جدیدترین رنگ مو برای عروس

جدیدترین رنگ مو برای عروس : اکنون دور و بر من منظره ای مبهم از فاصله و خطوط مبهم، مبهم و مه آلود از ساختمان آپارتمان بالای سرم بود. دنیای سایه‌ای که من ترک کرده بودم اکنون برهنه بود. لحظه‌ای بود که فکر می‌کردم می‌توانم دوردست‌ها را در سراسر خیابان طیفی شهر ببینم.

رنگ مو : او با احتیاط صحبت می کرد، اما چشمانش مرا می سوزاند. “فقط بنشین و تماشا کن. وقتی من رفتم، جریان را همانطور که به تو نشان دادم روشن کن و دنبال من بیا. من منتظرت هستم.” “جایی که؟” لکنت زدم. لبخند کمرنگی زد. “اینجا. همین جا. من نمی روم! نمی خواهم حرکت کنم. من اینجا روی مبل منتظر شما خواهم بود.” کلمات وحشتناک!

جدیدترین رنگ مو برای عروس

جدیدترین رنگ مو برای عروس : یک میدان مغناطیسی در اطراف ما خواهد بود، به طوری که در این انتقال، هر چیزی که در تماس نسبتاً نزدیک با بدن ما باشد تحت تأثیر جریان قرار می گیرد. درک گفت: “اول من میرم چارلی.” “اما درک…” ترسی بزرگتر از لرزشی که قبلاً احساس کرده بودم، به سراغم آمد. اینجا تنها مانده، بدون کسی که به کسی وابسته باشد!

کاناپه را پایین انداخته بود و پاهای کوتاهش را خم کرده بود تا اینکه چهارچوب آن روی تخته قرار گرفت. یک صندلی جلویش کشید و من را نشاند. روی کاناپه نشست. او گفت: “اوه، یک چیز دیگر. درست قبل از شروع، چراغ را خاموش کنید. ما نمی توانیم بگوییم چقدر طول می کشد تا برگردیم.” کلمات وحشتناک! دست راستش روی مچ دست چپش بود.

جایی که سوئیچ کوچک قرار داشت. دوباره لبخند زد. برای ما موفق باشی، چارلی! برای ما موفق باشید! جاده باز، ناشناخته! نشستم و خیره شدم او تا حدودی در سایه بود. اتاق خیلی ساکت بود. درک روی یک آرنج تکیه داده بود. دستش کلید کوچک را پرت کرد. لحظه ای بی نفس بود. من مطمئن بودم که صورت درک سفید و سفید بود.

اما سفیدتر از صورت من نبود. چشمانش به من دوخته شده بود. دیدم که ناگهان تکان خورد و کمی تکان خورد. زمزمه کردم “درک…” یک دفعه صحبت کرد تا به من اطمینان دهد. “من خوبم، چارلی. این اولین احساس بود.” صدای لرزان ضعیفی در اتاق وجود داشت، مانند یک دینام کوچک که از دور می‌تپد. جریان بر درک موج می زد.

جدیدترین رنگ مو برای عروس : پاهایش تکان خورد یک لحظه. ضربان ضعیف شدت گرفت. نه بلندتر، بلکه سریع، بی نهایت سریع تر. ضربانی کوچک، ناله‌ای هوایی، که مانند بال‌های پرنده زمزمه‌کننده غش می‌کند. از مقیاس بالا رفت و در گام بالا رفت تا اینکه در حال حاضر با صدای میکروسکوپی هوایی فریاد می زد. اما هیچ تغییری در درک به نظر نمی رسید.

یونیفورم او یک چیز کوچک می درخشید، فقط همین. چهره او اکنون متشکل بود. لبخند زد اما حرفی نزد. چشمانش از من دور شد، انگار که اکنون چیزهایی را می بیند که من نمی توانستم ببینم. لحظه ای دیگر بدون تغییر. چرا این چی بود پلک زدم، نفس نفس زدم. تغییری رخ داد! نگاهم به صورت سفید درک خیره شد.

