امبره موی کوتاه مصری

امبره موی کوتاه مصری : در سال ۱۸۶۵ آخرین جلد منتشر شد، آقای گاریسون قبلاً، در ماه مه، از انجمن ضد برده داری آمریکا، که به تأسیس آن کمک کرده بود، در سال ۱۸۳۳ خارج شده بود، و همانطور که اعلامیه احساسات را تنظیم می کرد، ممکن است تصور شود که چیزی از اهداف اولیه و مدت زمان مناسب را می دانسته است.

رنگ مو : در سپتامبر ۱۸۳۴، آقای گاریسون با هلن الیزا، دختر نیکوکار ارجمند، جورج بنسون، از پراویدنس، R.I.، که حتی در قرن قبل، یکی از اعضای فعال گروه ضد برده داری و کمک های آزادگان بود، ازدواج کرد.

امبره موی کوتاه مصری

امبره موی کوتاه مصری : جامعه در آن شهر در اکتبر سال ۱۸۳۵، شورش بوستون به رهبری “آقایان صاحب ملک و مقام” روی داد که در آن زندگی آقای گاریسون به خطر افتاد و او را بار دیگر با فضای داخلی یک زندان – این بار، یک پناهگاه آشنا کرد. . در سال ۱۸۳۲، او به عنوان عامل انجمن ضد برده داری نیوانگلند به انگلستان رفت تا همدردی انگلیسی ها را با جنبش ضد برده داری بیدار کند.

لینک مفید : ایرتاچ

کلارکسون و ویلبرفورس و همکاران برجسته آنها را در مورد ماهیت و موضوع استعمار فریب دهد. جامعه ای که قبلاً فرصتی برای فریب دادن خود داشته است. مأموریت او در هر دو جنبه بسیار موفق بود و منجر به بازدیدهای بعدی جورج تامپسون از این کشور شد.

که بین او و او یک وابستگی شخصی قوی ایجاد شده بود و از آن زمان تاکنون ادامه دارد. او به عنوان نماینده کنوانسیون جهانی ضد برده داری، سفر دومی به انگلستان انجام داد، که در آن پس از رد شدن همکاران زنش از نشستن خودداری کرد. سومین دیدار، هنوز هم از طرف این هدف، در سال ۱۸۴۶ انجام شد.

بیست سال بعد – جنگ تمام شد و برده داری لغو شد – او دوباره به خارج از کشور رفت تا سلامتی خود را بهبود بخشد و دوستی های قدیمی خود را تجدید کند و برای اولین بار به این کشور منتقل شد. قاره. در انگلستان با قدردانی و مهمان نوازی صمیمانه همه طبقات از وی استقبال کردند.

استقبال عمومی متعددی از شخصیت متملق ترین شخصیت از او انجام شد، اما بدون این که باعث شود او شایستگی های خود را بزرگ کند یا افتخاری را که به خاطر یارانش در مبارزه ضد برده داری به دست آورده بود فراموش کند. در صبحانه لندن، جایی که جان برایت ریاست می کرد.

و جان استوارت میل، دوک آرگیل، و دیگران سخنرانی کردند، هنگامی که از او خواسته شد پاسخ دهد، گفت: «من با تمام صمیمیت روحم از هرگونه تمجید ویژه برای هر چیزی خودداری می کنم. من انجام داده‌ام، صرفاً سعی کرده‌ام که یکپارچگی روحم را در پیشگاه خداوند حفظ کنم و به وظیفه‌ام عمل کنم».

در ادینبورگ، “آزادی شهر” با تشریفات چشمگیر به او اعطا شد – او سومین آمریکایی بود که از این طریق مورد تجلیل قرار گرفت.در پاریس نیز از او با احترام استقبال شد، مأموریت ویژه او در آن شهر شرکت در کنوانسیون بین المللی ضد برده داری، به عنوان نماینده کمیسیون اتحادیه آزادگان آمریکا، که معاون اول آن بود، بود.

