لایت جلو مو روی موی مشکی

لایت جلو مو روی موی مشکی : که مرلین خود را در حال پیوستن به آن دید. “بیدار ماند!” او با خوشحالی گریه کرد “بیدار ماند، اینطور نیست؟” برای هر دوی آنها این اوج پوچی درخشان به نظر می رسید.

رنگ مو : مرلین گرینگر جوانی لاغر بیست و پنج ساله بود، با موهای تیره و بدون سبیل و ریش یا چیزی شبیه به این، اما کارولین خیره کننده و سبک بود، با خرابی درخشان از امواج رُسِت که جای موها را می گرفت. ویژگی‌هایی که شما را به یاد بوسه‌ها می‌اندازد—نوعی ویژگی‌هایی که فکر می‌کردید متعلق به عشق اول شماست، اما بدانید.

لایت جلو مو روی موی مشکی

لایت جلو مو روی موی مشکی : وقتی با یک عکس قدیمی مواجه شدید، اینطور نیست. او معمولاً صورتی یا آبی می‌پوشید، اما در اواخر گاهی یک لباس مشکی باریک به تن می‌کرد که ظاهراً غرور خاص او بود، زیرا هر وقت آن را می‌پوشید، به جای خاصی روی دیوار می‌ایستاد، که مرلین فکر می‌کرد باید آینه باشد. . او معمولاً روی صندلی نیم رخ نزدیک پنجره می‌نشست.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

اما گاهی اوقات شزلون را در کنار چراغ نشان می‌داد، و اغلب به عقب خم می‌شد و سیگاری را با حالت دست‌ها و بازوهایش می‌کشید که مرلین آن را بسیار برازنده می‌دانست. زمانی دیگر به پنجره آمده بود و با شکوه در آن ایستاده بود و به بیرون نگاه می کرد زیرا ماه راه خود را گم کرده بود و عجیب ترین و متحول کننده ترین درخشندگی را در فضای بین می چکید و نقش قوطی های خاکستر و خطوط لباس را می چرخاند.

گاهی اوقات زنگ می‌زدند – مردانی با کت‌های شام، که می‌ایستادند و تعظیم می‌کردند، کلاه در دست و کت روی بازو، در حالی که با کارولین صحبت می‌کردند. سپس کمی دیگر تعظیم کرد و او را از نور خارج کرد، مشخصاً برای بازی یا رقص مقید بود. مردان جوان دیگری آمدند و نشستند و سیگار کشیدند، و به نظر می‌رسید.

که سعی می‌کردند چیزی به کارولین بگویند – او یا روی صندلی نیمرخ نشسته بود و با اشتیاق آنها را تماشا می‌کرد یا در شزلون کنار لامپ ، در واقع بسیار دوست‌داشتنی و از نظر جوانی غیرقابل درک به نظر می‌رسید. مرلین از این تماس ها لذت می برد. از برخی از مردانی که او تایید کرد. دیگران فقط تحمل کینه او را به دست آوردند.

یکی دو نفری که او از او متنفر بود – به خصوص مردی با موهای سیاه و بزی سیاه و روحی تاریک، که به نظر مرلین مبهم به نظر می رسید، اما او هرگز نتوانست کاملاً با او آشنا شود. تشخیص. اکنون، تمام زندگی مرلین «با این عاشقانه‌ای که او ساخته بود مرتبط نبود». این “شادترین ساعت روز او” نبود. او هرگز به موقع نرسید تا کارولین را از “چنگال” نجات دهد.

او حتی با او ازدواج نکرد. یک اتفاق بسیار عجیب تر از هر یک از اینها رخ داده است، و این اتفاق عجیب است که در حال حاضر در اینجا آورده می شود. بعدازظهر یک اکتبر شروع شد، زمانی که او به سرعت وارد فضای داخلی آرام مهتابی شد. یک بعدازظهر تاریک بود، باران تهدیدآمیز و پایان جهان، و در آن خاکستری به خصوص تاریک که فقط بعدازظهرهای نیویورک در آن افراط می کرد، انجام شد.

لایت جلو مو روی موی مشکی : نسیمی در خیابان ها گریه می کرد، روزنامه ها و تکه های اشیاء ضربه خورده را به هم می زد و چراغ های کوچکی از تمام پنجره ها بیرون زده بود – آنقدر متروک بود که آدم متاسف بود برای بالای آسمان خراش هایی که آنجا در سبز تیره گم شده بودند.

بهشت خاکستری، و احساس کردم که اکنون قطعاً این مسخره قرار است بسته شود، و در حال حاضر همه ساختمان‌ها مانند خانه‌های کارتونی فرو می‌ریزند و در تپه‌ای غبارآلود و طعنه‌آمیز بر روی میلیون‌ها نفری که گمان می‌کردند به داخل و خارج آن‌ها می‌پیچند، انباشته می‌شوند. حداقل اینها نوعی تفکر بود که به شدت بر روح مرلین گرینگر نشسته بود.

وقتی که او کنار پنجره ایستاده بود و بعد از بازدید طوفانی خانمی با تزئینات ارمنی، دوازده کتاب را پشت سر هم می گذاشت. او از پنجره پر از ناراحت کننده ترین افکار به بیرون نگاه کرد – از رمان های اولیه اچ. بازار وسیع و متلاطم؛ و سپس آخرین کتاب را سمت راست گذاشت، چرخید – و کارولین با خونسردی وارد مغازه شد. او لباس پیاده روی شاد و معمولی پوشیده بود.

وقتی بعداً به آن فکر کرد این را به یاد آورد. دامنش شطرنجی بود، مثل کنسرتینا چین‌دار. ژاکت او برنزه ای نرم اما تند بود. کفش‌ها و سینه‌هایش قهوه‌ای بود و کلاه کوچک و بریده‌اش او را مانند بالای یک جعبه آب نبات بسیار گران‌قیمت و پر شده تکمیل می‌کرد. مرلین، نفس نفس زده و مبهوت، عصبی به سمت او پیش رفت.

او گفت: «بعد از ظهر بخیر» و سپس ایستاد، چرا، او نمی‌دانست، جز اینکه به ذهنش رسید که چیزی بسیار مهم در زندگی‌اش در شرف وقوع است، و نیازی به تزیین جز سکوت ندارد، و مقدار مناسب توجه انتظاری و در آن دقیقه قبل از اینکه اتفاقی بیفتد، احساس کرد که یک ثانیه نفس‌گیر در زمان معلق مانده است: او از میان پارتیشن شیشه‌ای که به دفتر کوچک محصور شده بود.

سر مخروطی شکل بدخواه کارفرمایش، آقای مهتاب کویل را دید که خم شده بود. مکاتبات او او دوشیزه مک کراکن و دوشیزه مسترز را مانند دو تکه مو می دید که روی انبوه کاغذ افتاده اند. چراغ زرشکی را بالای سرش دید و با لذت متوجه شد که چقدر واقعاً دلپذیر و رمانتیک به نظر می رسد کتابفروشی. سپس آن اتفاق افتاد، یا بهتر است بگوییم شروع به اتفاق افتاد.

لایت جلو مو روی موی مشکی : کارولین حجمی از اشعار را که روی انبوهی گذاشته بود برداشت، با دست سفید و باریک خود آن را از بین برد و ناگهان با حرکتی آسان، آن را به سمت سقف پرت کرد، جایی که در چراغ زرشکی ناپدید شد و در آنجا اقامت کرد، که از میان آن دیده می شد. ابریشم نورانی مانند مستطیل تیره و برآمده. این او را خوشحال کرد – او خنده ای جوان و مسری کرد.