لایت مو پاییزی

لایت مو پاییزی : او با قاطعیت گفت: “حتما” “همین است! مهمانی تیت امشب مطمئنا، همه دارند می روند.» فرد بعد از نگاهی دیگر به سایبان با نگرانی گفت: «مطمئنی که این افراد برای آمدن اینجا به من فحاشی نمی کنند؟» پری خود را با وقار طراحی کرد. “اگر کسی چیزی به شما می گوید، فقط به آنها بگویید که بخشی از لباس من هستید.” به نظر می‌رسید که تجسم خود به‌عنوان یک چیز و نه یک شخص، به فرد اطمینان می‌دهد.

رنگ مو : اما خانم نولاک نفرت به نظر می رسید. او به طرز انحرافی عقب نشینی کرد. “وای نه–” “بشین! اگر بخواهی می‌توانی جلوتر باشی. یا سکه را برمی گردانیم.» “وای نه–” “آن را ارزش زمان خود را داشته باشید.” خانم نولاک لب هایش را محکم روی هم گذاشت. “حالا تو بس کن!” او بدون هیچ دلتنگی ضمنی گفت. «هیچ یک از آقایان قبلاً چنین رفتاری نداشتند.

لایت مو پاییزی

لایت مو پاییزی : شوهرم–” “تو شوهر داری؟” پری خواست. “او کجاست؟” “او در خانه است.” “شماره تلفن چیست؟” پس از گفتگوی قابل توجه، شماره تلفن مربوط به پنات نولاک را به دست آورد و با آن صدای کوچک و خسته ای که پیش از آن روز یک بار شنیده بود، ارتباط برقرار کرد. اما آقای نولاک، اگرچه از گارد خود خارج شده بود و با جریان منطقی درخشان پری تا حدودی گیج شده بود.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

اما قاطعانه به حرف خود چسبید. او قاطعانه امتناع کرد، اما با وقار، از کمک به آقای پارکورست به عنوان قسمت پشتی یک شتر. پری پس از دویدن، یا بهتر است بگوییم با رد شدن، روی یک چهارپایه سه پا نشست تا درباره آن فکر کند. او دوستانی را که ممکن بود با آنها تماس بگیرد نام برد، و سپس با شنیدن نام بتی مدیل با غم و اندوه ذهنش متوقف شد.

لایت مو پاییزی : او یک فکر احساسی داشت. از او می پرسید. رابطه عاشقانه آنها تمام شده بود، اما او نتوانست این آخرین درخواست را رد کند. مطمئناً درخواست زیادی برای کمک به او نبود تا یک شب کوتاه به تعهدات اجتماعی خود ادامه دهد. و اگر اصرار می کرد می توانست جلوی شتر باشد و او به عنوان پشتی برود. بزرگواری او را خوشحال می کرد.

ذهن او حتی به رویاهای گلگونی از آشتی لطیف در درون شتر متمایل شد – در آنجا دور از همه جهان … “حالا بهتر است بلافاصله تصمیم بگیری.” صدای بورژوازی خانم نولاک به خیالات دلپذیر او نفوذ کرد و او را به عمل برانگیخت. به سمت تلفن رفت و به خانه مدیل زنگ زد. خانم بتی بیرون بود. برای شام بیرون رفته بود سپس، وقتی همه چیز گم شده بود.

پشت شتر با کنجکاوی به داخل فروشگاه سرگردان شد. او فردی فرسوده بود که در سرش سرد بود و یک گرایش عمومی در مورد او نزولی بود. کلاهش پایین روی سرش، و چانه‌اش پایین روی سینه‌اش، کتش به کفش‌هایش آویزان شده بود، به نظر می‌رسید که به پایین افتاده بود، به پاشنه‌ها، و – برعکس ارتش نجات – پایین و بیرون گفت که راننده تاکسی است.

که آقا در هتل کلارندون استخدام کرده بود. به او دستور داده بودند که بیرون منتظر بماند، اما او مدتی صبر کرده بود و این ظن برایش ایجاد شده بود که آقا به قصد کلاهبرداری از راه عقب رفته است – آقایان گاهی اوقات انجام می دادند – بنابراین او وارد شده بود. او غرق شد. روی چهارپایه سه پا “میخواهی به مهمانی بروی؟” پری سخت خواست.

