نمونه رنگ آمبره

نمونه رنگ آمبره : بلکه مربوط به تمام وجود است. و در تمام مدت حرکات او ذهن را فرا می خواند، او بسیار بلند و طبیعی است، هر آنچه در زندگی روزمره او زیباتر است. تقریباً همه سازهای قدیمی همینطور بودند، حتی ارگ زمانی یک ساز کوچک بود و وقتی بزرگ شد، پدران خردمند ما آن را در کلیساهای جامع به خدا دادند.

رنگ مو : شایسته است که او همه چیز باشد. اما اگر پشت پیانو بنشینید، این پیانو است، مکانیسم، آن چیزی است که مهم است، و هیچ چیز شما چیزی جز انگشتان و عقل شما ندارد. شیشه ظاهر من به تازگی با دختری صحبت می کنم که صدایی یکنواخت و تند و ناگهانی دارد. او تازه وارد مدرسه شده است.

نمونه رنگ آمبره

نمونه رنگ آمبره : جایی که تاریخ و جغرافیا به او یاد داده اند که «روح را می توان تشخیص داد»، اما ارزش آموزش، یا حتی در درازمدت یک علم، که با شخصیت شروع نمی شود، چیست. خود معمولی، و همه را با آن نشان دهید؟ یکی باید به او یاد می داد که بیشتر با هر نت صدایش که موسیقیایی تر است.

لینک مفید : آمبره

خوشحال شدم و نمی‌دانستم چرا تا زمانی که فکر کردم “مردم من، افرادی که در چشم ذهنشان می‌بینم، اینگونه است، موسیقی می‌نوازند، و من آن را دوست دارم، زیرا همه‌اش شخصی است، به اندازه شعر ویلون.” ساز کوچک کاملاً سبک است و نوازنده می تواند آزادانه حرکت کند و شادی را بیان کند که فقط مربوط به انگشتان و ذهن نیست.

صحبت کند و آن نت های تند را با صحبت کردن، نه آواز خواندن، با سازهای زهی، نت برداری پشت سر هم و به قولی نوازش کردن کلماتش ملایم کند. کمی انگار عاشق صدای آنها بود و بعد از این رقص پانتومیک زیبا به او یاد داد تا اینکه عادت به زندگی برای چشم و گوش پیدا کرد. یک تئاتر عاقلانه ممکن است.

آموزش در زندگی قوی و زیبا را مد کند، [صفحه ۱۲] درخت زندگی ما هنرمندان این فرمان قدیمی را در مورد جستجوی ملکوت بهشت ​​بیش از حد به دل گرفته ایم. ورلین به من گفت که سعی کرده است «در یادگاری» را ترجمه کند، اما نتوانسته است، زیرا تنیسون «بیش از حد نجیب، بیش از حد انگلیسی بود.

و زمانی که باید دلش شکسته بود، خاطرات زیادی داشت». تقریباً در آن زمان در برخی از نقدهای انگلیسی مقاله ای از او درباره شکسپیر یافتم. او نوشت: «یک بار شکسپیر خوبی داشتم، اما دیگر آن را ندارم. من از حفظ می نویسم. انسان تعجب می کرد که در چه شرایطی آن را فروخته است.

برای چه پولی; و تصویری از مرد در خیال بالا گرفت. این که تا حد امکان خود معمولی او باشد، نه یک محقق یا حتی یک خواننده، قطعاً این موضع او بود. و در سخنرانی ای که در آکسفورد ایراد کرد، اصرار داشت که «شاعر نباید چیزی را از خود پنهان کند. هر چند او باید همه را با دقت به آن وقاری بگوید که اگر نگوییم.

در کمال شکل، در همه حال باید با تلاشی نامرئی، نامحسوس، اما مؤثر پس از این کیفیت عالی و شدید، خود را نشان دهد. این فضیلت را بگو. این احساس نسبت به شخصیت خودش، لذت او از خواندن زندگی خودش، حتی بیشتر از خود زندگی، باعث شد نسلی که من به آن تعلق دارم را با ویلون مقایسه کنم.

