رنگ موی بژ عسلی

رنگ موی بژ عسلی : به توبکینز فرمان داد و پشتش را به آنها کرد و راه را به سمت قلعه رفت. “بریم؟” ملکه آن، با تردید پرسید. اما درست در همان لحظه او ضربه ای دریافت کرد که تقریباً او را روی سرش به جلو برد.

مو : در این زمان، شگی، پلی کروم، اوزگا و فایلز همگی از راه رسیده بودند و با کنجکاوی مشغول بررسی کشور عجیبی بودند که در آن یافتند و می دانستند که دقیقاً در آن سوی جهان از جایی که در تیوب افتاده بودند قرار دارد. . در واقع مکانی دوست داشتنی بود و به نظر می رسید باغ شاهزاده بزرگی باشد، زیرا از میان مناظر درختان و درختچه ها می شد برج های یک قلعه عظیم را دید.

رنگ موی بژ عسلی

رنگ موی بژ عسلی : که با هم روی زمین مبارزه می کنند، جایی که مرد سعی می کرد آن را خفه کند و او هر دو دستش را در موهای پرپشتش فرو کرده بود و با تمام وجود می کشید. قدرت او برخی از افسران هنگامی که روی پاهای خود ایستادند، با عجله جنگجویان را از هم جدا کردند و سعی کردند شخص عجیب و غریب را مهار کنند تا دیگر نتواند به ملکه آنها حمله کند.

اما هنوز تنها ساکنی که به آنها سلام کرد، شخص عجیب و غریبی بود که به آنها اشاره شد، که بدون هیچ تلاشی دست افسران را رها کرده بود و اکنون سعی می کرد تاج ضربه خورده را از روی چشمانش بیرون بکشد. شگی که همیشه مؤدب بود، در این کار به او کمک کرد و وقتی مرد آزاد شد و دوباره دید، با تعجب آشکار به بازدیدکنندگانش نگاه کرد. “خب خب خب!” او فریاد زد. “از کجا آمدی و چگونه به اینجا رسیدی؟” بتسی سعی کرد.

به او پاسخ دهد، زیرا ملکه آن هولناک و ساکت بود. دختر گفت: «نمی‌توانم دقیقاً بگویم از کجا آمده‌ایم، زیرا نام آن مکان را نمی‌دانم، اما راهی که به اینجا رسیدیم از طریق لوله توخالی بود.» شخص عجیب و غریب با لحن صدایی عصبانی گفت: “لطفاً آن را لوله “توخالی” صدا نکنید. “اگر لوله است، مطمئنا توخالی است.” “چرا؟” بتسی پرسید. “چون همه لوله ها به این شکل ساخته می شوند.

اما این تیوب یک ملک خصوصی است و همه ممنوع هستند که در آن بیفتند.” بتسی توضیح داد: “ما این کار را از روی عمد انجام ندادیم.” “ها! روگدو! گفتی روگدو؟” مرد در حالی که بسیار هیجان زده شد، گریه کرد. شگی پاسخ داد: “این چیزی است که او گفت، و من معتقدم که او درست می‌گوید. ما در راه فتح نوم کینگ بودیم که ناگهان به داخل لوله افتادیم.” “پس شما دشمن روگدو هستید؟” از شخص عجیب و غریب پرسید.

بتسی، کمی متحیر از این سوال، گفت: «دشمنان نه دقیقاً، زیرا ما اصلاً او را نمی‌شناسیم؛ اما شروع کردیم به تسخیر او، که آنقدرها هم دوستانه نیست.» مرد موافقت کرد: درست است. مدتی متفکرانه از یکی به دیگری نگاه کرد و بعد سرش را روی شانه‌اش چرخاند و گفت: برادران خوبم به آتش و انبر دست ندهید، بهترین کار این است که این غریبه‌ها را پیش شهروند خصوصی ببرید.

