جدیدترین رنگ مو عید

جدیدترین رنگ مو عید : اما به دلیل مهربانی نویسندگان سرمقاله آمریکایی با منافعی که تبلیغات تمام صفحه را به روزنامه ها می دهند، مردم آمریکا هنوز گوشت خود را در کثیفی آماده می کنند.

رنگ مو : این موضوع همچنین به موضوع یک جنجال سیاسی وحشتناک تبدیل شد. بسته بندان که برای سود خود می جنگیدند، تمام باتری های خود را تحمل کردند. برای شروع، در “پست شنبه عصر” مجموعه ای از مقالات با امضای جی. اوگدن آرمور منتشر شد، اما به من اطلاع داده شد که توسط فارست کریسی، یکی از کارکنان “پست” نوشته شده بود.

جدیدترین رنگ مو عید

جدیدترین رنگ مو عید : که از ناظری بی‌طرف نشأت می‌گرفت، علیه سیستم‌های روشنایی شهری در انگلستان. این مقالات باعث گشت و گذار در اروپا شد. آنها حتی امروز هم برای مخالفان شهرداری استدلال می کنند. اکنون پس از مدت کوتاهی از انتشار آنها، معلوم شد که «ناظر بی‌طرف» مدیرکل یکی از شرکت‌های بزرگ نور و برق لندن بوده است. دابل دی، پیج و کمپانی «جنگل» را منتشر کردند و این کتاب نه تنها در آمریکا، بلکه در بریتانیای کبیر و مستعمراتش نیز به پرفروش‌ترین کتاب تبدیل شد و به هفده زبان ترجمه شد.

سردبیر این مقاله، جورج هوراس لوریمر، به مدت نه سال کارمند آرمورز بود. او نویسنده کتاب «نامه‌های یک تاجر خودساخته به پسرش» است، که کتاب درسی تباهی تجاری آمریکایی است. مقاله او از اول تا آخر در خدمت بسته بندان بود، همانطور که همیشه در خدمت همه منافع مالی بزرگ بوده است. برخی از اظهارات زیر امضای آرمور مرا به جوش آورد و نشستم تا پاسخی بنویسم «صنعت گوشت محکوم».

من حقایق را در دست داشتم و مقاله را در چند ساعت نوشتم و سوار قطار شدم و با آن به نیویورک آمدم. من آن را به دفتر “مجله همه” بردم و از ناشر، خواستم. من در این زمان آنقدر عاقل بودم که بفهمم ناشر است نه ویراستار، باید ببینید. را خواندم ۳۵مقاله‌ای را برای ریدوی نوشت، و او چاپخانه‌هایی را که «مجله همه» روی آن چاپ می‌شد متوقف کرد.

جدیدترین رنگ مو عید : و یک داستان کوتاه بیرون آورد و «صنعت گوشت محکوم» را زیر فشار داد. “مجله همه” در این زمان در اوج موجی از محبوبیت قرار داشت. افشاگری تام لاوسون از وال استریت را به پایان رسانده بود، که بر اساس آن تیراژ نیم میلیونی ایجاد کرده بود. ناشران آن، و ، مردانی تبلیغاتی بودند که مجله‌ای خراب را از خریداری کرده بودند و به این نتیجه رسیده بودند که با فرآیند ساده اجازه دادن به مردم حقیقت را می‌توان ثروتمند کرد.

آنها می خواستند به ثروت اندوزی ادامه دهند و بنابراین از مقاله من استقبال کردند. سوگندنامه مردانی را که آرمورز به کار گرفته بود تا گوشت محکوم را از تخریب‌کنندگان بیرون بیاورند و در شیکاگو بفروشند، داد. داستان این بود که چگونه آرمورز به این مردان رشوه داده بود تا اعترافات خود را پس بگیرند. گزارش‌های مقامات بهداشتی ایالتی را ارائه می‌کرد که نشان می‌داد چگونه آرمورز به تقلب غذاها اعتراف کرده است.

جدیدترین رنگ مو عید : انبوهی از چنین حقایقی بود که در گرمای سفید خشم در هم آمیخته شده بودند. سناتور بیوریج به من گفت که او این مقاله را بزرگترین نوشته جنجالی که تا به حال خوانده است می داند. ممکن است آن را در کتابخانه «همه» برای ماه می ۱۹۰۶ بیابید. هر چه در مورد سبک ادبی آن فکر کنید، خواهید دید که مشخص و مشخص است و وضعیت وحشتناکی را در عرضه گوشت کشور نشان می دهد.

