لایت مو با کلاه مش

لایت مو با کلاه مش : زنگ به صدا درآمد. پسرک از جایش دوید و بیرون دوید. در یک دقیقه خانمی با یک دختر کوچک وارد اتاق شد. این اولگا ایوانونا، مادر آلیوشا بود. بعد از او، با جهش، زمزمه های پر سر و صدا و تکان دادن دستانش، آلیوشا را دنبال کرد. “البته جز من چه کسی را متهم می کند؟” او زمزمه کرد و بو می کشید. او راست می گوید. او شوهر مجروح است. “موضوع چیه؟” اولگا ایوانونا پرسید. “چه شده! به نوع موعظه ای که شوهر عزیزت موعظه می کند گوش کن.

رنگ مو : قبل از این، من و سونیا فقط باید موسیقی و خواندن انجام می‌دادیم، و حالا به ما آیات فرانسوی داده می‌شود تا یاد بگیریم. اخیراً موهایت را کوتاه کرده‌ای؟” “بله، اخیرا.” “به همین دلیل متوجه شدم. ریش شما کوتاه تر است. می توانم آن را لمس کنم … درد ندارد؟” “نه، نه کمی.” “چرا اگر یک مو را بکشی درد دارد.

لایت مو با کلاه مش

لایت مو با کلاه مش : و وقتی یک مو را زیاد بکشی، کمی درد نمی‌کند؟ آه، آه! می‌دانی حیف است که سبیل کناری نداری. باید اصلاح کنی. اینجا، و در کناره ها… و موها را همین جا رها کنید.” پسر به بیلیایف نزدیک شد و شروع به بازی با زنجیر ساعت خود کرد. او گفت: “وقتی من به ورزشگاه رفتم، “مادر می خواهد برای من ساعت بخرد.

لینک مفید : لایت و هایلایت مو

از او می خواهم که برای من یک زنجیر بخرد. چه خوب! راه راه دارد، اینجا، و او حروف دارد… داخل آن عکس مادر است. پدر اکنون زنجیر دیگری دارد، نه در حلقه، بلکه مانند یک روبان…” “از کجا میدونی؟ پدرت رو میبینی؟” “من؟ مام… نه… من…” آلیوشا سرخ شد و در سردرگمی شدیدی که دروغ می‌گوید شروع به خراشیدن قفسه‌بندی با ناخن‌هایش کرد.

بیلیایف به صورت ثابت نگاه کرد و پرسید: “پدرتو می بینی؟” “نه نه!” “اما راستش را بخواهید. از روی صورتتان می بینم که حقیقت را به من نمی گویید. اگر به اشتباه زبانتان را لغزش کردید، به هم زدن چه فایده ای دارد. به من بگویید، او را می بینید؟” به عنوان یک دوست برای دیگری.” آلیوشا تامل کرد. “و تو به مادر نمی گویی؟” او درخواست کرد. “بعدش چی.” “به قول افتخار شما.” “حرف افتخار من.” “قسم بخور.” “چه مزاحمتی هستی!

مرا برای چه می گیری؟” آلیوشا به اطراف نگاه کرد، چشمان درشتی درشت و شروع به زمزمه کرد. “فقط به خاطر خدا به مادر نگو! اصلاً به کسی نگو، زیرا این یک راز است. خدا نکنه که مادر هیچ وقت بفهمد؛ آن وقت من و سونیا و پلاگویا هزینه آن را خواهیم پرداخت… گوش کن. من و سونیا هر سه‌شنبه و جمعه با پدر ملاقات می‌کنیم.

وقتی ما را قبل از شام به پیاده‌روی می‌برد، به شیرینی‌فروشی آپفل می‌رویم و پدر منتظر ما است. او همیشه در یک اتاق جداگانه می‌نشیند، می‌دانی، جایی که یک میز مرمری باشکوه وجود دارد. و سینی خاکستری به شکل غاز بدون پشت…» “و آنجا چه کار می کنی؟” “هیچی! – اول از هم استقبال می کنیم، بعد سر میز کوچکی می نشینیم و پدر شروع به پذیرایی از ما با قهوه و کیک می کند.