صدایی عمیق و قدرتمند پاسخ داد: «خیلی خوب، توبکینز» که به نظر می‌رسید از هوا بیرون می‌آمد، زیرا گوینده نامرئی بود. همه دوستان ما یک پرش کردند، در این. حتی پلی کروم آنقدر مبهوت شده بود که پارچه های گازی او مانند بنر در نسیمی به اهتزاز در می آمد. شگی سرش را تکان داد و آهی کشید. ملکه آن بسیار ناراضی به نظر می رسید. افسران به یکدیگر چسبیده بودند و به شدت می لرزیدند.

رنگ موی بژ عسلی : اما به زودی آنها جرات پیدا کردند تا با دقت بیشتری به شخص عجیب و غریب نگاه کنند. از آنجایی که او نوعی از ساکنان این سرزمین خارق العاده بود که بعداً با آنها آشنا شدند، سعی خواهم کرد به شما بگویم که او چه شکلی بود. صورتش زیبا بود اما فاقد بیان بود. چشمانش درشت و به رنگ آبی و دندان هایش به خوبی شکل گرفته و مانند برف سفید بود. موهایش مشکی و پرپشت بود.

به نظر می‌رسید که در انتهای آن فر شود. تا کنون هیچ کس نتوانسته ایرادی در ظاهر او پیدا کند. او جامه ای از قرمز مایل به قرمز پوشیده بود که بازوهایش را نمی پوشاند و از زانوهای برهنه اش پایین نمی آمد. روی آغوش عبایی سر اژدهای وحشتناکی گلدوزی شده بود که به همان اندازه که مرد زیبا بود، دیدن آن وحشتناک بود. دست‌ها و پاهایش برهنه بود.

پوست یک دستش زرد روشن و پوست دست دیگر سبز روشن بود. یک پایش آبی و یک پایش صورتی بود، در حالی که هر دو پایش – که از صندل های باز که پوشیده بود نشان می داد – مشکی بود. بتسی نمی‌توانست تصمیم بگیرد که این رنگ‌های زیبا رنگ هستند یا رنگ‌های طبیعی پوست، اما در حالی که به مردی که «توبکین» نامیده می‌شد فکر می‌کرد.

رنگ موی بژ عسلی : گفت: “من را تا اقامتگاه دنبال کنید – همه شما!” اما درست در همان لحظه صدایی فریاد زد: “اینجا یکی دیگر از آنها، توبکینز، در آب فواره دراز کشیده است.” “مهربان!” بتسی گریه کرد. “این باید تیک توک باشد، و او غرق خواهد شد.” شگی موافق بود: «به هر حال، آب برای ساعت او چیز بدی است. اما قبل از اینکه به آنجا برسند، دست‌های نامرئی تیک‌توک را از حوض مرمری بلند کردند و او را روی پاهایش در کنار آن گذاشتند.

آب از هر مفصل بدن مسی‌اش می‌چکید. “ما-نی تا-تا-تا-ممنون!” او گفت؛ و سپس آرواره های مسی اش به هم چسبیدند و دیگر نمی توانست بگوید. او در مرحله بعد تلاش کرد راه برود اما پس از چندین آزمایش ناخوشایند متوجه شد که نمی تواند مفاصل خود را حرکت دهد. صدای خنده‌های خنده‌آمیز افرادی که دیده نمی‌شوند، شکست تیک‌توک را درود می‌فرستد.

و تازه واردان به این سرزمین عجیب، درک این موضوع که موجودات زیادی در اطرافشان وجود دارند که نامرئی هستند، اما به وضوح شنیده می‌شوند، بسیار ناراحت‌کننده بودند. “آیا او را باد کنم؟” از بتسی پرسید که برای تیک توک بسیار متاسف بود. شگی پاسخ داد: “فکر می کنم ماشین آلات او زخمی است، اما او نیاز به روغن کاری دارد.” فوراً یک قوطی روغن جلوی او ظاهر شد.

رنگ موی بژ عسلی : که با چشمانش دستی نادیده در سطحی نگه داشت. شگی قوطی را گرفت و سعی کرد مفاصل تیک توک را روغن کاری کند. برای کمک به او، جریان شدیدی از هوای گرم به سمت مرد مسی هدایت شد که به سرعت او را خشک کرد. به زودی توانست بگوید “ما-نی متشکرم!” کاملاً نرم و مفاصل او نسبتاً خوب کار می کردند.