مدل امبره مو جدید

مدل امبره مو جدید : حدود ساعت نه شب بود که به خانه اش رفتم، اما از ورود من امتناع کرد، تا اینکه آنهایی که داخل بودند متوجه شدند من کیستم. چند مرد در خانه بودند که همگی مسلح به سلاح های مرگبار بودند و منتظر نزدیک شدن مهاجمان بودند. اگر آنها می آمدند کل حزب قتل عام می شد.

رنگ مو : من به دورسی توصیه کردم که برود، اما او با قاطعیت نپذیرفت و گفت که یک بار قبل از زنده ماندن او را برده بودند، اما دیگر هرگز نخواهد رفت. مردها به او گفتند که روی موضع خود بایستد و آنها در کنار او بایستند و از او دفاع کنند، آنها با هم زندگی کرده بودند و با هم خواهند مرد.

مدل امبره مو جدید

مدل امبره مو جدید : من به آنها گفتم که آنها قدرت احساس طرفداری از برده داری را که آنها را احاطه کرده است می دانند، و اینکه بر آنها چیره خواهند شد، و شاید جانهای بسیاری را از دست بدهند، که ممکن است با تغییر محل زندگی او نجات یابد. او گفت، او پولی ندارد و ترجیح می دهد با خانواده اش بمیرد تا اینکه در جاده کشته شود.

لینک مفید : ایرتاچ

گفتم با چه مقدار پول می خواهید شروع کنید و اگر نیاز داشتید بیشتر برایتان ارسال می کنیم. اینجا صد دلار طلاست. “این کافی نیست.” آیا دویست دلار انجام خواهد داد؟ “آره.” فردا براتون میارم صبح روز بعد پول را گرفتم و وقتی با آن آمدم گفت نمی تواند برود مگر اینکه به خانواده اش رسیدگی شود.

به او گفتم برای شش ماه آینده به خانواده اش آذوقه می دهم. بعد گفت دو خانه کوچک به ارزش چهارصد و هفتاد و پنج دلار دارد. پاسخ من این بود که آنها را برای شما می فروشم و پول را به خانواده شما می دهم. سپس به من وکالت داد تا این کار را انجام دهم و به تمام امور او رسیدگی کرد.

او روز بعد، در روز شنبه، رفت و از آن زمان هرگز برنگشت، اگرچه از آن زمان در شهر بوستون زندگی می کند، به جز حدود شش ماه در کانادا. من می خواهم کمی بیشتر به این مورد توجه کنم، به عنوان تنها مورد از بسیاری که به آن اشاره خواهم کرد.

برادر کوچکتر رابرت پورویس، حدود نوزده یا بیست ساله، در حال ملاقات با آقای استفن اسمیت از کلمبیا بود، و در آنجا مدعیان دورسی آمدند و او را تامین کردند. حدود دو مایل با او در راه لنکستر پیش رفته بود. پورویس جوان از آن شنید.

و عشق طبیعی و غریزی او به آزادی، خون گرم جنوبی او را در همان رسیتال به جریان انداخت. او از بزرگان طبیعت بود. تندخو، آتشین، و تکانشی، او همانقدر سریع تصمیم می گرفت که اجرا کند. او خواستار نجات فوری شد. اگرچه به او از خطر چنین تلاشی توصیه شده بود.

اما روحیه و اراده او او را شکست ناپذیر ساخت. او به سمت جایی رفت که چند مرد رنگین پوست مشغول کار بودند. با نگاهی محکم و مصمم، و فریادهای هرکولی، آنها را صدا زد: “به اسلحه، به اسلحه! پسران، ما باید این مرد را نجات دهیم؛ اگر شما دنبال کنید.

من رهبری خواهم کرد.” پاسخ فوری این بود: «ما خواهیم کرد». و رفتند و بر آنان پیشی گرفتند و مدعیان او را متفرق کردند. آنها دورسی را با پیروزی به کلمبیا بازگرداندند. او سپس تپانچه خود را به دورسی داد، با این دستور که باید از آن استفاده کند و در دفاع از آزادی خود بمیرد تا اینکه دوباره به اسارت گرفته شود.

او قول داد که انجام دهد. شبی که با او تماس گرفتم او را با این تپانچه روی میزش پیدا کردم و دلایل زیادی دارم که باور کنم قولی که به آقای پرویس داده یکی از عوامل اصلی لجبازی او بوده است. درسی که به او آموخته بود نه تنها در ذات او گنجانده شده بود، بلکه بخشی از دین او شده بود.

تاریخچه این تلاش شجاعانه و نجیب پورویس جوان در نجات هموطنان خود از چنگ بردگی، در کلمبیا به نسلی که از زمان وقوع آن رویداد متولد شده است، منتقل شده است. او همیشه همان فداکاری و جسارت مردانه را در راه غلام پرواز نشان می داد که شور جوانی او را در راه آزادی الهام می بخشید.

مدل امبره مو جدید : جوان‌ترین خانواده‌ای که به خاطر فداکاری‌شان به آزادی ممتاز بود، در ساعت سخت نبرد بدون مافوق بود.مانند جان براون، او اغلب نظریه ها را کنار می گذاشت، اما بسیار عملی بود. او به حوزه دیگری رفته است. درود بر خاکسترش! من نام او را به عنوان یک قهرمان و دوست انسان گرامی می دارم.

او را به خاطر خصوصیات والای ذاتش و مهمتر از همه به خاطر جسارت بزرگوارش در دفاع از حق دوست داشتم. به عنوان یک دوست، او را تحسین می‌کردم و این ادای احترام به یاد او را مدیون ارزش درگذشتگان هستم. در این مرحله، توجه وجدانی به حقیقت حکم می‌کند.

که باید بگویم که تمایل من به فداکاری برای حذف دورسی و برخی دیگر از ارواح پیشرو به کمک میل خودم برای حفظ خودم بوده است. می‌دانستم که بسیار پایین‌تر در منطقه برده‌ها ادعا شده بود که اسمیت ویپر، تاجر سیاه‌پوست چوب، مشغول مخفی کردن برده‌های فراری بودند.

و در دو نوبت اقدام به آتش زدن حیاط منزل آنها به منظور مجازات این گونه اعمال غیرقانونی شده بود. و من احساس کردم که اگر برخوردی اتفاق بیفتد، نه تنها باید ما را متحمل جریمه کرد، بلکه باارزش‌ترین اموال روستا نیز از بین می‌رود و عواقب آن هدر دادن جان انسان‌ها است.

در چنین اتفاقی احساس کردم که نه تنها باید تمام درآمدی را که تا به حال به دست آورده ام از دست بدهم، بلکه باید امید و دارایی دیگران را نیز به خطر بیندازم، به طوری که برای بیمه شدن در برابر عواقب چنین شورشی آزادانه هزار دلار بدهم. سپس هزار و چهارصد دلار از حساب شخصی خودم قرض گرفتم و به بسیاری دیگر کمک کردم.

تا به سرزمینی بروند که در آن خاک بکر با رد پاهای یک برده آلوده نشده بود. جمعیت رنگین شهر کلمبیا در سال ۱۸۵۰، نهصد و چهل و سه نفر بود، تقریباً یک پنجم کل جمعیت، و طی پنج سال با مهاجرت به کانادا به چهارصد و هشتاد و هفت کاهش یافت.

مدل امبره مو جدید : در تابستان سال ۱۸۵۳، به منظور اطلاع از وضعیت واقعی بسیاری از کسانی که در رسیدن به سرزمین آزادی به آنها کمک کرده بودم، از کانادا دیدن کردم.