می دانید، سونیا پای گوشت می خورد و من نمی توانم پایی را با گوشت در آنها تحمل کنم. من آنها را از کلم و تخم مرغ دوست دارم. ما آنقدر می خوریم که بعد از شام سعی می کنیم تا جایی که ممکن است بخوریم تا مادر متوجه نشود. “در مورد چه چیزی آنجا صحبت می کنید؟” “به پدر؟ در مورد هر چیزی. او ما را می بوسد و ما را در آغوش می گیرد.

انواع داستان های خنده دار را برای ما تعریف می کند. می دانید ، او می گوید که وقتی بزرگ شدیم ما را به زندگی با او می برد. سونیا نمی خواهد برود. اما من می گویم “بله.” البته، بدون مادر تنها خواهد بود؛ اما من برای او نامه می نویسم. چه خنده دار: آن وقت می توانستیم برای تعطیلات پیش او برویم – نمی توانیم؟ علاوه بر این، پدر می گوید که برای من یک اسب می خرد.

لایت مو با کلاه مش : او مرد باشکوهی است نمی توانم بفهمم که چرا مادر او را دعوت نمی کند که با او زندگی کند یا چرا می گوید ما نباید او را ملاقات کنیم. او واقعاً مادر را دوست دارد. او همیشه از ما می پرسد که او چطور است و چه حالی دارد. وقتی مریض بود سرش را اینطوری گرفت… و مدام می دوید، می دوید، همیشه به ما می گوید که از او اطاعت کنیم و به او احترام بگذاریم.

بگو درست است که ما بدشانس هستیم؟ ” “هوم… چطور؟” “پدر چنین می گوید. می گوید: شما بچه های بدشانسی هستید.” گوش دادن به او بسیار عجیب است، او می گوید: تو ناراضی، من ناراضی و مادر ناراضی. او می‌گوید: «برای خود و او به درگاه خدا دعا کنید.» چشم‌های آلیوشا به پرنده پر شده بود و در فکر فرو رفت.

بیلیایف خرخر کرد: “دقیقا…” “این کاری است که شما انجام می دهید. شما کنفرانس هایی را در شیرینی فروشی ها ترتیب می دهید. و مادر شما نمی داند؟” “ن-نه… از کجا می‌توانست بفهمد؟ پلاگویا هیچ چیز نمی‌گوید. دیروز پدر برای ما گلابی‌ها ایستاد. شیرین، مثل مربا. من دو تا داشتم.” “هوم…خب حالا…بگو پدرت درمورد من حرف نمیزنه؟” “درباره شما؟ چگونه آن را قرار دهم؟” آلیوشا نگاه جستجوگرانه ای به صورت بیلیایف انداخت و شانه هایش را بالا انداخت.

او هیچ چیز خاصی نمی گوید. “مثلاً چه می گوید؟” “توهین نمیشی؟” “بعدش چی؟ چرا، او از من سوء استفاده می کند؟” “او از شما سوء استفاده نمی کند، اما می دانید … او با شما متقابل است. او می گوید که از طریق شما است که مادر ناراضی است و شما … مادر را خراب کرده اید. اما او خیلی عجیب است! به او توضیح می دهم.

که شما خوب هستند و هرگز سر مادر فریاد نمی زنند، بلکه او فقط سرش را تکان می دهد.” “آیا او همان کلمات را می گوید: که من او را خراب کردم؟” “بله. توهین نشو، نیکولای ایلیچ!” بیلیایف از جایش بلند شد، لحظه ای ایستاد و سپس شروع به قدم زدن در اتاق پذیرایی کرد.

لایت مو با کلاه مش : زمزمه کرد و شانه هایش را بالا انداخت و لبخندی کنایه آمیز زد: «این عجیب است و … خنده دار است. “او همه جا مقصر است و حالا من او را خراب کردم، اوه؟ چه بره بی گناهی! همین حرف ها را به تو زد که مادرت را خراب کردم؟” “بله، اما… تو گفتی که توهین نخواهی شد.” “من ناراحت نیستم، و … و این به شما ربطی ندارد! نه، این … خیلی خنده دار است.