خطری غیرقابل انکار برای آن. بهداشت عمومی بنابراین این یک چالش برای هر سازمان خدمات عمومی در کشور بود. مهمتر از همه، چالشی برای روزنامه ها بود که قرار است بدنه اجتماعی از طریق آن از خطرات و نیازهایش مطلع شود. این اولین آزمون کامل من در روزنامه نگاری آمریکایی بود. تا آن زمان من به عنوان یک شاعر جوان روزنامه ها را امتحان کرده بودم و برای شناسایی فریاد می زدم.

آنها مرا یک خودخواه خطاب کرده بودند و با وجود اینکه احساس می کردم این اتهام نادرست است، ناتوان بودم که آن را برای دیگران رد کنم. اما حالا من آنها را در موضوعی امتحان کردم که آشکارا به نفع عموم بود – که آشکارا برای مناقشه هم همینطور است. هنوز آنقدر ساده لوح بودم که از نتیجه شوکه شوم. انتظار داشتم که هر روزنامه ای که به روحیه عمومی می بالد.

این اتهامات را بپذیرد و حداقل آن را گزارش کند. اما به جای آن، سکوت حاکم شد – سکوت تقریباً کامل! من برای این داستان از دو دفتر کلیپینگ استفاده کردم و چند مورد مختصر از کاغذهای پراکنده اینجا و آنجا دریافت کردم. از همه ۳۶از هر دویست روزنامه در آمریکا، یک نفر تا آنجا پیش نرفت که به «صنعت گوشت محکوم» اشاره کند.

در این میان «جنگل» در قالب کتاب منتشر شده بود. من درباره «جنگل» دقیقاً همان چیزی را خواهم گفت که در مورد مقاله مجله گفتم – هر چه که ممکن است به عنوان ادبیات فکر کنید، باید بپذیرید که مملو از حقایقی بود که برای وجدان آمریکایی جذابیت داشت. این کتاب برای تمام روزنامه های آمریکایی ارسال شد.

همچنین به طور گسترده ای تبلیغ شد و توسط یکی از کارآمدترین افراد تبلیغاتی در کشور تقویت شد. و چه نتایجی حاصل شد؟ من چند تصویر ارائه خواهم کرد. پرخواننده ترین سردبیر روزنامه در آمریکا آرتور بریزبن است. بریزبن به عنوان یک لیبرال، گاهی حتی به عنوان یک رادیکال ظاهر می شود. او به من گفت که در سوسیالیسم با شیر مادرش نوشیدند. و بریزبن اکنون مرا بالا گرفت، درست همانطور که رابی کولیر انجام داده بود.

جدیدترین رنگ مو عید : او من را به خانه‌اش دعوت کرد و یکی از سرمقاله‌های معروف دو ستونی‌اش را درباره «جنگل» نوشت – تعریفی نادر برای یک نویسنده جوان. این سرمقاله شخصاً با مهربانی با من رفتار کرد. من شاعر جوان حساسی بودم که برای اولین بار از باغچه ها دیدن کرده بودم و از کشف اینکه حیوانات در داخل آنها خون دارند وحشت زده شده بودم.

بریزبن با یک نوازش پدرانه روی شانه به من اطلاع داد که یک سلاخ خانه یک اپرا نیست، یا کلماتی در این زمینه. یادم می آید که در مورد این سرمقاله با آدولف اسمیت، نماینده “لندن لنست” صحبت کردم. او با طعنه خشک گفت که در دادگاه عدالت بریزبن کاملا امن خواهد بود. اظهارات او مبنی بر اینکه یک سلاخ خانه یک اپرا نیست، دقیقاً و به معنای واقعی کلمه دقیق بود.

اما اگر آنچه را که این بیانیه قرار بود به خواننده منتقل کند – که یک کشتارگاه لزوماً کثیف است، در نظر گرفتید، آن گزاره نادرست بود. آدولف اسمیت گفت: «اگر به کشتارگاه‌های شهرداری آلمان بروید، آن‌ها را مانند یک سالن اپرا عاری از بو می‌بینید. و پنج یا شش سال بعد، وقتی به آلمان رفتم، از فرصت استفاده کردم و این گفته را تأیید کردم.