عدالت جنگ از سوی شمال و تأثیر آن بر سرنوشت برده داری در جنوب، هرگز در ذهن آقای پادگان مورد تردید قرار نگرفت و او به سرعت متوجه قدرت حوادثی شد که از آن گرفته شده بود.

امبره موی کوتاه مصری : لغو شدگان سکان هدایت را در دست گرفتند و آنها را با هموطنان خود در سیل مقاومت ناپذیری که دست هیچ انسانی هدایت نمی کرد و دست هیچ انسانی نمی توانست باقی بماند، متحد کردند. او که برخاسته از اعتقاد و نه از روی انتخاب بود، بسیار خوشحال بود که بار سنگین عمر خود را بر زمین گذاشت و به آرامشی که به خوبی به دست آورده بود.

بازنشسته شد، پس از آن که چنین تصوری از امید ضعیف دریافت که مطمئناً هیچ اصلاح طلب دیگری هرگز برکت نداشته است. با. او زنده مانده بود تا شاهد نفاقی باشد که بر سر اصول مقدس از آن دفاع می‌کرد.

قیام شمال؛ حرفه بزرگ لینکلن؛ اعلام رهایی؛ تسلیح سیاه پوستان – پسر خودش در میان افسران آنها. پایان شورش؛ و به اتمام رساندن دعا و تلاش او برای نجات کشورش. او در مراسم احیای سامتر شرکت کرده بود، در خیابان های چارلستون قدم زده بود و نشانه های گل برای قدردانی رهایی یافته دریافت کرده بود.

از نظر او چنین به نظر می رسید که کارش تمام شده است، و ممکن است بدون سوء ظن یا اتهام، دیگر به چشم نیاید، یا توجه عمومی را به هر نحوی که مربوط به گذشته باشد به خود جلب کند و نقش خود را در مبارزه ضد برده داری یادآوری کند. از بدنامی که دیگر یک ضرورت نبود، مشتاقانه اجتناب شد.

و استراحت جسمانی که اکنون به او با آزادی دوستانش ملزم شده بود و او را قادر به تأمین امنیت می کرد، در زندگی آرام یک شهروند خصوصی ساکن شد، که وظیفه بزرگش در قبال او صرفاً یکی از وظایفی شده بود که هر مردی مدیونش است.

کشور و نژاد او خلق و خوی شیرین او، فروتنی او، شادمانی بی پایانش، قضاوت به ندرت اشتباه او در مورد مردان و معیارها. زندگی بی‌عیب و شاد خانگی و مهمان نوازی او. همدردی گرم او با تمام انواع رنج های انسانی – این ویژگی ها و دیگر ویژگی هایی که در اینجا نمی توان آنها را برشمرد، بدون شک قضاوت عادلانه آیندگان را دریافت خواهد کرد.

به عنوان مکملی مناسب برای طرح فوق، گزیده هایی از برخی از سخنرانی های انجام شده در صبحانه لندن با بزرگواری به آقای گاریسون در سال ۱۸۶۷ تعمیم داده شده است. به عنوان رئیس این مراسم، جان برایت، M.P. به شرح زیر صحبت کرد: سخنرانی آقای موقعیتی که امروز صبح در آن قرار گرفته‌ام برای من بسیار غیرعادی است.

و آن را تا حدودی دشوار می‌دانم. اما من آن را یک تمایز علامتی می دانم که اجازه داشته باشیم در جلسات این روز که به منظور بزرگداشت یکی از بزرگترین پیروزی های آزادی و افتخارآفرینی است، شرکت کنم. وقتی که ما را به نوشیدن آن فراخوانند، هیچ چیز نمی تواند.

امبره موی کوتاه مصری : ما را در چشم انداز فراق از همه آنچه دوست داریم، آنقدر خوشحال کند، هیچ چیز نمی تواند چنین نور مبارکی را در برابر ما روشن کند. دره تاریکی که باید به عنوان آگاهی وفاداری به انسان و خدا وارد آن شویم.

و اکنون در این مواقع پر دردسری که بر سر ما آمده است، ما فرصتی خاص و ویژه داریم تا به وفاداری خود شهادت دهیم و از یک تجربه کامل لذت ببریم.