رنگ مو لایت تیره و روشن

رنگ مو لایت تیره و روشن : و اگر او چنین می خواست، ممکن بود در مجموعه دیپلماتیک پرسونا می شد – در واقع، او متوجه شد که تمایلات او بیشتر و بیشتر به سمت خوشرویی است، اما آن دوری طولانی نوجوانان و متعاقب آن خجالتی بودن همچنان ادامه دارد.

رنگ مو : آنتونی در پنج سالگی، سال مرگ مادرش بود. خاطرات او از انجمن کنترالتو بوستون مبهم و موزیکال بود. او خانمی بود که در اتاق موسیقی خانه‌شان در میدان واشنگتن می‌خواند، می‌خواند، می‌خواند – گاهی اوقات مهمان‌هایی که همه‌جا از او پراکنده می‌شدند، مردانی که دست‌هایشان را جمع کرده بودند، بر لبه‌های مبل‌ها متعادل می‌شدند.

رنگ مو لایت تیره و روشن

رنگ مو لایت تیره و روشن : زنان با دست‌هایشان. در دامان آنها، گهگاه زمزمه های کوچکی برای مردان می کرد و همیشه پس از هر آهنگ بسیار تند کف می زد و فریاد می زد – و اغلب برای آنتونی به تنهایی، به ایتالیایی یا فرانسوی یا به لهجه ای عجیب و وحشتناک که تصور می کرد سخنرانی است، می خواند. از سیاهپوستان جنوبی خاطرات او از اولیس شجاع، اولین مردی که در آمریکا یقه های کت خود را پیچید، بسیار واضح تر بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

پس از اینکه هنریتا لبرون پچ «به گروه کر دیگری ملحق شد»، همانطور که بیوه‌اش هر از چند گاهی متذکر می‌شد، پدر و پسر در گراپا در تاری‌تاون زندگی می‌کردند، و اولیس هر روز به مهد کودک آنتونی می‌آمد و کلمات خوش‌بو و غلیظ را گاهی به همان اندازه بیرون می‌فرستاد. به عنوان یک ساعت او مدام به آنتونی وعده سفرهای شکار و ماهیگیری و گشت و گذار به آتلانتیک سیتی می داد، “اوه، به زودی”; اما هیچ یک از آنها هرگز محقق نشد.

یک سفر آنها انجام شد. وقتی آنتونی یازده ساله بود، به خارج از کشور، به انگلستان و سوئیس رفتند، و در بهترین هتل لوسرن، پدرش با عرق کردن زیاد و غرغر کردن و گریه های بلند برای هوا درگذشت. آنتونی در وحشتی از ناامیدی و وحشت به آمریکا بازگردانده شد، با مالیخولیایی مبهم که قرار بود تا پایان عمر در کنارش بماند. گذشته و شخص قهرمان در یازده سالگی او از مرگ وحشت داشت.

در عرض شش سال تأثیرگذار والدینش مردند و مادربزرگش تقریباً به طور نامحسوسی پژمرده شده بودند، تا اینکه برای اولین بار از زمان ازدواجش، شخص او برای یک روز برتری بی چون و چرا بر اتاق پذیرایی خودش داشت. بنابراین برای آنتونی زندگی مبارزه ای با مرگ بود که در هر گوشه ای منتظر بود. عادت به خواندن در رختخواب به عنوان امتیازی برای تخیل هیپوکندری او بود.

این به او آرامش داد. او تا زمانی که خسته شده بود مطالعه می کرد و اغلب با چراغ های روشن به خواب می رفت. انحراف مورد علاقه او تا چهارده سالگی مجموعه تمبرهای او بود. بزرگ، به همان اندازه که یک پسر می تواند جامع باشد – پدربزرگش به طرز احمقانه ای فکر می کرد که به او جغرافیا یاد می دهد. بنابراین آنتونی مکاتباتی با دوجین شرکت «استامپ و سکه» داشت و به ندرت پیش می‌آمد.

