آمبره موی مشکی بلند

آمبره موی مشکی بلند : این ترش کردن ایمان، این نیمه فلج شدن ضربان قلب، این تار شدن شهودهایی که مردانگی را ممکن می‌سازد، همان چیزی بود که پدرم در آن سال فیض پروردگارمان، ۱۸۳۶، در اینجا یافت. ارزش تماشای حرکت او را دارد. بجنگد و سهم او را در حد اعلای آن ایفا کند.

رنگ مو : فقط برای اینکه بدانیم تاریخ تا حد زیادی پیشرفت‌های بشردوستانه‌اش را بر روی چند روح مشتاق گذاشته است. بهترین وسیله ای که برای برانگیختن روح خفته شهر استفاده می کرد موقعیت اجتماعی او بود. و با این حال، می توان فکر کرد که انجام این فداکاری چقدر سخت بوده است.

آمبره موی مشکی بلند

آمبره موی مشکی بلند : او با تمام ادعاهای فرهنگ تمام‌شده، مردی که وقف جان دانشور بود، تأیید شد. سپس، با حساسیتی که از پرورش فکری سرچشمه می‌گیرد، می‌توان دید که او را از تعارض با شرایط بی‌حمایت احساس پیرامونش منقبض می‌کند. زرق و برق کتاب پژوهی بر آن می گسترد و آن را از دید او پنهان می کند.

لینک مفید : ایرتاچ

او در هر صورت یک مأموریت به اندازه کافی نجیب دارد: ارتقای استاندارد فرهنگ آموزشی در شهری که به سختی معنای این واژه را می‌داند. و اگر نگاهی به بی‌حالی غیرانسانی اطرافش داشته باشد، می‌تواند آن را به‌عنوان یک نگاه اجمالی بگذراند – نگاهش بر بلندی‌های مقدسی است که پای دانشور باید گام بردارد.

تمام آنچه در اینجا از پدرم می نویسم، به همان اندازه از همکار او در همان حوزه کاری می نویسم – کشیش. W.H. فرنس و اگر این موضوع در مورد دیگرانی که من نمی‌شناختم صادق است، پس به یاد آنها نیز این سوابق دو نفری را که زحمات و شخصیت‌هایشان عمیق‌ترین امتیاز زندگی من بوده است، به یادگار دارم.

آه چقدر سیر متفاوت او به ما ثابت می کند که عالم واقعی همیشه عالم حقیقت است. مهم نیست که او با چه عنصری از احساسات عمومی روبرو شد – بی حالی از ثروت متنعم. تعصب وحشیانه برخی وحشی های رأی دهنده.

تمسخر ظریف دیلتانتیسم حروف. بیزاری هدفمند از تجارت یا منبر از ترس بازارهای آشفته یا میله ها؛ – او با هوس و بی وقفه به تمام قسمت های تصویر آهنینی که در اینجا با چشمانی بسته، زمزمه نشسته بود می زد. مهم نیست چه زمانی بود، در تعطیلات یا روز کاری یا شنبه.

در داخل و خارج از کشور؛ در سالن، خیابان، اتاق شمارش. در مدرسه‌اش و در کلیسا، او از این بی‌تفاوتی و طمع‌هایش مانند باد غربی که شهری را می‌پیچد که زیر سنگینی میاسما می‌گذرد، متحمل شد. و باد هم ممکن است از وزیدن باز بماند، اما از باد بودن باز بماند.

آمبره موی مشکی بلند : زیرا نفوذ پدرم متوقف شده و خودش زنده می‌شود. دانه خوب را همه جا پراکنده کرد. چند بار از او شنیده ام که می گوید: “من چیزی از برداشت محصول نمی دانم، من فقط مسئول کاشت هستم.” و شجاعانه به کاشت ادامه داد، با پخش گسترده عشق. هیچ نسیمی از سخن نمی‌وزید که دانه‌ها را با خود حمل نمی‌کرد.