لایت مو پاییزی : راننده تاکسی با تمسخر جواب داد: من باید کار کنم. “من باید شغلم را حفظ کنم.” “این یک مهمانی بسیار خوب است.” “کار بسیار خوبی است.” “بیا دیگه!” پری اصرار کرد. “مرد خوبی باش. ببینید – زیباست!» شتر را بالا گرفت و راننده تاکسی با بدبینی به آن نگاه کرد. “متعجب!” پری با تب در میان چین های پارچه جستجو کرد. “دیدن!” او مشتاقانه گریه کرد و مجموعه ای از چین ها را بالا گرفت. «این قسمت شماست. حتی لازم نیست حرف بزنی تنها کاری که باید انجام دهید این است که راه بروید—و گهگاهی بنشینید. شما همه کارها را نشسته انجام می دهید.

فکرش را بکن. من همیشه روی پاهایم هستم و شما می توانید برخی اوقات بنشینید. تنها زمانی که من می‌توانم بنشینم زمانی است که ما دراز می‌کشیم، و شما می‌توانید هر زمانی بنشینید – آه، هر زمانی. دیدن؟” “چه خبر است؟” به طرز مشکوکی از فرد خواست. “کفن؟” پری با عصبانیت گفت: «به هیچ وجه. “این یک شتر است.” “متعجب؟” سپس پری مبلغی پول ذکر کرد و گفتگو از سرزمین غرغرها خارج شد.

رنگ و بویی عملی به خود گرفت. پری و راننده تاکسی شتر را جلوی آینه امتحان کردند. پری که با نگرانی از سوراخ چشم ها بیرون می زند، توضیح داد: «تو نمی توانی آن را ببینی، اما صادقانه بگویم، ای مرد، تو خیلی عالی به نظر می آیی! صادقانه!” غرغر از قوز این تعریف تا حدی مشکوک را تصدیق کرد. “راستش، شما عالی به نظر می رسید!” پری با اشتیاق تکرار کرد. “کمی دور خود حرکت کنید.” پاهای عقبی به سمت جلو حرکت کردند و جلوه گربه-شتری عظیم الجثه را به وجود آوردند.

لایت مو پاییزی : که پشت خود را برای آماده سازی چشمه قوز کرده است. «نه؛ به پهلو حرکت کن.» باسن شتر به طور منظم از مفصل خارج شد. یک رقصنده هولا از حسادت می پیچید. “خوب، نه؟” پری درخواست کرد و برای تایید به خانم نولاک مراجعه کرد. خانم نولاک موافقت کرد: “به نظر دوست داشتنی است.” پری گفت: “ما آن را می گیریم.” بسته را زیر بغل پری گذاشتند و مغازه را ترک کردند. “برو به مهمانی!” در حالی که پشت سرش نشسته بود.

دستور داد. “چه مهمانی؟” “پارتی با لباس فانتزی.” “این کجاست؟” این یک مشکل جدید ایجاد کرد. پری سعی کرد به خاطر بیاورد، اما نام همه کسانی که در تعطیلات مهمانی داده بودند، در مقابل چشمانش گیج می رقصیدند. می‌توانست از خانم نولاک بپرسد، اما از پنجره که بیرون را نگاه کرد، دید که مغازه تاریک است. خانم نولاک قبلاً محو شده بود.

یک لکه سیاه کوچک در انتهای خیابان برفی. پری با اعتماد به نفس خوبی کارگردانی کرد: «در بالای شهر برانید». «اگر مهمانی دیدید، توقف کنید. وگرنه وقتی رسیدیم بهت میگم.» او در رویای مه آلود افتاد و افکارش دوباره به سمت بتی رفت – او به طور مبهم تصور کرد که آنها با هم اختلاف دارند زیرا او از رفتن به مهمانی به عنوان قسمت پشتی شتر امتناع می ورزد.

لایت مو پاییزی : او در حال لغزش به خواب سرد بود که توسط راننده تاکسی که در را باز کرد و بازویش را تکان داد از خواب بیدار شد. “اینجا هستیم، شاید.” پری خواب آلود به بیرون نگاه کرد. یک سایه بان راه راه از حاشیه به خانه ای سنگی خاکستری پراکنده منتهی می شد، که از آن صدای ناله گران قیمت جاز به گوش می رسید. او خانه هوارد تیت را شناخت.