که نامه برای او کتاب‌های تمبر جدید یا بسته‌های برگه‌های تأیید درخشان نیاورد – جذابیت مرموزی در انتقال خریدهای او از یک شرکت وجود داشت. کتاب به دیگری تمبرهای او بزرگ‌ترین خوشبختی او بود و هر کسی که در بازی با آنها حرفش را قطع می‌کرد، اخم‌های بی‌صبرانه می‌نمود. آنها هر ماه پول او را می خوردند.

او شب ها بیدار می ماند و خستگی ناپذیر در مورد تنوع و شکوه رنگارنگ آنها فکر می کرد. در شانزده سالگی تقریباً تماماً در درون خود زندگی می‌کرد، پسری بی‌معنی، کاملاً غیرآمریکایی، و مؤدبانه‌ای که توسط هم‌عصرانش گیج شده بود. دو سال قبل در اروپا با یک معلم خصوصی گذرانده بود که او را متقاعد کرد.

که هاروارد چیزی است. “درها را باز می کند”، یک تونیک فوق العاده است، دوستان فداکار و فداکار بی شماری به او می دهد. بنابراین او به هاروارد رفت – هیچ کار منطقی دیگری برای انجام دادن با او وجود نداشت. او که از سیستم اجتماعی غافل بود، مدتی تنها و بی‌طلب در اتاقی بلند در بک هال زندگی کرد.

پسری لاغر تیره با قد متوسط ​​با دهان حساس خجالتی. کمک هزینه او بیشتر از آزادی بود. او پایه‌های یک کتابخانه را با خریدن اولین نسخه‌های از یک کتاب‌شناس سرگردان و یک امضای ناخوانا زرد رنگ از کیتس پایه‌گذاری کرد و بعداً متوجه شد که به طرز شگفت‌انگیزی هزینه‌های زیادی برایش وارد شده است.

رنگ مو لایت تیره و روشن : او تبدیل به یک شیک پوش نفیس شد، مجموعه نسبتاً رقت انگیزی از پیژامه های ابریشمی، مانتوهای برهنگی، و کراوات های بسیار پر زرق و برق جمع آوری کرد. در این دکور مخفی، جلوی آینه ای در اتاقش رژه می رفت یا درازکشیده شده با ساتن در امتداد صندلی پنجره اش دراز می کشید و به پایین حیاط نگاه می کرد و به شدت متوجه این هیاهو، نفس گیر و فوری می شد.

که به نظر می رسید او هرگز در آن نقشی نخواهد داشت. جالب است که او در سال آخر متوجه شد که موقعیتی در کلاس خود به دست آورده است. او آموخت که به او به عنوان یک شخصیت نسبتاً رمانتیک، یک دانشمند، یک گوشه نشین، یک برج علم و دانش نگاه می شود. این او را سرگرم کرد، اما پنهانی او را خوشحال کرد – او شروع به بیرون رفتن کرد.

ابتدا کمی و سپس بسیار. او پودینگ را درست کرد. او نوشید – بی سر و صدا و طبق سنت مناسب. در مورد او گفته می شد که اگر به این جوانی به دانشگاه نمی آمد، ممکن بود “خیلی خوب کار کند.” در سال ۱۹۰۹، زمانی که فارغ التحصیل شد، تنها بیست سال داشت.

سپس دوباره در خارج از کشور – این بار به رم، جایی که به نوبه خود با معماری و نقاشی سر و صدا کرد، ویولن را به دست گرفت و غزل های وحشتناک ایتالیایی نوشت که ظاهراً نشخوارهای یک راهب قرن سیزدهمی در مورد شادی های زندگی متفکرانه بود. در میان نزدیکانش در هاروارد مشخص شد که او در رم است، و کسانی از آنها که در آن سال در خارج از کشور بودند.

رنگ مو لایت تیره و روشن : او را جستجو کردند و با او، در بسیاری از سفرهای مهتابی، در شهری که قدیمی‌تر از رنسانس یا در واقع از جمهوری بود، کشف کردند. . به عنوان مثال، موری نوبل، اهل فیلادلفیا، دو ماه باقی ماند و با هم به جذابیت عجیب زنان لاتین پی بردند و حس لذت بخشی از جوان بودن و آزاد بودن در تمدنی که بسیار قدیمی و آزاد بود داشتند. تعداد کمی از آشنایان پدربزرگش با او تماس گرفتند.