به کنار راه، زیرا از کسانی که حتی شانسی برای حقیقت دارند، پرندگان هوا نمی‌توانند همه آن را بگیرند. به خاک نازک و در میان خارها، برای هیچ قلبی آنچنان ضعیف و خفه که در یک روز رشد حقیقت را تا ابد جوانه نزند. به مکان‌های سنگی، بدون شکافی در صخره‌ها که بتواند دانه‌ای را در خود نگه دارد.

اما می‌تواند خانه‌ای برای شکار ریشه‌ها باشد؛ «و برخی دیگر بر زمین خوب افتادند و میوه آوردند». بنابراین اساساً برای برانگیختن افراد طبقه خودش بود که او تلاش کرد تا آنها را وادار کند تا ببینند (اگرچه آنها باید دوباره بچرخند و او را بشکافند) که خوابیدن اخلاقی زوال اخلاقی است.

وقتی که به اشتباه رضایت داده شود، روح به پوچی تبدیل می شود. همان گونه که در هنگام ظلم و ستم، در درونش از هم گسیخته و پراکنده می شود. اما سختی و درد رسالت او در همین جا بود: این که از جایگاهی که به رسمیت شناخته شده در دنیای ادبی، و به عنوان یک رهبر در راستای منافع آموزش عالی، مسیر او را عمدتاً با فرهیختگان در ارتباط قرار داد.

از جمله این موارد بود. که روحیه ی برده داری با تلخ ترین سختی خود حکومت می کرد.بافرهنگ نیست: اجازه دهید این کلمه را بگوییم. بلکه با درخشندگی و جلای سختی که خواندن و ثروت و قرارهای زیباتر زندگی می تواند باعث دستگیری یا زوال معنوی شود. فرهنگ کلمه مقدسی است.

تنها زمانی جرأت استفاده از پیشرفت فکری را داشته باشید که همدلی های اخلاقی گامی برابر برداشته باشند. این شامل چیزی فراتر از یک احساس آماتور است. به نفع آنچه ما طرفدار آن هستیم. اگر گوش به روی هر فریاد انسانیت، تقلا کردن یا عقب نشینی نکند.

فرهنگ به این نام درست نیست، بلکه ساختگی است، ماسکی از موم، لاکی با زرق و برق بی رحمانه. و چه غضب مضاعفی بر کسی که موم و لاک را می شکافد، نه تنها به خاطر بیداری گستاخانه، بلکه به خاطر این که ترک، ظاهرسازی را نشان می دهد.

اکنون برای ما غیرممکن است که بفهمیم این طبقه در طول بیست و پنج سال چه انتقامی از پدرم گرفت. قدرت انتقام آنها را در نظر بگیرید. آنها نمی توانستند زور به ضرر مالی یا جانی بدهند، درست است. آنها هیچ حمله آشکاری در خیابان انجام ندادند. “ظرافت” آنها خود را بالاتر از سرزنده شدن معمول نگه داشت.

اما آنها قدرتی بزرگتر از همه اینها بر مردی داشتند که هر دستاوردی او را با آنها برابر می کرد، و بدون وقفه از آن استفاده کردند. او را به شهادت آهسته تحقیر اجتماعی محکوم کردند. درهای خود را به روی او بستند. از هر مقامی که خواست یا حقی داشت، جز احترام عمومی، او را با آرنج کنار می‌کشیدند.

و نمی‌توانستند او را از آن منصرف کنند، مگر اینکه شخصیت او را از ستایش بیرون کنند. آنها او را از هر نوع رابطه دوستانه ای که در آن سطح از زندگی تحصیلکرده به او تعلق می گرفت، قطع کردند و او را به «حبس انفرادی» در درون خود محدود کردند.

آمبره موی مشکی بلند : آنها او را مجبور کردند طوری راه برود که گویی تحت ممنوعیت یا تحقیر است. اگر او یک جذامی در بیابان‌های سوریه، یا شاگرد عیسی در میان فریسیان بود، نمی‌توانست به‌شدت از منطقه خانه‌ها و تقوای خودساخته تبعید شود. آنها از هر جهت که با کوچکی و ظرافتشان سازگار بود، تحقیر وصف ناپذیری بر او وارد کردند.