رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن

رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن : به همین ترتیب “زندگی انسان”، ویرایش شده توسط آلفرد هنری لوئیس. به همین ترتیب “مجله قرن بیستم”، ویرایش شده توسط به همین ترتیب «مجله تایمز» – ماهنامه ای که هیچ ربطی به «نیویورک تایمز» ندارد.

رنگ مو : دختر را بیش از حد معمول مستعد تأثیرات غم انگیز شام های ارزان کرده باشد. و آیا فکر می کنید که این یک مصداق انفرادی است که نتیجه یک انحراف موقت در ویرایش است؟ نه، این نوع ذهن سرمایه داری است که آنقدر مقتصد است که حتی از خودکشی قربانیانش هم سود می برد. چند سال پیش پیرمردی خودکشی کرد، زیرا سهام اندک او ارزش خود را از دست داد. “نیویورک تایمز” مخالف پست پست بود.

رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن

رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن : جهان گفت: برخی از افراد هستند که تقاضای زیادی برای ثروت دارند. آنها با چشم دوختن به استانداردهای زندگی که توسط ثروتمندان به رخ می کشد، نیازهای خود را با خواسته های خود می سنجند. چنین افرادی به راحتی تحت تأثیر تأثیرات بیرونی قرار می گیرند، و شاید در این مورد بحث های اخیر، اغلب احمقانه تا عاقلانه، در مورد رابطه دستمزد با رذیلت، ممکن است.

زیرا شرکت های بزرگ سریع السیر بخش برجسته ای از ماشین سیاسی و مالی شهر بودند. “نیویورک تایمز” این خبر را به عنوان خودکشی ناشی از پست بسته معرفی کرد! ۲۲۸ فصل XXXVI امپراتوری کسب و کار اجازه دهید خواننده تز من را اشتباه نفهمد. من ادعا نمی کنم که در آمریکا یک دولت تجاری کاملاً سازمان یافته و کاملاً آگاه وجود دارد. چیزی که ما داریم تعدادی گروه است که برای قدرت مبارزه می کنند. و گاهی این گروه‌ها با یکدیگر درگیر می‌شوند و با یکدیگر جنگ می‌کنند.

و سپس شاهد کاربرد مدرن ضرب المثل باستانی هستیم، “وقتی دزدها می‌افتند، مردان صادق به خود می‌آیند.” به عنوان مثال، اگر در زمان مواجهه با بیمه عمر، مطبوعات شهر نیویورک را مطالعه می کردید، مطمئناً به این نتیجه می رسیدید که این مطبوعات در خدمت منافع عمومی هستند. همانطور که اتفاق می افتد، من آن درام بیمه عمر را با مردی در آمریکا که بیشترین نقش را با آن داشت، مرحوم جیمز دنبال کردم.

قاضی دیل چندین ماه دفتر تبلیغاتی را در نیویورک اداره کرد و بخش بزرگی از این رسوایی را در اختیار خبرنگاران روزنامه قرار داد. او دقیقاً به من گفت که چگونه این کار را انجام می دهد، و دقیقاً چرا این کار را انجام می دهد، و من می دانستم که تمام این ماجرا، که ملت را تا اعماق آن تکان داد، صرفاً منافع مورگان و رایان بود که کنترل پول بیمه عمر را از او سلب کردند.

افراد غیرمسئول مانند “جیمی” هاید، و تحت کنترل گرفتن آن را تحت کنترل افرادی که مسئول بودند – ما، مسئول مورگان و رایان. کل کمپین به همین منظور انجام شد. روزنامه های نیویورک همگی فهمیدند که این کار به همین منظور انجام شده است، و وقتی این هدف محقق شد، تحقیقات قانونی و هیاهوی روزنامه تقریباً یک شبه متوقف شد. و در تمام این غوغای وحشتناک متوجه یک چیز عجیب شدم.

هرگز در هیچ روزنامه یا مجله یا سخنرانی به این سوال پرداخته نشد که یک راه حل هوشمندانه مشکل – یعنی بیمه دولتی باشد. من چندین تلاش کردم تا مطلبی را در مورد این موضوع در روزنامه های نیویورک بیاورم. من مصاحبه کردم – حالا یادم رفته به چه کاغذهایی، اما می دانم که این مصاحبه ها هرگز به مداد آبی نمی رسید. شرایط اضطراری زمان جنگ برای اجبار بیمه دولتی.

