نمونه رنگ موی طلایی

نمونه رنگ موی طلایی : آقای خود را میزبان مهربانی نشان داد و من هرگز مصاحبه دلپذیرتری با کسی نداشتم. مجله خانه را به او نشان دادم و او با علاقه چهار صفحه را خواند. تلگراف من را برای رئیس جمهور خواند و بعد اعلام کرد که از حمل آن خودداری می کنند.

رنگ مو : چرا حمله فرماندار به من را چاپ کردید؟” “حالا، گوش کن، بچه، هیجان زده نشو.” “من هرگز در زندگی ام کمتر هیجان زده نبودم، آقای بونفیس. من فقط مودبانه توضیح می خواهم.» “خب، حالا، ما اهمیتی نداریم که این سوال را با شما بحث کنیم.” “شما در مقاله خود مرا دروغگو خوانده اید و فرصت دفاع از خود را به من نداده اید؟ درسته؟” “آره؛ درست است.» “خب، پس من فقط می خواهم این یک چیز دیگر را به شما بگویم.

نمونه رنگ موی طلایی

نمونه رنگ موی طلایی : ما فکر می کنیم که این کشور به شدت به صلح نیاز دارد. ما دنبال دردسر نیستیم. اگر پاسخ شما را به فرماندار چاپ کردیم، باید پاسخ فرماندار را برای شما چاپ کنیم. و به این ترتیب تا بی نهایت ادامه خواهد داشت، و ما نمی خواهیم افرادی که نام یکدیگر را در روزنامه ما صدا می زنند.” “اگر چنین است.

در حال حاضر در دفتر یک تن نگار هستم و گزارشی از این گفتگو را برای نشریه ای با تیراژ پانصد هزار دیکته می کنم – “برای من مهم نیست که تیراژ پانصد میلیونی داشته باشد.” “پس مایلید که این گفتگو به عنوان بیانگر نگرش “پست” گزارش شود؟” «بگو، بیل، ما آنقدر مورد حمله قرار گرفته‌ایم که افرادی مانند تو به ما حمله کرده‌اند.

و آنقدر در این امر موفق بوده‌ایم که هیچ اهمیتی به آن نمی‌دهیم.» «بسیار خوب، پس؛ صبح بخیر.” مکالمه فوق به شکل زیر ضبط شده است. تننوگراف کنارم پشت تلفن نشست و هر کلمه ای را که می گفتم پایین می آورد. بلافاصله پس از آن این برای من خوانده شد و من پاسخ های آقای بونفیس را پر کردم. از آنجایی که من حافظه خوبی برای کلمات دارم.

می توانم بگویم که موارد فوق برای اهداف عملی یک ضبط تنگ نگارانه از مکالمه است. و بعداً بیرون رفتم و یک نسخه اولیه از “پست” را خریدم و متوجه شدم که مرد حمله فرماندار را “حمل” کرده بود، چاپ مجدد از روز قبل! و سپس، در حالی که در خیابان قدم می زدم، به ساختمان «پست» رسیدم و به بالا نگاه کردم و دیدم – اوه، شاهکار طنز! – کتیبه ای که در تمام طول جلوی سنگی ساختمان حک شده بود.

عدالت، هنگامی که از سکونت های دیگر رانده شد، این را مسکن خود قرار دهید. ۱۶۵ فصل XXVII مطبوعات مرتبط در بار اجازه دهید به عصر دوشنبه و موضوع اصلی خود، آسوشیتدپرس بازگردیم. من در اینجا فرصتی را دیدم که مدتها منتظرش بودم تا این سازمان را به ثبت برسانم. من معتقد بودم و هنوز هم معتقدم که این یک مورد کامل از سرکوب اخبار بود.

این نزدیکترین رویکردی بود که تاکنون به انقلاب اجتماعی در آمریکا انجام شده است. اینجا جنگ طبقاتی بود، برهنه و بدون مبدل – از یک طرف زندگی سی یا چهل هزار برده مزدی، از طرف دیگر صد میلیون دلار سرمایه سرمایه گذاری شده، کنترل دولت کل یک ایالت و استفاده از این کنترل. برای سرکوب هر حقوق قانونی و قانونی شهروندان آمریکایی و سوق دادن آنها به شورش مسلحانه. آسوشیتدپرس خود را به این توطئه وام داده بود.

از آن دقیقاً به عنوان آژانس کارآگاه بالدوین فلتس، دقیقاً به عنوان دست نشانده دولت ایالتی استفاده می شد. مدیران و مدیران آسوشیتدپرس به همان اندازه مسئول مستقیم گرسنگی دادن بعدی این هزاران برده مین کلرادو بودند که گویی آنها را گرفته و با انگشتان برهنه خود خفه کرده بودند. اگر چنین جرایم فردی خفه کردن بود، همه جامعه بر لزوم تبلیغات توافق داشتند.

من وظیفه خود را در زندگی قرار داده ام که برای جنایات اقتصادی طبقات اجتماعی غارتگر همان نوع تبلیغات را انجام دهم. اکنون در نظر گرفتم که زمان اقدام فرا رسیده است و به عنوان آخرین آزمایش “AP”، تلگراف دوم را به رئیس جمهور ویلسون آماده کردم که به شرح زیر است: رئیس جمهور وودرو ویلسون، واشنگتن، دی سی: در مصاحبه امشب، فرماندار آمونز من را به عنوان عاملی برای بیانیه من به شما مبنی بر عدم ارائه کمیسیون میانجیگری معرفی می کند. او اکنون اعتراف می کند که کلمه “میانجی گری” وجود ندارد.

نمونه رنگ موی طلایی : اما اصرار دارد که عبارت “کمک به حل و فصل اعتصاب” معادل است. چنین عبارتی وجود ندارد. من فوراً از شما تقاضا دارم که متن کامل این قطعنامه را دریافت کنید و متوجه شوید که چه معنایی دارد که فرماندار این ایالت عمداً و عمداً در تلاش برای فریب شما و مردم در این بحران است. من که می‌خواستم در این موضوع حیاتی کاملاً مطمئن باشم.

تلاش کردم تا برنامه اقدامم را بنویسم و ​​آن را نزد یکی از دوستان شخصی، سردبیر روزنامه‌ای برجسته در دنور، بردم. گفت: این کار را نکن. پرسیدم: چرا که نه؟ پاسخ این بود، ۱۶۶″این برای شما دشمنان قدرتمند زیادی ایجاد می کند که دیگر نمی توانید برای ارسال اخبار کاری انجام دهید.” من پاسخ دادم که هرگز نتوانستم با آسوشیتدپرس کاری انجام دهم.

همیشه و همیشه به آنچه می‌گفتم بسته بود و فقط زمانی از من نام می‌برد که چیزی بی‌اعتبار باشد، مانند فرستادن من به زندان. دوستم پاسخ داد: “خب، اگر تحمل منفور شدن و سرکوب شدن برای تعادل زندگی خود را دارید، ادامه دهید.” من می توانستم آن را تحمل کنم. بنابراین من جلد مجله هاوس و یک نسخه از تلگرافم را برای رئیس جمهور ویلسون بردم و به دفتر آسوشیتدپرس در ساختمان ارنست و کرانمر رفتم و آقای ای سی راوسی را دیدم که با او در مورد این موضوع صحبت کرده بودم.

نمونه رنگ موی طلایی : تلفن شب قبل او بسیار خوش برخورد و صمیمی بود. و من می خواهم بگویم که نگرش آسوشیتدپرس در این مورد آزمایشی به هیچ وجه به دلیل مشکل شخصی یا احساس بیماری نبود.