همه بازی های سری جهانی را دیدم” – و دوست دارد وقتی وقت دارد عکاسی کند. روث از زمانی که در سال ۱۹۶۰ به نیویورک نقل مکان کرد وست‌سایدر بود، رستوران فیورلو (در برادوی روبروی مرکز لینکلن) را به‌عنوان رستوران مورد علاقه‌اش فهرست می‌کند. هنگامی که او به لوازم موسیقی از هر نوع نیاز دارد، به Patelson’s (خیابان ۵۶ و خیابان هفتم) می رود.

روث می‌گوید: “این محل تجمع نوازندگان است. افرادی که در آنجا موسیقی می‌فروشند بسیار دوستانه و بسیار آگاه هستند. … آنها در آنجا صفحه می‌فروشند. آنها آلبوم‌های من را می‌فروشند.” روث در پاسخ به این سوال که آیا مردان ممکن است مزیتی ذاتی در پیانو داشته باشند، این پیشنهاد را به شدت رد می کند. او پاسخ می دهد: “البته که نه.” “من نمی توانم تصور کنم که چرا یک مرد باید بهتر از یک زن پیانو بنوازد.

در وست پوینت، زنان همه کارها را مانند کادت های مرد انجام می دهند به جز بوکس و کشتی. زنان ممکن است به طور متوسط ​​انگشتان کوچکتری داشته باشند، اما تا آنجا که به قدرت، سرعت و مهارت مربوط می‌شود، نمی‌توان صدای ضبط شده را گوش کرد و حدس زد که مرد یا زن آن را پخش کرده است.

خالق مرد عنکبوتی و هالک باورنکردنی ۱-۱۳-۷۹ با خشم فعلی نسبت به سوپرمن به دلیل فیلم موفق سال گذشته، بسیاری از مردم برای اولین بار پس از سال ها یک نسخه از کمیک را خریداری می کنند و ممکن است از دیدن اینکه چقدر تغییر کرده است ناامید شوند. سوپرمن که زمانی پرفروش‌ترین قهرمان کتاب‌های مصور در بازار بود، مدت‌ها پیش توسط مرد عنکبوتی که یک مرد بومی نیویورکی ۵۶ ساله به نام استن لی ساخته شده بود.

رنگ موی شنی خیلی روشن : از جایگاه اول حذف شد. علاوه بر فروش حدود یک میلیون کمیک مارول در هر ماه، مرد عنکبوتی به عنوان یک استریپ روزانه در حدود ۵۰۰ روزنامه در سراسر جهان ظاهر می شود. اما حتی بدون این موفقیت غول پیکر، استن لی ثروتمند و مشهور خواهد بود. ذهن بارور او همچنین هالک شگفت‌انگیز، چهار شگفت‌انگیز، کاپیتان آمریکا، دکتر استرنج و تعدادی دیگر از شخصیت‌های اساطیری مدرن را به دنیا آورده است.

او به‌عنوان ناشر مارول کامیکس، بر امپراتوری حکومت می‌کند که به ده‌ها حوزه منشعب می‌شود – درام تلویزیونی پربیننده، کارتون‌های متحرک، مجموعه‌های چاپ‌های مصور با جلد سخت و جلد کاغذی، رمان‌هایی درباره شخصیت‌های مارول، اسباب‌بازی‌ها، بازی‌ها، پوسترها، لباس‌ها و موارد دیگر. بیشتر. اکثر این محصولات اسپین آف کار شرکت های دیگری هستند که حقوق را خریداری کرده اند.

اما همان طور که من در جریان ملاقات با لی در مقر مارول در خیابان مدیسون کشف کردم، استن لی نیروی خلاق پشت کل عملیات باقی می ماند. لی با صدای کوتاه و دقیق خود در حالی که پاهایش را روی میز قهوه خانه تزئین شده دفترش دراز می کند، می گوید: «فکر می کنم عنوان ناشر فقط به من داده شده است تا بتوانم زمانی که با مردم سروکار دارم اعتبار بیشتری داشته باشم.

رنگ موی شنی خیلی روشن : من یک کارمند حقوق بگیر مارول هستم – پسر کوچک متواضع شما که سعی می کند در دریای طوفانی فرهنگ شناور بماند. البته این شرکت مالک املاک است، اما من هیچ شکایتی ندارم. فکر نمی کنم بتوانم چنین کاری داشته باشم. بیشتر در هر جای دیگری… علاقه اصلی من این است که ببینم خود شرکت خوب عمل می کند و تا حد امکان درآمد کسب می کند.” او مردی پرانرژی و قوی هیکلی است.

که به شیوه‌ای معمولی و در عین حال شیک لباس می‌پوشد. همانطور که او موقعیت دست‌ها و پاهایش را روی کاناپه تغییر می‌دهد، چیزی شبیه به عنکبوت در حرکات وجود دارد. با همه ادبش، او نمی تواند این تصور را بپوشاند که ذهنش بسیار جلوتر از کلماتی که به سرعت به زبان می آورد، می چرخد. لی می گوید: «درگیری من با این شرکت به حدود سال ۱۹۳۹ برمی گردد.