و اکنون لابی آن لازم بود ۲۲۹شرکت‌های بیمه خصوصی در واشنگتن مشغول هستند و تلاش می‌کنند تا بیمه‌های دولتی را از بین ببرند، زیرا تلگراف‌ها و تلفن‌های دولتی، راه‌آهن‌های دولتی، کشتی‌رانی دولتی، آژانس‌های کاریابی دولتی، همه یکی یکی از بین رفته‌اند. دزدها بیرون می افتند. و همچنین دزدان جدید به طور مداوم در تلاش برای نفوذ به “حلقه” هستند.

همیشه یک وسوسه عظیم از وضعیت عجیب و غریب روزنامه ما وجود دارد. روزنامه نگاری ما با فشار بی وقفه بر بیرون، خلاء را حفظ می کند. مردم خبر می خواهند. مردم برای این خبر فریاد می زنند. و همیشه انبوهی از اخبار مهم و حیاتی پنهان شده است. روزنامه‌های سوسیالیستی تکه‌هایی از آن را منتشر می‌کنند.

سخنوران آن را به شایعه‌ای وحشیانه روی ده هزار جعبه صابون تبدیل می‌کنند. اگر مردم می توانستند آن را در روزنامه یا مجله تهیه کنند، چه ثروتی می دادند! و البته در دنیای روزنامه‌نگاری مردان بی‌هوشی وجود دارند که این را می‌دانند: چه چیزی طبیعی‌تر از این که یکی از آن‌ها هر از گاهی تسلیم وسوسه ثروتمند شدن با گفتن حقیقت شود؟ کل تاریخ مجله آمریکایی در این فرمول خلاصه می شود.

رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن : حدود پانزده سال پیش ناشران مجلات ما این معدن طلای کار نشده را کشف کردند. «مک کلور»، «موفقیت»، «مال همه»، «آمریکایی»، «همپتون»، «پیرسون»، «متروپولیتن»، حتی «قرن» آرام و باوقار وارد این معدن شدند. تیراژ آنها شروع به بالا رفتن کرد – صد هزار افزایش در ماه در آن روزهای هذیان عمومی ناشناخته نبود. انتشار مجلات به چیزی تبدیل شد که قبلاً در تاریخ آمریکا نبوده است.

و از آن زمان تاکنون هرگز نبوده است – به جای تبلیغات استتار شده، به یک صنعت رقابتی. آیا این تأیید کامل تز من نیست که طی چند سال، نیم دوجین مجله توانستند نیم میلیون تیراژ ایجاد کنند، به هیچ وجه جز بیان آنچه روزنامه ها از بیان آن خودداری می کردند؟ و آیا دلیلی بر درماندگی رقت انگیز مردم نیست که آنها همچنان به خواندن همین مجلات ادامه می دهند.

علیرغم این واقعیت که آنها توسط “منافع” خریداری شده اند و از آنچه یکی از آنها پر شده اند. نگه داشته شد» ویراستاران با صدایی از نفرت غیرقابل بیان برای من چنین توصیف کردند: «لغزش برای زنان!» زیرا، البته، استبداد صنعتی خیلی سریع در معرض خطر این مجلات «مخلوط» قرار گرفت و دست به کار شد تا آتش را خاموش کند. برخی از مجلات ارائه شد ۲۳۰میلیون، و فروخته شد.

رنگ موی شکلاتی تیره با مش روشن : آنهایی که حاضر به فروش نشدند، تبلیغاتشان کم شد، وام های بانکی آنها فراخوانده شد، سهامدارانشان مرعوب شدند – تا اینکه در نهایت، به هر طریقی، به “خوب بودن” رضایت دادند. “موفقیت” از “خوب بودن” خودداری کرد. در افشای توپ گرایی و حفظ “لابی مردمی” در واشنگتن اصرار داشت. بنابراین “موفقیت” از تجارت خارج شد. «پست ملی» سیاستی رادیکال اتخاذ کرد و از کار افتاد.