بعد از مرگ او معنی آن را فهمیدم که باعث شد نسلی که من به آن تعلق دارم او را با ویلون مقایسه کنند. بعد از مرگ او معنی آن را فهمیدم که باعث شد نسلی که من به آن تعلق دارم او را با ویلون مقایسه کنند. بعد از مرگ او معنی آن را فهمیدم[صفحه ۱۳]حرف‌های او باید برای من می‌بود، زیرا تا زمانی که او زندگی می‌کرد.

نمونه رنگ آمبره : به چیزی جز حالات ذهنی، لحظات غنایی، جوهره‌های فکری علاقه نداشتم. آن موقع از آن بانجو نوازنده آنقدر خوشحال نمی‌شوم که الان هستم، یا از آن دختری که حرکاتش ناگهانی شده، و صدایش به دلیل بی‌توجهی به همه فعالیت‌های بیرونی، خشن شده است، شوکه نمی‌شوم.

یاد نگرفته بودم چه شیرینی و چه حرکت موزون در آنهایی که تبدیل به لذتی شده اند که خودشان هستند. بدون اینکه بدانم به چیزی جز زیبایی غیرشخصی اهمیت نداده بودم. من زندگی را با این فکر آغاز کرده بودم که خودم را در شعر بگنجانم و این را به عنوان نمایشی از بینش های خودم و تلاشی برای بریدن چیزهای غیر ضروری درک کرده بودم.

اما همانطور که بینش های بیرون از خودم را تصور می کردم، تخیل من تبدیل شد. پر از مناظر تزئینی و طبیعت بی جان. فکر می‌کردم خود را چیزی بی‌تحرک و ساکت می‌دانستم که در وسط ذهن و بدنم زندگی می‌کند، دانه‌ای از شن در بلومزبری یا در کاناخت که شیاطین دیده‌بان شیطان نمی‌توانند آن را پیدا کنند.

سپس یک روز به طور ناگهانی فهمیدم که من به دنبال چیزی غیرقابل تغییر و غیرقابل آمیخته و همیشه خارج از خودم هستم، سنگ یا اکسیری که همیشه دور از دسترس است و من خودم همان چیز زودگذری هستم که آن را حفظ می کند. دست هرچه بیشتر سعی می‌کردم هنرم را عمداً زیبا کنم.

بیشتر مخالف خودم را دنبال می‌کردم. سنگ یا اکسیری که همیشه دور از دسترس بود و من خودم همان چیز زودگذری بودم که دستش را دراز می کرد. هرچه بیشتر سعی می‌کردم هنرم را عمداً زیبا کنم، بیشتر مخالف خودم را دنبال می‌کردم. سنگ یا اکسیری که همیشه دور از دسترس بود و من خودم همان چیز زودگذری بودم.

که دستش را دراز می کرد. هرچه بیشتر سعی می‌کردم هنرم را عمداً زیبا کنم، بیشتر مخالف خودم را دنبال می‌کردم.[صفحه ۱۴]زیرا زیبایی عمدی مانند زنی است که همیشه آرزوی مرد را دارد. در حال حاضر دریافتم که زمانی که اصلاً به دنبال زیبایی نبودم، به درون خودم وارد شدم و نه جوهره ای را تصور کردم.

نمونه رنگ آمبره : بلکه صرفاً برای سبک کردن ذهن از بار عشق یا تلخی که رویدادهای زندگی بر روی آن انداخته بودند. ما فقط مجاز به آرزوی زندگی هستیم، و بقیه باید شکایت یا ستایش ما از آن معشوقه سخت گیرانه ای باشد که می تواند با بوسه هایش لب های ما را به آواز بیدار کند. اما ما نباید همه چیز را به او بدهیم، گاهی باید کمی او را فریب دهیم.