سفید؟ الان بیشتر از سفید بود! جلای نقره ای انگار به پوستش می آمد! فکر کنم یک دقیقه بیشتر نگذشته بود. صورتش می درخشید و می درخشید. یک نگاه شفاف به آن می آمد، یک لاغری، یک بی محتوایی ناگهانی! آرنجش را انداخت و روی کاناپه دراز کشید و تمام طولش را جلوی پای من دراز کرد. چشمانش خیره شده بود.

و ناگهان متوجه شدم که چهره ای که آن چشمان خیره را نگه داشته بود پاک شد! یک ظاهر درخشان از درک اینجا جلوی من کشیده شد. الان میتونستم ببینمش! زیر خطوط درخشان و تار بدنش می‌توانستم چین‌های جامد روکش مبل را ببینم. یک روح درک اینجاست. یک ظاهر – محو – پراکنده! یک طرح کلی از او، غیر قابل لمس، ناملموس. از جا پریدم و به او خیره شدم. “درک!” شکل او تکان نمی خورد.

هر لحظه بخار تر، غیر واقعی تر بود. فکر کردم: “او رفت!” نه! او هنوز آنجا بود. مه سفیدی از شکل او روی کاناپه. ذوب شدن، پراکنده شدن در نور مانند مه قبل از آفتاب. یک تکه از آن، مانند یک نفس، باقی ماند، و بعد چیزی نبود. روی کاناپه نشستم. چراغ را خاموش کرده بودم. اطرافم اتاق سیاه بود. انگشتانم کلید کوچک را در مچ دستم پیدا کردند. آن را روی قوس کوچکش فشار دادم.

جدیدترین رنگ مو برای عروس : شوک اول خفیف اما بی نهایت عجیب بود. لرزش و لرزش تمام وجودم را فرا گرفت. سرم را به چرخش درآورد، موجی از حالت تهوع بر سرم کشید، سرگیجه، احساسی که در تاریکی فرو می‌روم. روی کاناپه دراز کشیدم و خودم را نگه داشتم. جریان در مقیاس کوچک خود ناله می کرد. الان میتونستم حسش کنم ضربان کوچکی که خود را به وجود فیزیکی من منتقل می کند.

و بعد در یک لحظه متوجه شدم که بدنم در حال تپش است. ارتعاش جریان داشت به دقیق ترین سلول های بدنم می رسید. یک ریز وصف ناپذیر که در من می لرزد. در ابتدا عجیب، ترسناک، بیمار. اما بیماری گذشت و در یک لحظه آن را تقریباً خوشایند یافتم. من نمی توانستم چیزی ببینم. اتاق کاملا تاریک بود. به پهلو روی مبل دراز کشیدم و چشمانم به سیاهی اطرافم خیره شده بود.

صدای زمزمه جریان را می شنیدم و بعد به نظر می رسید که محو شده است. ناگهان احساس سبکی کردم. بدنم که روی کاناپه دراز کشیده بود، فشار کمتری داشت. بازویم را گرفتم. من مثل قبل محکم و قابل توجه بودم. کاناپه را لمس کردم. این کاناپه بود که عوض می شد نه من! روکش مبل به طرز عجیبی زیر دستم آب شده بود! حس سبکی خودم در من رشد کرد.

سبکی، آزادی، بر من فشار می آورد، گویی زنجیر و غل و زنجیرهایی که تمام زندگی ام مرا در بر گرفته بود، از بین می رفتند. آزادی وحشی و عجیب و غریب. فکر کردم درک کجاست؟ آیا به قلمرو دیگر رسیده بودم؟ او اینجا بود؟ نمی دانستم چقدر زمان گذشته است: شاید یک یا دو دقیقه. یا من هنوز در آزمایشگاه درک بودم؟ تاریکی مثل همیشه محکم و غیر قابل نفوذ بود.

جدیدترین رنگ مو برای عروس : نه خیلی تاریک نیست! الان یه چیزی دیدم طرحی درخشان و مه آلود در اطراف من. سپس دیدم که آن قلمرو جدید و ناشناخته نیست، اما هنوز اتاق درک است. اتاقی سایه‌دار و طیفی و نوری که آن را کم‌نور می‌تابید، از بیرون بود. گیج کننده دراز کشیده بودم، وضعیت خودم برای لحظه فراموش شده است. نور از بالای سر، در اتاق دیگری از خانه آپارتمانی می آمد. خیره شدم.